Więc jak można to nazwać? Przyczyniła się przez modlitwę do czyjeś śmierci. Ale przedstawione jest to pozytywnie, aby dusza ta się nie męczyła ale spokojnie przeszła do wieczności.

Znalazłam ten fragment

zawsze byłam przeciw eutanazji....myślałam,że tak nie można-że trzeba przyjąć co Bóg daje,aż pewnego dnia dowiedziałam się,że mój wujek jest chory na raka przełyku...i że pozostało Mu około 2 miesiące życia...(nie będę wspominać o mojej psychice wtedy,bo nie o tym mowa)...byłam z nim bardzo zżyta,a wszyscy wokoło uświadamiali mi,że będzie z Nim coraz gorzej....minął miesiąc i rzeczywiście-pozostał mi tylko cień wujka a było coraz gorzej,bo nie mógł nic jeść (schudł 30kg) i tak bardzo cierpiał....morfina nie pomagała... pewnego dnia powiedział,żeby mu dali sznurek,to "zrobi z sobą porządek"bo juz tego nie zniesie...oczywiście nikt nie zrobił tego,o co prosił (rodzina jest głęboko wierząca),ale ostatnie dni życia wujka,to tylko jeden jęk.... więc teraz pomyśl Malowanko....-to nie chodzi o to,ze po prostu "tak bardzo nie chcemy żyć,ale nie umiemy z tym skończyć"....myślę,że eutanazja w niektórych przypadkach(np mojego wujka) byłaby tylko ulgą i możliwością spokojnego przejścia z jednego życia do drugiego...przecież i tak wiedział,że za góra 2 miesiące umrze.. przepraszam jeśli Was zanudziłam....

Ja uważam tak, że jak ktoś jest miłośnikiem gadek o "sensie cierpienia" to niech trwa do końca, dławiąc się własną krwią - ale jeśli ktoś inny chce w takiej sytuacji postąpić wygodniej i to przyspieszyć, to powinien uszanować jego wybór

Wolna wola to możliwość wyboru pomiędzy dobrem a złem. Samounicestwienie dobrem na pewno nie jest.

Samobójstwo to odwaga w tchórzostwie. Nie oceniam takich osób, ponieważ każdy człowiek musiał wiele wycierpieć. Mówienie, że czyjś problem jest za mały żeby od razu się zabijać może tylko pogorszyć sytuację.

Wiem jak to jest stracić nadzieje tak całkowicie. Wiem co czuje osoba odbierająca sobie życie. Przeżyłam to.

Pięknie piszecie o pomocy takim osobom, które przeżyły próbę samobójczą, ale ja spotkałam się tylko z niezrozumieniem, odrzuceniem. Nikt nie próbował mi pomóc. Zostałam z tym ciężarem sama (nie wierzyłam wtedy w Boga). Rodzina patrzy na to jak na 'głupi wybryk', a przyjaciele odsunęli się.

Najważniejsze jest odzyskanie wiary. Wierzę, że Bóg wybacza wszystko. Jest mi bardzo ciężko, ale wiem że nie jestem całkiem sama - jest ze mną Jezus...

Pozdrawiam

Nikt nie może na siłe pchać sie do nieba...Bóg daje nam życie...i tylko on ma prawo nam je odebrać... Nasze życie należy do Niego,samobójstwo to egoizm, zapominamy o tym jak wielki ból, smutek i cierpienie pozostawiamy w sercach naszych rodziców, rodzeństwa, znajomych...Bóg wie czym jest ból i cierpienie...umarł za nas na krzyżu...ON sam Bóg z miłości do nas umarł w wielkich cierpieniach na krzyżu...a my? potrafimy cierpieć dla Niego. Nie można uciekać przed cierpieniem ale je przyjąć Pan Bóg stworzył człowieka do udziału w życiu boskim...kiedyś na wykładzie usłyszałam że Bóg stworzył człowieka by sie na ziemi do Niego dopasował...i dopiero tacy dopasowani pójdziemy do nieba...Eutanazja jest złem bo to cierpienie pomaga nam w dopasowaniu sie na ziemi do Boga...a jesli chodzi o wolną wole to jest tak: mamy być wolni ale wolni według Jezusa Chrystusa...Bóg mógł nas od razu stworzyć dobrymi...ale bylibyśmy wtedy uroczymi marionetkami...to my mamy sami wybrać dobro, nikt nie kocha pralki za to ze coś tam wyprała...bo to jest tylko głupia ZAPROGRAMOWANA maszyna...ona tak działa i tyle...nasze postępowanie nie jest nigdzie zaprogramowane...mamy wolną wole...dzięki tej wolnej woli pokazujemy na ziemi ile jesteśmy w stanie poświęcić dla Boga. Bóg pokazał nam droge( V przykazanie) a my sami wybieramy, bo każdy jest ukochanym dzieckiem Boga a nie głupią zaprogramowaną maszyną...hehe troche sie rozpisałam...pozdrawiam

Przykro mi z powodu wujka
Nie zamykajmy się jednak wyłacznie na jeden punkt widzenia. Spójrz na to z innej strony. Człowiek dowiaduje się, że zostały mu dwa tygodnie życia w męczarniach. Momentalnie decyduje się na eutanazję. Bo po co cierpieć, skoro można się zabić od razu?
A może Bóg wcale nie przygotował dla niego śmierci, a diagnoza lekarzy była błędna? I okazuje się, że zamiast tych dwóch tygodni ten człowiek dożyłby starości... Że Bóg chciał go tylko umocnić w cierpieniu, doświadczyć.

Trzeba nieść swój krzyż, patrząc na ten Jezusa. Wtedy i cierpienie będzie mniejsze.

Bóg jest Dawcą życia i człowiek nie może decydować o chwili śmierci swojej ani drugiego człowieka. Bo Bóg zsyłając cierpienie czasem chce nam otworzyć oczy.

A ja mam pytanie do zdecydowanych przeciwników eutanazji:

Czy kiedyś patrzyliście, jak osoba, którą kochacie umiera w niesamowitych męczarniach?

Eutanazji mówię zdecydowanie TAK.

Taka osoba powinna dostać tyle morfiny, żeby nie czuła bólu.

Nie, nie widziałam. Ale cierpienie nie jest mi obce. Przez kilka lat patrzyłam na cierpiącego ojca, który "nie miał prawa przeżyć kilku miesięcy". Wtedy on chciał umrzeć. I pewnie w duchu chciał eutanazji.
Ale przeżył! Od tamtego czasu minęło sporo czasu, a ojciec sie ma dobrze

Emil:

Ja nie mówię tylko o bólu. Jest jeszcze niemoc, jak ktoś jest słaby, nie może mówić, ruszyć ręką. Taki stan może trwać nie tydzień czy dwa. Może trwać miesiące, lata. Nie wiesz w ogóle o czym mówisz. Nie masz bladego pojęcia.

Szuba:

Chciał, czy nie chciał? Pytałeś się? A może płakał i błagał o to, żebyś go zabił? Czy wy w ogóle macie pojęcie co znaczy umierać miesiące, każdego dnia w beznadziei, nie mogąc zrobić nic. Bez żadnej nadziei, szans? Ja mówię o sytuacjach, kiedy nie ma nadziei!! Absolutnie żadnej, nawet nadziei na cud...

nie chciał.

Nadzieja na cud jest zawsze!