A przyjęłaś Jezusa jako swojego Pana i Zbawiciela? Jesteś na nowonarodzona? Jesteś napełniona Duchem Świętym? Czytaj z Nim Biblię, chodź na spacery i pokazuj rzeczy, które Bóg stworzył. Powiedz, że nie da się tego udowodnić, tylko uwierzyć w Jezusa, który umarł za Ciebie i za mnie, żebyśmy mieli nieprzeciętne życie...

Często są jakieś wspólnoty, nawet przy kościołach katolickich, w których rodziny spotykają się, żeby modlić się. Super sprawa, dzieci oprócz zabawy modlą się i poznają rodziców z innej strony niż stanie w niedzielę w kościele i mówienie w kółko tego samego z miną jakby byli na pogrzebie... Musisz zrozumieć, że dla Niego spotkania w niedziele to 90 % z tych spotkań jest zwyczajnie nudnych, On ma 10 lat, odkrywa czy jest odważny, silny. Nie wciśniesz mu ściemy, a jeśli tak to na bardzo krótko i tylko odwróci się od Boga. Postaw się w Jego sytuacji, tata- wzór jest niewierzący... W kościele w niedzielę jest nudno. Z wiekiem ciekawsze będzie towarzystwo kolegów.

Czytaj z Nim Biblię jeśli nie znajdziesz innych rodzin, które się modlą. Pokazuj co jakiś czas przykłady na prawdę dzielnych mężczyzn z Biblii, Jezusa, Dawida itd. Módl się o Niego i bądź dobrej myśli.

Sam przez to jakieś 8 lat temu przechodziłem wiem o czym mówię.

Większośc z Was rozważa jedynie argumenty za tym, by uczynić z tego chłopca katolika. WIST wspomina o wychowawczej roli rodziców. Otóż nie zapominajmy, że ten dzieciak ma dwóch rodziców. Dlaczego nikt nie rozważa sytuacji odwrotnej? Dlaczegóż ten dzieciak nie miałby zostać tak jak i jego ojciec ateistą? To słowo ojca i to w co on wierzy - nie wchodzi już w grę? Ojciec wierzy, że Boga nie ma, matka wierzy, że Bóg jest - pośrodku nich stoi ten malec i zastanawia się jak to jest naprawdę? Msze go nużą - nie ma się co dziwić, co jeszcze jest w stanie trzymać chłopca dziesięcioletniego przy katolickiej wierze? Ten przypadek to kolejny dowód na to, że dla dzieci na wiarę katolicką i jakąkolwiek inną jest po prostu jeszcze za wcześnie. Zabieramy tym dzieciakom ich naturalną potrzebę - czyli życie oparte na zabawie. Jeśli matka takiego dziecka chce przekazywać mu pewne religijne treści związane z wiarą, niech robi to drogą zabawy. Z dzieckiem oczywiście trzeba rozmawiać na rózne tematy, odpowiadać mu na wsyztskie pytania w sposób dla niego zrozumiały. Na to jego pytanie - "skąd na pewno wiadomo, że Bóg jest" można odpowiedzieć - "na pewno nie wiadomo, że Boga nie ma tak samo jak na pewno nie wiadomo, czy jest. Wielu ludzi jednak na Ziemi nawet ginęło za wiarę w Boga, tak silnie wierzyli. Co nimi powodowało? Skąd u nich taka wiara? Może chciałbyś się tego dowiedzieć? Jeśli nie - zajmij się jak narazie przyjemniejszymi sprawami, bo gdy pytasz o takie rzeczy minę masz dosyć smutną "
Odejściem od Boga?? Jeśli Bóg istnieje to coś takiego w ogóle jest możliwe? I to w przypadku dziesięciolataka??

Poza tym dziecko ma wolna wole. Niech wybiera w zgodzie z tą wolą.

old come back spirit myśle że dotknąłeś tutaj ważnej kwestii. Faktycznie zdanie ojca jest ważne. To pokazuje jak istotne jest, aby obydwoje rodzice wierzyli w to samo, o ile oczywiście traktują swoją wiare poważnie. Problem tutaj jest taki że nie wierzą w to samo, a zatem ich system moralny może różnić się w pewnych kwestiach, co jest bardzo ważne, bo oboję mogą nie móc zrezygnować ze swoich przekonań. Są rzeczy w których nie da się zawrzeć kompromisu. Ważne jest co uważa sam ojciec, jak reaguje na działania żony, bo jeśli nie ma z jego strony oporów, to dobrze, znaczy to że toleruje sytuacje, sposób wychowania, jako nieszkodliwe dla syna. Z tego co było napisane wynika że dziecko jest wychowywane w sposób katolicki i taki sposób wychowania nadal trwa, choć to już autorka tematu samam musiała by napisać.
Jonathan Sarkos to dziecko kiedyś dokona wyboru, zapewne nie jednego, ale napewno w jego obecnym wieku, mówienie o wyborze w zgodzie ze swoją wolą, jest błędem i nic dobrego, nie tylko w kwestii wiary, nie przyniesie.

Czemu ona ma łżeć?

kaczoredward widze że tkwisz we wrogiej Kościołowi opinii że wszystko czego naucza jest złe, a dobre jest tylko bycie neutralnym i świeckim. Otuż mylisz się. Każdy rodzic wierzący czy niewierzący wybiera dla dziecka to co uważa za słuszne i wychowuje je w sposób słuszny. Jeśli osoba która założyła cały ten temat uważa że wychowanie według wiary Katolickiej jest dobre to jej pełne prawo tak czynić. Moralośc katolicka nie jest niczym złym, a wręcz jest wyznacznikiem tego czego wszyscy powinni się uczyć. Moje przekonanie wynika z tego samego co Twoje - że to w co ja wierzę, zasady które wyznaje są najlepsze, zatem ich będe nauczać i dziwne że wogóle ktoś tutaj to kwestionuje... Choć to zrozumiałe, w końcu chodzi o ten "zły" Kościół. W czym niby "świeckie" wychowanie ma być lepsze?
Katolicka indoktrynacja to typowy slogan. Tak samo mógłbym napisać o Twojej świeckiej indoktrynacji, ale wole starać się być obiektywny i tak nie napisze, bo slogan taki jest daleki od mądrej argumentacji.

Jeśli chodzi o moralność katolicką, czyli wg mojego rozumienia wszystkie wartości oparte na nauce mistrza z Nazaretu - to można się zgodzić. Natomiast jeśli chodzi o instytucjonalna stronę KK, a także działalność liturgiczną i sakramentalną - nie mogę się zgodzić co do pozytywnej roli KRzK, tutaj już niestety wkracza indoktrynacja.

Jeśli rozwiniesz swoją myśl wtedy będzie mi łatwiej się ustosunkować.

Nie.


Nie. Indoktrynacji religijnej, zmuszania do uczestnictwa w obrzadkach religijnych, zakazuje nasza konstytucja.

Może wszyscy katolicy.


Każdy ma prawo kwestionować, przez to ja weryfikuje swoje poglady, i może je zmieniam.

Świeckie jest pozbawione religijnej indoktrynacji, zakłamania (to jest takie bo bóg tak chciał), wtłaczania bajek i mitów jako prawdy (jezus zmartwychstał) co owocuje brakiem racjonalnego logicznego podejścia do zycia w przyszłości.

A na czym miała by ona polegać (ta świcka indoktrynacja).

Ty akurat piszesz o religii katolickiej. Ale to samo mówią wyznawcy innych religii, też powołują się na świadków, proroków itd. A ateiści też ginęli za swoje poglądy, i to na stosach.Problem jest jak wytłumaczyć dziecku, która z tych religii jest prawdziwa.?? Dla mnie jest oczywiste - należy mówic dziecku o różnych religiach, filozofiach i swiatopogladach. I do niczego nie zmuszać.Gdy przyjdzie pora samo wybierze, a być może zrobi to zgodnie z nasza intencją, choć niekoniecznie.A nauczaqnie Biblii i Krk może i jest realne, ale też kontrowersyjne, więc dajmy dziecku szansę swobodnego wyboru.

kaczoredward konstytucja za to zmusza do chodzenia do szkoły i posiadan paszportu żeby wyjechać na wschód. Czy to jest złe? Podobnie uczestnictwo w obrzędach z punktu widzenia osoby wierzącej (poprostu wierzącej, nie dziwnych tworów typu wierzący niepraktykujący) jest ważne i istotne, tak jak chodzenie do szkoły. Dzieci muszą w określonym stopniu być podporządkowane rodzicom, to normalne, chyba że uważasz że dziecku należy się pełna swoboda.
Idąc dalej, wszyscy ludzie winni właśnie uznawac moralnośc Katolicką, podobnie Ty możesz uważać że Twoja moralność jest tą jedyną którą uważasz za najlepszą. To normalne, tak jak to że w państwie wszyscy muszą uznawać zasady te same jak niezabijaj. To że komuś religia pozwalała by na zabijanie to powód nie do tolerancji ale więzienia.
Kwestionowac możesz, ale temat nie brzmi co uważacie o moim sposobie wychowania, ale jest skierowany do osób wierzących o porade. Ty za to proponujesz odrzucenie tego w co się wierzy, na rzecz tego co nie jest lepsze, ale lepiej się kojarzy (Tobie). Takie wrażenie sprawia to co piszesz. Dziwisz się czemu matka chce wychowywać dziecko po katolicku, skoro to jej prawo, jak Twoim jest wychowaywać je po "świecku" cokolwiek to znaczy.

"Świeckie jest pozbawione religijnej indoktrynacji, zakłamania (to jest takie bo bóg tak chciał), wtłaczania bajek i mitów jako prawdy (jezus zmartwychstał) co owocuje brakiem racjonalnego logicznego podejścia do zycia w przyszłości."

Dla mnie całe to zdanie jest indoktrynacją, tylko świecką, opartą na typowym podejściu powierzchownego oceniania wiary, oraz brakiem obiektywizmu.

"brakiem racjonalnego logicznego podejścia"? To się nazywa indoktrynacja i nie obraź się bo to nie złoścliwość, tylko widze jak pisząc o indoktrynacji sam ją uprawiasz, bo tego prawdopodobnie zamierzasz uczyć swoje dziecko, m.in. że religia okłamuje.
Jak napisałem na końcu, to typowy slogan, a na czym ta świecka indokrynacja miałą by polegać to już powyżej jest zapisane.

joten ja osobiście jestem zwolennikiem aby uczyć o różnych systemach religijnych nawet dla ciekawości, ale nie tylko. Ale jeśli mówisz o wyborze to uściślijmy... Kto ma mieć wybór? Dziecko, czy już dorosły człowiek? Bo chyba nie dziecko... Według mnie dziecko jest poddane rodzicom i jest przez nie wychowywane. Rodzić, każdy wierzący i nie, będzie wychowywał jak najlepiej swoje dziecko, a nie w imię jakiejś niezdrowej poprawności, czy źle pojętej tolerancji, wedłuch czichś zasad, nawet jeśli uznawane będą za błędne.
Z punktu widzenia kogoś kto jest areligijny religia jest nieważna, ale z punktu widzenia osoby wierzącej to w co się wierzy jest bardzo ważne i nie ma miejsca na mówienie że wszyscy są równi, skoro wszyscymówią że równi nie są (oczywiście w sensie że prawda jest tylko jedna, a nie że każdy ma jakąś "dobrą" prawde).

I tu właśnie się różnimy. Ja uważam,że wybór należy do dziecka a rolą rodzica jest uświadomienie mu istnienia różnych religii i światopoglądów. Na tym polega wszechstronne wychowanie, a nie na wtłaczaniu dziecku na siłę własnych poglądów i decydowaniu za nie w co ma wierzyć. Popatrz na obu Giertychów,lol.

joten ja również daje dziecku prawo wyboru, ale we włąciwym czasie. Dziecko dla mnie to człowiek poniżej 16 roku życia, a nawet poniżej 18. Z natury rzeczy podjęcie tak ważnej decyzji jak wiara w tym wieku jest trudne i więcej może przynieść szkody niż pożytku. Ostatecznie i tak wybierze i czy to będzie filozofia Buddyzmu, czy wiara Katolicka niech będzie to dobry oparty na obiektywiźmie wybór. Ten temat traktuje o dziecku którego rodzić chce wychować. Ja dziecku nie odbieram prawa do decyzji, chce ją za to uczynić świadomą, a nie podjętą bez odpowiedniego przygotowania. Naprawde uważacie że dziecko które podlega faktycznie wpływom ludzi i wielu rzeczy poprostu nie rozumie (bo jest dzieckiem, narazie się uczy) może podjąć decyzje jakąkolwiek o sobie?
Oczywiste jest pozatym że rodzic nic nie wtłacza, tylko wychowuje wedle tego co uważa za najlepsze. Schemat działa który proponujesz można było by zastosować do telwizji, bo czemu dziecko ma nie mieć prawa znać prawdy o tym świecie, niech zatem ogląda wojny, horrory i filmy katastroficzne. A z religią jak jest? Pozwolisz dziecku na taką filozofiew życia którą uważasz za błędną? Niech poznaje, polecam znajomośc innych religii i tych pozytywnych i negatywnych, ale nie na zasadzie (jak to dziecko zrobi) bo jest fajna. Religia jesli ma mieć sens nie ma być fajna tylko prawdziwa. Daje wybór dorosłemu, ukształtowanemu człowiekowi, nawet zły, ale świadomy. Na dłuższą mete i tak syn czy córka wybioro swoje, ale niech wybiorą dobrze.
Giertych to inny temat, można go popierać, można nie popierać, ale wszystko wymaga sensownego wytłumaczenia.