Natalie ma Boga w sobie i zapewne, jak każdy wierzący, nie potrzebuje się z nim kontaktować na inne sposoby niż osobistą adorację.

Niech więc zamieści swojego Rentgena, to uznam że nie konfabuluje.

Każdy z nas ma wolną wolę i nie ma co mówić o zmuszaniu kogokolwiek do wiary

udowadaniają to zresztą ateiści na tym forum. Ich ateizm jest zaprzeczeniem tego co

piszą, przecież właśnie to, że wybrali ateizm a nie wiarę w Boga jest dowodem na to

że mają wolną wolę. Bóg daje człowiekowi (ateista też człowiek) wolny wybór, do

niczego nie zmuszając. To dziwne ,że ateiści czują się zmuszani do wiary, a wierzący

nie...

To nie jest tak że Bóg mówi:
- zrobisz jak chcesz ale powinieneś wierzyć i wtedy dostaniesz nagrodę, bo jeżeli nie

to pójdziesz do piekła,
a raczej jest tak, że Bóg nam daje drogowskaz, wskazujący właściwą drogę, możesz

iść zgodnie z tym znakiem i osiągniesz wieczne szczęście, a jeżeli zboczysz z drogi

to trafisz na manowce. Ale jeżeli zejdziesz z właściwej drogi pomimo czytelnych

drogowskazów, to nie miej pretensji do tego, który ustawił znaki.

Jestem z natury empirykiem, a z urodzenia wierzącym katolikiem, i chyba to jest

przyczyną że moja droga do Boga jest pokręcona, szukam po prostu prawdy, jak żyć i

dlaczego,
Nie przychodzi mi łatwo tak po prostu uwierzyć i tak po prostu być katolikiem,

chrześcijaninem. Od dziecka szukam stabilnej podstawy swojej filozofii życiowej,

szukam w różnych kierunkach, staram się jakośc sklecić obraz rzeczywistości z

danych które posiadam, nie odrzucam a priori żadnej opcji. Jednak teza o nieistnieniu

Boga jest klockiem który najmniej pasuje do tej układanki w żaden sposób,

przerabiałem to już tysiące razy i wiem że to są czcze dyskusje. Nie ma na to

logicznego dowodu, bo być nie może. Do tego dochodzi się metodą prób i błędów po

prostu, niektórym niestety może nie starczyć życia.
Wielokrotnie oddalałem się od głownego nurtu wiary, do granic herezji, uciekałem w

stronę nauki, innym razem w stronę magii, astrologii, okultyzmu, swego czasu

zafascynowały mnie religie wschodu, szczególnie buddyzm i hinduizm, jednak

wszędzie natrafiałem na coś co kazało mi wrócić do wiary w Boga. Zawsze do pełnego

opisu danej filozofii brakowało jakiegoś elementu, jakiegoś sensu istnienia. To jest tak,

jakbym odchodząc od Boga, natrafiał nagle gdzieś na jakieś potwierdzenie Jego

istnienia.
Dowodu nie ma ale jest wiele poszlak, które na to wskazują. Nie chcę nikogo

przekonywać, myślę, że każdy kiedyś do tego dojrzeje.
Wcale nie uważam się za lepszego od ateisty (piszę uprzedzając zarzuty) wprost

przeciwnie, im więcej wiem na ten temat, tym lepiej widzę ile mi jeszcze brakuje do

pełnego poznania. Chcę przez to powiedzeić, że istota rzeczywistości jest o wiele

bardziej skomplikowana, niż nam się wydaje.

pozdrawiam

Myślę, że nie zależy jej na udowadnianiu, że mówi prawdę. I ogólnie: jeżeli ktokolwiek chciałby kiedyś udowadniać komuś istnienie Boga to najlepiej jak zacznie od pokazania jak łaska Boża przemieniła go w nowego i lepszego człowieka, a nie żadne rentgeny, maile i telefony Nie licz na to.

Temat jest tak skomplikowany, że dziwię się ludzie wydają w tej sprawie osąd. Bóg jest, boga nie ma. Skąd to można wiedzieć? Poszlak jest dużo za i przeciw. Odczucia w sercu można mieć różne. Czemu moje miały być lepsze albo kogoś innego? Zresztą odczucia a fakty to co innego.

Adekwatnie do pytania:

Ul. Wsród Nas
77-777 Niebo .

Wywiazala sie ciekawa rozmowa, przyznam. Wydaje mi sie ze problemy dotyczace Boga sa bardziej zlozone, nie ograniczaja sie jednynie do jego istnienia/nieistnienia. Temat sam czego innego dotyczyl, nie chcialam udowadniac nikomu spraw, ktorych udowodnic sie nie da (moze to i lepiej). Pisalam tylko o swoich odczuciach, kiedy przyszly nieuchronne niepewnosci i chcialam zobaczyc, jak to czuja inni. Mze wiec lepiej nie bawmy sie we wszechwiedzacych. To trudne i odpowiedzialne zajecie:)

Sprawdziłem na poczcie. Ten adres jest fałszywy, tak samo jak Twój wyimaginowany Bóg.

Czyżbyś miał "rząd dusz" ? Skąd wiesz co ona ma w sercu?

Może czytał Bochenka ( podręcznik anatomii). To pewne źródło.Nawet fanatycy religijni go nie kwestionują.

To prawda - wierzyć to podstawa. Tak mi się pewne słowa piosenki przypomniały "musisz stać się dzieckie, musisz stać się dyżym dzieckiem - by pójść do nieba":)
No może to niekoniecznie naiwność oznacza, że człowiek wierzy bezgranicznie. Tylko to musi być wiara dziecka, musimy wierzyć jak dzieci, całym sobą - to wtedy to będzie ta prawdziwa głęboka wiar

Cokolwiek robisz z Bogiem w sercu ma sens. Bo przecież jakie szczęście byśmy osiągnęli, jeśli zdobylibyśmy wszystko i bylibyśmy szczęśliwi, a Boga w sercu byśmy nie mieli???

"...stałbym się jak miedź brzęcząca
albo cymbał brzmiący..."

Jeżeli zdobyłbym wszystko i byłbym szczęśliwy... to byłbym szczęśliwy jak, samo zdanie wskazuje.
Pozdrawiam ; - )

zgadzam sie z Tobą. bo zycie każdego dnia z Bogiem jest o wiele łatwiejsze, bo wiesz że zawsze jest ktoś kto sie o ciebie troszczy i Cię nie zawiedzie NIGDY

Powiedz to milionom ludzi z różnymi schorzeniami.
Pewnie zjedliby Cię samym wzrokiem.

Ale też nie uchroni przed złem i cierpieniem...