A Bog nigdy nie potepia milosci!

To ładne zagranie: nazwanie czegoś miłością i stwierdzenie: "a przecież Bóg nie potępia miłości". Ale Bóg potępia miłość nieczystą (patrz nazwa tematu) i sprzeczną z jego wolą. Jeśliby tak nie było a było jak mówisz (z wylewaniem spermy) to możnaby stwierdzić, że i inne działania antykoncepcyjne są dobre. A tak nie jest.

ale ja tylko twierdze ze rozlanie nasienia gdzie indziej nie jest grzechem
udowodnij mi ze jest!

Ktoś tu napisał, że sumienie rozstrzyga o tym co jest grzechem a co nie. Oczywiście, że tak, ale dobrze wykształcone sumienie! Sumienie może być niedojrzałe, pozbawione pewnej wiedzy, a przede wszystkim ZDEFORMOWANE! i to wbrew pozorom nie jest takie rzadkie! Po to Kościół JEDNOZNACZNIE określa co jest grzechem a co nie w sytuacjach tego wymagających i wydaje dokumenty na ten temat, aby nawet KSIĘŻA nie mogli kierować sie zdeformowanym sumieniem, ale brali pod uwagę nauki Kościoła. Bo ksiądz ze zdeformowanym sumieniem może powodować szkodę dla wiernych - może deformować ich sumienia - w szczególności w przypadkach, gdy będzie to łatwe = gdy pozwala się na więcej niż Kościół oficjalnie (np. w dziedzinie seksu).

Myślałem, że moralność Kościoła katolickiego jest wszędzie taka sama, a tu się okazuje, że gdy wyjadę za granicę Polski, to mam mniej grzechów (?!).

Czy człowiek ma sie obrazić na swoje niedostatecznie jeszcze uformowane sumienie i spowiadać sie z grzechu, którego nie czuje ...

Przyznam, że po tym doświadczeniu baczniej przyglądam sie swojemu sumieniu i temu, co ono mi mówi, a mniej przejmuję się słowom tego, czy tamtego księdza, który przecież ocenia moje postępowianie poprzez subiektywny pryzmat swoich doświadczeń, przekonań, wiedzy o życiu, wieku, itd...

No właśnie, co wtedy zrobić?
W każdym razie ewidentnie krytykuje. I od tamtej pory mam zawsze jakieś wewnętrzne dylematy, których nie ma mój małżonek.
I są między nami rozbieżności. Jedno tak, drugie tak. I każdy ma swoje racje. Co wtedy?
Chyba najważniejsz powinna być bliskość i wzajemne oddanie a nie szafowanie - a zwłaszcza w sytuacjach intymnych - sztandarowymi założeniami oficjalnej nauki Kościoła.

proszę o komentarz.

Przeczytałam wszystkie powyższe wypowiedzi i mam pytanie - jak się pozbyć poczucia winy???
Otóż w naszym małżeństwie ja w tym względzie mam inne podejście - a mąż zupełnie inne inne
Ja po takich "wpadkach" mam poczucie winy i natychmiast przestaję chodzić do Komunii Św. i nawet jak czytam przychylne tym "wpadkom" cytaty z wypowiedzi mądrych ludzi, to i tak nie potrafię się rozgrzeszyć a moje poczucie winy się wcale nie zmniejsza.
Na tomiast mój mąż WOGÓLE nie ma poczucia winy z racji takich "akcji", co więcej - uważa że w małżeństwie WSZYSTKO JEST DOZWOLONE JEŻELI TYLKO SŁUŻY OBOJGU MAŁŻONKOM I WZAJEMNEJ BLISKOŚCI.
Stosujemy NPR i dlatego kochamy się niestety rzadko, bardzo nam brakuje tej bliskości i uważamy (tu się zgadzamy) że długa wstrzemięźliwość wogóle nam nie służy, jednak ja rygorystycznie podchodzę do tego co głosi kościół na temat wstrzemiężliwości w okresie płodności, a mąż uważa że to PRZEŻYTEK i ZUPEŁNIE NIEŻYCIOWE PODEJŚCIE OSÓB DUCHOWNYCH NIE MAJĄCYCH DOŚWIADCZEŃ W TYM WZGLĘDZIE
Hmmmm....poniekąd czuję żę ma trochę racji ponieważ takie "akcje" powodują że się do siebie zbliżamy i między nami na codzień jest lepiej - ale co na to Bóg? .....