Przepraszam, tutaj z tym chrztem to troche dygresja. Tu chodzi mi bardziej o caloksztalt wychowania dziecka w rodzinie mieszanej, a chrzest to, ze tak powiem "poczatek problemow"

A w "Limbo..." temat zbawienia chcialem potraktowac bardziej jako odskocznie do... hmm... powiedzmy: "Ile mozna i nalezy wyjasniac teologia".

Krytyke przyjmuje i postaram sie byc bardziej zdyscyplinowany na przyszlosc.

Ja proponuję przejechać się do Supraśla na Białostocczyznę i zobaczyć jak w praktyce funkcjonują takie małeństwa mieszane. Moim zdaniem radzą sobie całkiem nieżle, a Boże Narodzenie i Wielkanoc obchodzą podwójnie. Cóż, serce nie sługa, jak się człowiek zakocha to nie myśli (przynajmniej z początku) o tym, jakiego wyznania jest jego druga połowa.

I w sumie takie zbyt ważne to to nie jest bo w końcu i tak Miłość pochodzi od jednego Boga.

Chrześcijanin MA OBOWIĄZEK względem Boga, by dzieci wychowywać po chrześcijańsku. A co do relacji chrześcijaństwo - byddyzm, chrześcijaństwo - islam, to nie jest to ekumenizm, lecz dialog międzyreligijny. Bo ekumenizm jest możliwy TYLKO między wyznaniami chrześcijańskimi.

Trudności w takich związkach napewno są. Podstawową trudnością, jak już tu wskazano, jest żądanie stawiane przez Kr-k, by dzieci były wychowywane po katolicku. To tak, jakby ta inna wiara była dla nich czymś gorszym, lub zgoła niebezpiecznym. Uważam, że w tą sprawę Kościół nie powinien się mieszać, bo to nie jest jego sprawa, a rodziny. Poza tym jeszcze jedna trudność - katolik, jak wiem, na małżeństwo z nie-katolikiem potrzebuje zgody władz kościelnych, prawda? Tutaj kolejna nieprawidłowość, bo żadnemu biskupowi nic do tego. Uważam, że wiele problemów w tego typu związkach jest spiętrzanych sztucznie i zupełnie niepotrzebnie.

Ze strony światopoglądu protestanckiego też mogą być problemy. Bo np. baptysta czy zielonoświątkowiec może nie chcieć, by jego pociecha była ochrzczona jako dziecko, i to w Kościele katolickim. Może nie chcieć, by ktoś jego dzieciaka (katecheta) uczył "modlitw" maryjnych, formował w duchu katolickim. I ma do tego prawo.

Wuem, wiem. Generalnie nie mam nic przeciwko przekazywaniu dzieciom wartości chrześcijańskich, bo są one słuszne, tyle, że moim zdaniem należałoby je jeszcze dopełnić wartościami buddyjskimi (w pewnych sprawach chrześcijaństwo nie idzie wystarczająco daleko).

W sferze etyki jakiegoś wielkiego konfliktu nie ma, ale jeśli chodzi o "kosmologię" mogą być schody.

Co ciekawe, żona nie jest zbyt chętna do przedyskutowania "wersji kompromisowej" np. wizji życia po śmierci. Chyba wychodzi z założenia, że tolerancja tak (nie rozprasza mnie gdy medytuję), ale wychowywać dziecko tylko po katolicku.

Zresztą dochodzę ostatnio do wniosku, że najważniejszse będzie przekazać pewien "rdzeń" moralny buddyzmu, niż cały system filozoficzny i światopoglądowy (kwestia Boga, życia pośmierci, itd.). Konflikt może być więc mniejszy.

Padły wypowiedzi dotyczące jakoby zbyt wielkich problemów, jakie Kościół katolicki stawia przed parą, chcącą zawrzeć sakrament małżeństwa, a jedna strona jest niewierząca.

A ja wiem z rozmów z księżmi, że zazwyczaj o wiele więcej problemów jest przy zawieraniu małżeństwa pomiędzy, z jednej strony - katolikiem, a z drugiej - protestanetem. Problemów - ze strony duchownych protestanckich.

cóż, ja jestem protestantem a moja żona w momencie ślubu była katoliczką , obecnie już byłą Ale przez lata zupełnie nie naciskałem, ba dawałem jej pełne prawo chodzic do swojego Kościoła i praktykować, ale ona za bardzo nie chciała, modliła się w duchu do Boga ale do Kościoła ani swojego Katolickiego, ani tez mojego chodzić nie chciała, mimo że ją do tego zachęcałem (to dziwne, ale naprawde zachecałem ją aby chodziła do swego Kościoła) , miała chyba pewien uraz do księży. Ogólnie jej wiara niby była, ale w sumie jej nie było.

Jakiś czas temu stało sie że ja w swym życiu bardziej radykalnie poszedłem za Bogiem, dostąpiłem łaski duchowego odrodzenia i oddałem całego siebie Bogu, co zaowocowało oczywiście zmianami w moim życiu, co nie pozostało niezauważone, bo moje zycie zmienieło się dosyc istotnie (zaczołęm walczyć z grzechem w moim życiu i uświęcac się, czyli szukac drogi Bożej). I w efekcie tego , dzięki świadectwu mojego nawrócenia oraz zmian jakie we mnie widziała i działania Słowa Bozego którym się z nią dzieliłem moja żona nawróciła się , oddała świadomie swoje życie Jezusowi.

NA początku sama mówiła że Kościoła nie chce zmieniać, że pozostanie w Katolickim bo to wiara jest wazna a nie Kościół, ale jakos dalej nie mogła się tam odnaleźć i stało się że zaczeła chodzic ze mną do Zboru i doświadczyła, ze Kościół może wyglądac inaczej niż ma to miejsce w KK , że sa inne zasady, wzajemna miłośc i społecznośc, że jest zywa wiara i ludzie kochajacy Boga a nie przychodzący do Kościoła tylko z obowiązku. I w wyniku swych przemyśleń, oberwacji oraz studiowania Słowa Bożego sma stwierdziła że z wielu powodów nie chce byc w KK i że czuje sie protestantką. Do niczego jej nie zmuszałem ani nie namawiałem, sama doszła do pewnych wniosków.

Teraz sama twierdzi że nie widzi się kompletnie w KK, jej rodzina jakoś zaakceptowała jej zmianę i powiedzieli że to jej spawa w co wierzy choc byli zdziwieni jej nawróceniem oraz zmianą w jej życiu. Jesli o mnie chodzi to z jednej strony ciesze się że została protestantką podbnie jak ja, ale gdyby była np. w Ruchu Odnowy w KK to też byłbym zdowolony, nawet gdyby była w zupełnie innym Kościele Protestanckim niż ja (znam taka parę) to nie miałbym nic przeciwko, ważne że chce iśc w swym życiu za Bogiem !

Ja wierze że zbawienie nie jest w żadnym Kościele, bo żaden nie jest nieomylny , również mój (Kościół Baptystyczny) ale tylko i wyłącznie w Jezusie Chrysuie. Oczywiście radykalni katoliocy się ze mna nie zgodzą , ale co tam, na szczęście to Bóg a nie oni będzie sądził i wyrokował, kto jest Jego dzieckiem a kto nie. Ja opieram sie wyłącznie na Słowie Bożym i wierzę że jestem zbawiony z łaski, tak jak naucza Bibilia, co więcej mam pewnośc swego zbawienia, dopóki trwam w Chrystusie (teza bardzo kontrowersyjna dla wiecznie drżących o swe zbawienie katolików). Oboje z żoną dosąpiliśmy olbrzymiej radości nawrócenia i zycie układa sie zupełnie inaczej niż przedtem, to wielka łaska od Boga i to jest w tym wszystkim najważniejsze.

Efez. 2:8-10
8. Albowiem łaską zbawieni jesteście przez wiarę, i to nie z was: Boży to dar;
9. Nie z uczynków, aby się kto nie chlubił.
10. Jego bowiem dziełem jesteśmy, stworzeni w Chrystusie Jezusie do dobrych uczynków, do których przeznaczył nas Bóg, abyśmy w nich chodzili.

Dz.Ap. 2:37-41
37. A gdy to usłyszeli, byli poruszeni do głębi i rzekli do Piotra i pozostałych apostołów: Co znamy czynić, mężowie bracia?
38. A Piotr do nich: Upamiętajcie się i niechaj się każdy z was da ochrzcić w imię Jezusa Chrystusa na odpuszczenie grzechów waszych, a otrzymacie dar Ducha Świętego.
39. Obietnica ta bowiem odnosi się do was i do dzieci waszych oraz do wszystkich, którzy są z dala, ilu ich Pan, Bóg nasz, powoła.
40. Wielu też innymi słowy składał świadectwo i napominał ich, mówiąc: Ratujcie się spośród tego pokolenia przewrotnego.
41. Ci więc, którzy przyjęli słowo jego, zostali ochrzczeni i pozyskanych zostało owego dnia około trzech tysięcy dusz.

Mat. 19:16-17
16. I oto ktoś przystąpił do niego, i rzekł: Nauczycielu, co dobrego mam czynić, aby osiągnąć żywot wieczny?
17. A On mu odrzekł: Czemu pytasz mnie o to, co dobre? Jeden jest tylko dobry, Bóg. A jeśli chcesz wejść do żywota, przestrzegaj przykazań.

2 Kor. 5:17
17. Tak więc, jeśli ktoś jest w Chrystusie, nowym jest stworzeniem; stare przeminęło, oto wszystko stało się nowe.