Nawt jeśli, to jestem przekonany, że większość wyborców, którzy na tych posłów głosowali, takiej opinii nie podziela. I tu widziałbym sedno problemu, przynajmniej w demokracji: większość jest za socjalizmem. Dlatego też wątpię, aby JOW były przełomem w osuszaniu



Tak, tylko że ostateczna ocena należy do nas - wborców. To my mamy szansę wyrazić w głosowaniu realną pochwałę dla działań danej partii. I każdy widzi, co z tego wynika.



Nie wydaje mi się, aby odpartyjnienie w ogóle było możliwe. Jak nie będzie partii to będą inne grupy interesu. Przyroda nie lubi próżni.

Dlatego za kluczowe uważam ograniczenie dyktatury większości, niezależnie od tego, w jaki sposób ta większość będzie wybierana. Ale do tego nie wysytarczą JOW, konieczna byłaby zmiana mentalości wyborców.

Chyba żartujesz, albo byłeś 4 lata na emigracji Za rządów SLD opozycja i media nie były tak szybkie w atakowaniu władzy jak dziś, sprawa Rywina przeleżała się pół roku, zanim ktoś się nią przejął. Afery, znacznie poważniejsze niż dzisiaj, zaczęły wychodzić dopiero pod koniec kadencji SLD, kiedy uruchomiono komisje śledcze, które zaczęły pokazywać nam kulisy funkcjonowania ówczesnej władzy. Zaczęły, bo z tego, co odkrywamy teraz, był to tylko czubek góry lodowej. Nie było mowy o filmowaniu negocjacji politycznych, dziennikarze "Życia", którzy odkryli sprawę Ałganowa, walczyli praktycznie samotnie, a dziś każdy zarzut postawiony rządzącym jest błyskawicznie podchwytywany przez wszystkie mainstreamowe media. Co jest najlepszym dowodem, ze przeciwnie niż w latach 2001-2005, dziś dziennikarze bać władzy się nie muszą .

Afera Rywina - nagrania przeleżały kilka miesięcy w biurku p. Michnika - kto zatem miał pisać i o czym?.
"Życie" "odkryło" sprawę Ałganowa w 1997r i przegrało proces - widocznie inni nie byli przekonani do "dowodów" "Życia" i nie chcieli usłyszeć werdykt Sądu, że "dziennikarze nie dochowali odpowiedzialności za słowo".
Negocjacji nie filmowano, i poufnych targów politycznych także.... widocznie brakło "odpowiednich postaw" posłów w rodzaju p. Beger i p. Lipinski
W programie WiO, dziennikarze, i ci z lewicy i prawicy, na zarzut nadmiernej ingerencji dziennikarzy w poczynania PiS, jednogłośnie odrzucili tą argumentację, wskazując właśnie, że media od początku kadencji SLD, z ogromnym zaangazowanie śledziły i opisywały każde poczynania lewicy.
I to dziennikarze wyłuskiwali, opisywali, afery, którymi później zajmowały się komisje....trudno nawet wyobrazić sobie inną kolejność - chyba, że przyznamy posłom posiadanie przez nich daru jasnowidzenia
Musimy poczekać do końca kadencji obecnej koalicji....kto wie jakie ujrzymy afery.

Zalewski i Mazurek pisali o tym we Wprost dużo wcześniej, mówiło się o tym wśród dziennikarzy i polityków, problem w tym, że wielu nie uważało tej sprawy za istotną.
Przypomnę, że początkowo sąd wyrokował coś przeciwnego, dopiero po wielu apelacjach zmienił werdykt. O tym jak wyglądała "wolna prasa" w tamtych czasach pisał we Wprost Bronisław Wildstein http://www.wprost.pl/ar/?O=78757&C=57:

Targi polityczne były w parlamencie od 1989 roku i miały miejsce przy tworzeniu każdej koalicji, tylko nikt jakoś nie wpadł na pomysł zastosowania dziennikarskiej prowokacji. A byłoby co nagrywać, podam przykład:

Pozostaje tylko czekać, bo do tej pory nie było nic czym mogłaby na poważnie zająć się prokuratura.

Racja, wręcz przeciwnie. Polega na nieustannym tłumaczeniu dlaczego ważne jest moralne odrodzenie i zerwanie z tradycjami pzprowskimi i na jednoczesnym zatrudnianiu na kluczowych stanowiskach byłych członków PZPR.


Stary, dobry, sprawdzony towarzysz zawsze się przyda. Biegły w działaniach partyjniackich. Twardy i bezkompromisowy, dający odpór np premierowi Marcinkiewiczowi, gdyby ten chciał (bezsensownie?), żeby w radach nadzorczych czasem umieszczać także ludzi nie związanych z żadnymi partiami. Nie przypadkowo pan Edgar pouczał premiera, ze nie powinien wtracać sie do działań pana Jasińskiego... Z jego pracy wszyscy są zadowoleni...

"wolna prasa" - aktualnie w ocenie wolnej prasy, Polska zajęła 58 miejsce, spadek o 5 punktów.....bez komentarza...
Dla mnie opinie tygodnika "Wprost", nie są wiarygodne - właścicielem (sprawa przejęcia tygodnika jest arcyciekawa i nader tajemnicza, i jakoś nie ma mocnych aby to wyświetlić) jest były towarzysz M. Król, spec w ZSMP ds. ideologiczno-wychowawczych, gdy tejemnicą poliszynela są jego bliskie kontakty z SB, a później UOP.....
Żyłam kilka lat w PRL, i chyba już do końca mojego życia nie będę w stanie uwierzyć dawnym towarzyszom z wysokiego szczebla władzy....niestety takie skrzywienie.
Dla młodych to historia, dla mojego pokolenia rzeczywistość.
Nie jestem zagorzałą zwolenniczką dekomunizacji, odwetu, zemsty...ale zaufanie do "towarzyszy" utraciłam bezpowrotnie.

Z Twoich słów wnioskuję, że nie doczytałeś mojej definicji do końca więc uzupełniam:
Czy to jest za mało i trzeba jeszcze zakazać wszystkim byłym członkom PZPR pełnienia publicznych stanowisk? Niektórym by się to spodobało, np tym, którzy uważają, że "Balcerowicz musi odejść" W końcu prezes NBP też był członkiem PZPR, nawet w podobnym okresie co Jasiński wystąpił z tej partii.
Chyba Jarosławowi Kaczyńskiemu, który chciał zasilać te rady nadzorcze bezpartyjnymi profesjonalistami z czołowych polskich uczelni ekonomicznych. Ale podniósł się krzyk i to bynajmniej nie szeregach PiSu.

Biorąc pod uwagę metodologię zastosowaną w tym rankingu rzeczywiście nie ma czego komentować. Ja, w przeciwieństwie do jego autorów, czytam od wielu lat polską prasę i nie narzekam. W Polsce można pisać wszystko o wszystkich, nawet mijając się z prawdą. Aby dotrzeć do prawdy trzeba się nieraz nagimnastykować, ale dla tych, którzy uczyli się czytać między wierszami w czasach PRL nie jest to nowość. Demokracja demokracją, ale metody manipulacji informacją pozostały te same.
Prawda wychodzi na jaw czasami po kilkunastu latach, tak jak teraz prawda o latach 90-tych. Ale nawet wtedy była w Polsce niezależna prasa (choć spychana na margines), dlatego mnie nie zaskakuje to, o czym dziś na pierwszych stronach piszą gazety.
Nie istnieje w naszym kraju gazeta, w któej zamieszczane teksty byłyby w 100% wiarygodne. Zresztą zamiast o opiniach "tygodnika", mówmy lepiej o opiniach konkretnych dziennikarzy. We Wprost piszą nieraz publicyści z zupełnie przeciwnych opcji. Są tam i zwolennicy PO, i PiSu, a nawet SLD, tacy, którzy nie mają wyraźnych sympatii i krytykują wszystkich (np Ziemkiewicz, czy Rybiński). Jest to dużo lepiej niż kilkanaście lat temu, gdy Wprost i Wyborcza reprezentowały tą samą antyprawicową linię.
Znam to uczucie i jest mi też bliskie, cala nadzieja w tym, że tania jednostronna propaganda coraz gorzej się sprzedaje i szanujący się naczelny musi dopuszczać do głosu różne strony politycznego sporu. Bo inaczej nakład będzie spadać, a to dla niego najistotniejsze.

Moja opinia jest zupełnie inna. Krzyk przeciw odpartyjnianiu państwa podnosi się... ze wszystkich partii.
Jaki jest najpotężniejszy w Polsce związek zawodowy? Spierający sie o "błahostki" i zgodnie współpracujący w sprawach dla niego najważniejszych. Związek zawodowy polityków.

Dlaczego najsilniejsze protesty przeciw JOW i odpartyjnieniu państwa słychać teraz w PIS? Dlatego, że rządząca partia moze mieć większe korzysci z upartyjnienia niż partie opozycyjne.
Zwróć uwagę, ze p. Jasiński to bardzo dobry znajomy prezesa PIS. Czy upartyjniałby zarządy i rady nadzorcze BEZ KONSULTACJI Z PREZESEM?

A dlaczego upartyjnienia bronia partie opozycyjne? Bo i one w duzym stopniu korzystają z państwowych konfitur. W radach nadzorczych panuje tradycja zgody międzypartyjnej i wspólnego wyciskania cytrynki...

No tak, tylko czy nie wchodzimy tu w jakąś abstrakcję? W końcu po to wybieramy polityków, żeby rządzili, aby skoordynować swoje działania politycy tworzą partie, obejmując różne stanowiska "upartyjniają" je. To jest naturalne i w demokracji zawsze tak będzie. Myślę, że problem jeśli chodzi o stanowiska w tzw spólkach skarbu państwa jest inny. Jedyny sposób na odcięcie polityków od gospodarki, to prywatyzacja. Tam, gdzie właścicielem będzie państwo zawsze będą rządzić politycy, z definicji.

Trafiłeś w sedno! Choćby z tego powodu politycy nie chcą sprywatyzować majątku! Przestaliby nad nim panować.
Sytuacja z 50 tysiacami radnych jest podobna. Czemu nie chcą tych wszystkich biurek, samochodów i sekretarek sprzedać? Bo to wszystko "ICH" (polityków) WŁASNOŚĆ!
"Swojego" z własnej woli nie oddadzą. A my wyborcy nie chcemy im tego zabrać... Co najwyżej zyczymy sobie, żeby to "nasi" a nie "nie-nasi" byli naszymi pasożytami.

Przeciętny wyborca nie jest w stanie zrozumieć najprostszych reguł ekonomicznych, dlatego wydaje mi się, że tym bardziej nie zrozumie tego jak działa system pasożytniczy. W porządku ROzumiem,. Drażni mnie jedynie, gdy słyszę pasożytów tłumaczących, że oni na nas zerują dla naszego dobra.

Wprowadzenie JOWów to jedynie wstęp do odpartyjnienia Długa droga przed nami

Zachecam do wysluchania tego felietonu, duzo on daje do myslenia, i wiele uswiadamia.
Jest to pierwszy felieton w dziale "Wysluchaj audycji".

Prof. Piotr Jaroszynski - lustracja

http://www.rodaknet.com/rr_narod_aktualnosci.htm

Tych pasozytów jest więcej, nie można ograniczać się do klasy politycznej. Cały system oparty na zabieraniu jednym a rozdawaniu innym jest rozbójniczo-pasożytniczy, nawet jeśli podmuruje się go tzw. sprawiedliwością społeczną. I tu tkwi według mnie sedno problemu: życzymy sobie, aby to nasi byli tymi Janosikami-rozbójnikami, zabierali i dzielili według naszych wyobrażeń, często mając nadzieję, że i nam przy tym coś skapnie. Tymczasem państwo powinno ograniczyć się do stanowienia stabilnego i spójnego prawa oraz skutecznego jego egzekwowania, czyli zapewnienia tradycyjnej sprawiedliwości.

Taaak! Ludzie rzeczywiscie interesujący się polityką w końcu zrozumieją, że największe znacznie ma przestrzeganie zasad (a nie troska o to "kto rządzi").
Tylko jak dojść do idealnego, sprawiedliwego państwa, od ustroju mafijno-pasożytniczego w którym jesteśmy?
Mamy demokrację. Sprawiedliwego państwa musiałaby chcieć WIĘKSZOŚĆ. A to chyba niemożliwe. Być może, za kilkadziesiąt lat lud zacznie domagać się odpartyjnienia państwa, ale państwo sprawiedliwe, które nie będzie służyło przestępcom to na razie utopia. Walczmy chociaż o minimum przyzwoitości (odpartyjnienie, czyli delikatne zmniejszenie roli mafii w naszym kraju).

Tu dochodzimy do kolejnego, fundamentalnego problemu: kto ma decydować o tym, co jest sprawiedliwe a co nie? Bo przecież te wizje idealnego, sprawiedliwego państwa znacznie się różnią, w zależności od perspektywy obserwatora. Dla jednych sprawiedliwe jest państwo liberalne, dla innych solidarne. To tak na wysokim pozimie abstrakcji, bo na poziomie konkretów jest jeszcze gorzej...