Kiedy w starożytnym Rzymie greka przestała być językiem ludu, do liturgii wprowadzono łacinę. Kiedy we współczesnym świecie łacina nie była już zrozumiała dla ludu, wprowadzono języki narodowe. Dzisiaj także w prawosławiu wprowadza się coraz powszechniej do liturgii języki narodowe, gdyż starocerkiewny mało kto rozumie.
I kto tu jest małym człowiekiem. Ja, czy Zefciu, który jeszcze jakiś rok temu był rzymskim katolikiem, a od jakiegoś czasu paraduje jako prawosławny?

W Nowej Mszy dzieje się tak np. podczas przygotowania darów. Ksiądz odmawia SWOJE, a ludzie śpiewają pieśń. Czy to źle?

Z tym, że pieśn na ofiarowanie ma być stosowna do aktu ofiarowania (przygotowania) darów. Tymaczasem bardzo często śpiewa się wtedy takie pieśni (przeważnie stare), które nie są zgodne z akcją liturgiczną. Lepiej dzieje się na mszach tzw. młodzieżowych, gdyż śpiewane są pieśni, których treść związana jest z włączeniem się uczestników w ofiarowanie samego siebie Ojcu wraz z Chrystusem.

Np. "Przyjmij Panie dzisiaj nasze dary", albo "Ofiaruję Ci" Organista u nas jest rzetelny, więc też gra pieśni zgodne z akcją np. "Z rąk kapłańskich", "Jeden chleb". Poza tym gdy nie wykonuje się pieśni, formułę tą odmawia się głośno, a lud odpowiada (też głośno ).

A gdzież takie fajne msze młodzieżowe się odprawia? Nim z tego wyrosłem, to często bywałem na takich mszach. Dopasowanie pieśni do liturgii było często ni-przypiął-ni-wypiął, zazwyczaj znacznie gorsze niż na "normalnych" mszach. A do tego te wszechobecne, żenujące pieśni z błędami stylistycznymi "wznoszę ręce moje wzwyż", "kroczy przede mną na przedzie" itp.

Nie tylko o język chodzi. Również w LJC kanon eucharystyczny jest po cichu. Często wypowiadany już gdy chór śpiewa "Swiat' Swiat' Swiat'".

A czy ja mówię, że nie jestem małym człowiekiem? Ale staram się nie bluźnić przeciw Liturgii ukochanej przez innych małych człowieczków.

A w liturgii katolickiej kanon nie jest po cichu odmawiany. A ponadto uczęszczam od czasu do czasu na Msze święte, gdzie dba się bardzo o to, aby treści pieśni (nowych) odpowiadały konkretnemu momentowi liturgicznemu, co jest niemożliwe, gdy używa się starych pieśni, gdyż pochodzą one z czasów, gdy odprawiały się dwa nabożeństwa: ksiądz swoje i ludzie swoje.

Zapominasz o tym, że na liturgię katolicką składa się kilka obrządków.



Nieprawda. Jest to jak najbardziej możliwe. Dlaczego tak pogardzasz tradycyjnymi pieśniami kościelnymi?



Jakoś podczas ofiarowania taki rozdźwięk Ci nie przeszkadza.

W liturgii katolickiej jest właśnie zasadniczo odmawiany po cichu. Bo jest odmawiany po cichu w Tridentum, jest odmawiany po cichu w Litrugiach Bizantyjskich, w Liturgii Dominikańskiej, w Liturgii Galikańskiej, w Liturgii św. Jakuba Brata Pańskiego. A tylko w NOM jest głośno.

Dlatego powiedziałem, że wg Ciebie "tylko NOM jest najlepsijszy", bo dla Ciebie przed Soborem i poza Twoim kościółkiem rzymskokatolickim, to wszyscy mruczą i celebrują ksiądz sobie, wierni sobie.

Dla ułatwienia podaję, że wszystkie Liturgie które wymieniłem wyżej są obecnie celebrowane w Kościele Rzymskim (oprócz galikańskiej, którą zniesiono w Trydencie).

Msza św. tzw. "posoborowa" jest obecnie najbardziej upowszechniona na świecie i kiedy ją wprowadzano spotkała się z entuzjastycznym przyjęciem wiernych. A wprowadzono ją dlatego, żeby przybliżyć i głębiej wprowadzić wiernych w uczestnictwo w Eucharystii. Tego właśnie nie zapewnia liturgia trydencka.
Starymi pieśniami nie pogardzam, tylko stwierdzam, że są one w zdecydowanej większości nieprzystosowane do odnowionej liturgii, a ponadto niektóre z nich zawierają treści wręcz heretyckie, czego najlepszym przykładem jest pieśń "Serdeczna Matko".
Popieram natomiast nowe pieśni, odpowiednio przysposobione do liturgii, a zwłaszcza te, które wywodzą się ze środowiska Taize.
Co do liturgii prawosławnej chcę przypomnieć, że także w Polsce są czynione już próby wprowadzania do niej języka narodowego.

Wprowadzenia języka narodowego - tak. I sam jestem tego zwolennikiem choć od chwili gdy abp Gądecki pochwalił ten pomysł publicznie zaczynam się zastanawiać.
Ale nie będziemy burzyć ikonostasów, nie będziemy okrajać Liturgii, "przybliżać" jej wiernymi i robić różnych innych bzdur, które zrobili katolicy.
Niechże sobie więc będzie najpopularniejsza. Nadal pozostanie jedną z wielu. Na szczęście.

Widzisz, Leszku,Janie unikasz powaznego pytania o Twoją postawę względem historii Kościoła. Łatwo możesz sobie potępiać wszystko co było przed Soborem. Ale żyjąc w czasach ekumenicznych nie możesz sobie na to pozwolić. Dlatego też prawosławni znacznie lepiej dogadują się z tradycjonalistami katolickimi niż z takimi jak Ty. Bo chociaż tradycjonalista powie mi w oczy "schizmatyk", to lepsze to od tego co powiesz Ty "chodź chodź, przygarniemy was i wyjaśnimy co od 2000 lat robicie źle i jak to poprawić".

Prawosławni nie dogadują się z tradycjonalistami, ponieważ ci ostatni odrzucają ekumenizm. Poza tym, jak już kiedyś o tym pisałem, prawosławie cierpi na sklerozę teologiczną i pewnie także liturgiczną. Dzieje się tak od czasu oderwania się prawosławia od Kościoła katolickiego.

Toś zdiagnozował. Nie wiem czym się objawia ta skleroza, ale hasełko jest chwytliwe. A tradycjonaliści nie są w żadnym stopniu przeciwni dialogowi z ortodoksami. Znam wielu bardzo ku temu chętnych.

Odezwę się jako tradycjonalista (moje zdanie prywatne!). W sprawach liturgii czy duchowości znacznie łatwiej znaleźć mi wspólny język z prawosławnymi niż z niektórymi grupami w obrębie Kościoła.

Aby nie było nieporozumień: prawosławnych uważam za schizmatyków, a celem dialogu ekumenicznego ma być ich powrót to Kościoła