Przepraszam za moją słabą znajomość gramatyki. Może nie wszyscy to rozumieją co napisałem, więc spróbuje Wam wyjaśnić.

Buddyzm mi sie wydaje atrakcyjny gdyż tam w centrum zainteresowania nie jest Bóg, tylko człowiek. Mógłbym sie wewnętrznie doskonalić. Nie twierdze, że inne religie tego też nie zapewnią, ale pewnie nie do takiego stopnia jak Buddyzm, gdzie sie koncentrujemy na siebie.

A Islam... , nie uznaję dogmatu o Świętej Trójcy, Jezusa jako Boga itp. To do czyjej ideologii mi bliżej? Katolicyzmu czy Islamu? Ale w Boga przecież nie wierzę, dlatego nie wstąpię do żadnej wspólnoty.

A Jezus, dla mnie człowiek który chciał naprawić istniejący "system". Wcale nie myślał o założeniu nowej religii, bo przecież nie chciał dzielić, tylko łączyć. A że jednak naród Żydowski nie uznaj Jego nauk, stał sie stwórcą nowej religii. Dla mnie to jest prorok którego właśnie zapowiadały te religie.

A takie postępowanie pomagało w rozprzestrzenianiu chrześcijaństwa.
Początki tolerancji katolickiej:

http://sady.umcs.lublin.pl/codex.iustinianus.htm

A co do "besztania' Boga, to tylko w nocy, będąc w łóżku sie mi zdarza, myślami oczywiście. I nie używam w swych myślach "łacinny", tylko obarczanie winy. To nie jest chciane, to jest tak jak mówiłem, jak nie którzy przeklinają i przeklinają później nieświadomie już. Pozdrawiam.

Jesteś ateistą , ale trochę lichym i dziwnym.
A to dlatego, że zostałeś nim, nie przez logiczne myślenie, lecz przykre doświadczenia.
To nie, zła historia KK, czy złe doświadczenia z życia powinny przekonywać o braku istnienia Boga ale ogólny światopogląd oparty o analizę historyczną i logiczną tematu!



A gdyby te niedociągnięcia ponaprawiano to byś wrócił ?
Gdyby stworzono nowy odłam chrześcijaństwa w oparciu o te poprawki nie musiał byś być już ateistą....

Czyli podsumowywując.
Ja uznaję trzy typy ateistów. Dwa nieprawidłowe i jeden prawidłowy.

Pierwszy typ, to osoby, które czynią zło, mordują, kradną. Widzą, że nic złoego się nie dzieje, więc nie wierzą w Boga i robią to dalej. Mordercy, handlarze ludźmi, mafia itp.

Drugi, to osoby, które były przekonane wcześniej o dobroci Boga, lecz spotkało je w życiu bardzo przykre doświadczenie. Więc doszły do wniosku, że nie możliwe aby Bóg istniał, skoro takie zło się im przytrafiło, lub ich bliskim.
Tłumaczenie kleru, że np. "Bóg, zabrał twoją żonę, bo chciał aby była już w raju, a mordercy pozwolił jeszcze trochę pożyć ale później zada mu ogromne męki piekielne," - nie wystracza.
Więc ta osoba nie godzi się, z przyjętym wcześniej dogmatem boga dobrego i nie wierzy. Ty moim zdaniem zaliczasz się do tego typu ateisty.
Ale jest to typ najczęściej podświadomie wierzący w boga. Bo zauważ, że Kler i rodzice zaszczepili, tego boga już na poziomie małego dziecka.

Trzeci typ ateisty, do którego mam nadzieję, że się zaliczam.
To osoba, która normalnie sobie żyła i interesowała się światem.
Na podstawie obserwacji różnych religii, analizy ich histori i przeistoczeń, na podstawie obserwacji procesów zachodzących na Ziemi, na podstawie umiejętności patrzenia na wszystko z różnych punktów widzenia, na podstawie wyciągniętych na wniosków i analiz, przestała wierzyć w istnienie takiego tworu. Gdyż religie są różne i ten Twór jest różny, religie się zmieniają, to ten Twór się zmienia. A gdyby nie było religii, nie było by tego Tworu. A prymitywni ludy uznawały nawet za bogów białych tylko dla tego, że nigdy ich nie widzieli, mieli inny kolor skóry i potrafili to czego oni nie potrafią, np. rozpalić ogień.
Na tej podstawie przestaje wierzyć w Boga. Ale nie jest się na niego złym. Bo to jest niedorzeczne. Taki ateista przestaje być w jakikolwiek sposób uzależniony od boga i religii.
Jeżeli widzę kataklizmy, umiera mi ktoś bliski, ulegam wypadkowi, czy zły człowiek czyni mi krzywdę, ja cierpię a on jest szczęśliwy, dziecko rodzi mi się bez rąk, lub bez połowy twarzy, to nie winię tutaj żadnych istot nadprzyrodzonych, tylko rozumiem to jako naturalne procesy zachodzące na tej planecie. I tyle.

Może w Twoim przypadku faktycznie dobrze było by sobie poszukać jakiejś religii... Sam nie wiem. W każdym razie każda droga jest dobra.

Aztec, niedługo trzeba będzie zdawać test żeby zostać ateistą

Nie zgadzam się z Twoim podziałem. Jest tendencyjny i zbyt uproszczony.

Po pierwsze nie sądzę by istniała grupa pierwsza "złych ateistów". Uważam że bycie dobrym/złym nie ma absolutnie nic wspólnego z wiarą ( w sensie poglądów na temat Boga, a nie praktykowania religii). Jeżeli człowiek jest zły, to znaczy że nie ma zahamowań moralnych i nie ma to nic wspólnego z wiarą czy niewiarą w Boga. Wierzący w Boga niekoniecznie musi wierzyć w niebo i piekło, zły człowiek jednak nie będzie bał się piekła, bo na pewno nie będzie marzył o wieczności spędzonej w obecności dobrego Boga. Podsumowując: nie ma ludzi złych, bo uważają że Bóg nie istnieje i nie może im nic zrobić. Ten sam człowiek, gdyby wierzył, byłby tak samo pozbawiony hamulców moralnych. A zawsze można znaleźć religię, która zezwala na to i owo.


Tu się zgodzę. To jest raczej obrażenie się na Boga niż faktyczny ateizm. Ateizm taki jednak może przekształcić się w dojrzały ateizm. A każdy gdzieś zaczynał. Ja na przykład nie doszłam pewnego pięknego dnia do wniosku, że Boga nie ma. To ewoluowało przez dość długi okres mojego życia. Mogę nawet powiedzieć, że choć przez długi czas jestem ateistką, to na początku mój ateizm nie był dojrzały. I nadal chyba tyle nie analizuję co Ty Ja po prostu nie wierzę w Boga, tak jak nie wierzę w krasnoludki. Uważam, że wiara jako taka w cokolwiek nie przynosi człowiekowi żadnego pożytku. Nigdy nie mówię "wierzę" czy "nie wierzę". Wolę mówić "wiem" albo "nie wiem". We wierze nie znajduję sensu.

Ja ateistów dzielę na dwie grupy: emocjonalną i umysłową. Emocjonalni ateiści będą opierać się na doznaniach i uczuciach i na nich budować swój światopogląd. Będą kierować się intuicją i własnym doświadczeniem. Ateiści umysłowi kierują się logiką i odrzucają wiarę jako element mogący wprowadzić w błąd. Jak nie wiemy czy coś istnieje, to nie wiemy, nie ma co tu filozofować, tym bardziej wierzyć.

" religie się zmieniają i ten Twór się zmienia"...a gdyby nie było religii...ale jest i zawsze będzie
Bo ten, którego Ty nazywasz "Tworem" istnieja poza zasięgiem rozumu....Jego wyczuwa zawsze serce.
Rozum, który chce wszystko ująć w liczbach, regułach, prawie, tworzy religie i zmnienia obraz Boga.
A On jest niezmienny i nie usuwalny

"nie przynosi człowiekowi żadnego pożytku"....człowiek, który nastawi się w życiu na branie - "pożytek" - konsumpcjonizm - oczywiście wiarę i Boga uzna za bezsens.

Czyli jak jest ok, to Boga nie ma, a jak źle, to Jego wina? Nie, to nie jest normalne. Bynajmniej nie dla mnie.

Moim zdaniem, to nie jest ateizm, tylko jojczenie.

Nie rozumiesz na czym polega religia, sam nie wiesz w co wierzysz, w co nie.

Zakladasz watek pod pretekstem pytania i wylewasz w nim swoje zale.

Szukasz kolegow? Czy rozwiazania problemu?

Ależ może przynosić pewien pożytek wsparcie w trudnych chwilach itd. podobno ludzie mocno wierzący żyją dłużej i lepiej radzą sobie z ciężkimi przeżyciami zdaje się, że badania które to wykazały przeprowadzono na jakimś kościele protestanckim w USA tylko nie pamiętam którym... Faktem jest natomiast, że wiara może dawać nadzieje i wsparcie psychiczne a różne organizacje z nią związane także materialną jedzenie, odzież, edukacje ...

Byłoby ciężko jako, że ludzie są zbyt inteligentni, żeby sobie taki kit wcisnąć albo wierzą tak mocno w coś, że nie będą zmieniać zdania.

Nie wiem czy bym potrafił bo potrzeba do czegoś takiego sporej charyzmy, wyobraźnie akurat mam... cały czas powstają nowe religie przeważnie na bazie starych, synkretyczne(w imperium rzymskim też było ich sporo) co do Jezusa to opisujesz go troche jak jakiegoś nawiedzonego dziwaka co może w pewnej mierze było prawdą ale takich dziwaków jak on były wtedy setki temu się akurat udało i na pewno nie wszyscy się z niego śmieli bo miał swoich zwolenników/wyznawców a Rzymianie krzyżujący kolejnego żyda (nawet jeśli słusznie) nie budzili raczej powszechnej radości. Może sukces chrześcijaństwa wydawał się wtedy i jeszcze długo potem nieprawdopodobny ale jak sam zauważyłeś trwało to ponad 300 lat to mnóstwo czasu rozumiem oczywiście, że chodziło ci o imperium Rzymskie bo sam Rzym już taki chrześcijański nie był nie wspominając już o senacie... W historii wielu ludzi nie doceniano za życia byli wśród nich artyści, przywódcy religijni,polityczni, filozofowie...

BLyy moim zdaniem nie jesteś ateistą. Samo stwierdzienie, że nie wierzysz w boga raczej nie wystarcza. Moim zdaniem twój ateizm "spowodowany strachem przed kategorycznym odrzuceniem idei boga lub bogów i zostawienie uchylonej swoistej "furtki", by w przyszłości do tej wiary można było wrócić". Stąd właśnie wyzywanie boga.

Zgadzam sie z Ritą. Są różne drogi prowadzące do ateizmu. Może mój ateizm nie jest dojrzały, a może w raz z biegiem czasu stać sie dojrzalszy, ale nie musi. W końcu skąd mam wiedzieć jaki będą za 20 lat?

Ale może faktycznie to jest obrażenie na Boga. Wiec chyba będzie lepiej poczekać co pewnie czas pokaże kim tak naprawdę jestem.

Ale nawet jak wrócę do Boga to do jakiej wspólnoty? Można przecież wierzyć, a nie należeć do żadnej wspólnoty?







Nie wróciłbym, bo nie jestem wierzący, a to mnie dyskwalifikuje obecnie.




Może dlatego, że nigdy nie byłem głęboko wierzący, nie wiem. Mnie wiara nigdy nie przynosiła ulgi, wiec czy to jest odpowiedź na to kim jestem?






Wiem na czym polega religia i na czym polega ateizm. Tylko jestem zagubiony, bo nie wiem do którego ja należe i chce sie odnaleźć.

Wylewam swoje żale? Zakładając ten wątek co mam napisać? Nie wierzę w Boga, więc czy jestem ateistą? To jest bezsensu. Musiałem przedstawić swą sytuacje i poglądy by dać forumowiczom tutaj jakiś obraz mnie by mogli sie wypowiedzieć.

I kolegów nie szukam, gdyby będę/ szukał to założę temat z tytułem SZUKAM KOLEGÓW.


Drogi Aztecu, z początku zapewne byłem ateistą tym drugiego rodzaju, poprzez różnego rodzaju wydarzenia, ale teraz obserwuje świat z troszkę innej perspektywy. Dojrzewający ateizm?



Obcy Astronomie. To co zrobił Jezus można nazwać cudem, ja nazwałbym to fenomenem. Religia która opiera sie na nim, jest jedną z największych. Podobnie powiem o Buddzie czy Mahomecie. Niewielu takich ludzi istniało, może łaska Boża nad nimi czuwała?


Nie poszukuje, po prostu interesuje sie religioznawstwem. Czy ateistą interesujący sie religiami to coś dziwnego? Ateista nie musi czuć wstrętu do religii. Lubie też przecież angelologie. Jeśli jednak odkryje w sobie, że nie jestem ateistą, to w tych wyznaniach mógłbym zacząć szukać drogi. Ponieważ najbardziej odpowiadają memu spojrzeniu na niektóre sprawy.



Boga w którym wychowałem sie od małego. Mówię, że nie robie tego specjalnie, samo z siebie przychodzi, takie myśli. Może to jakiś nawyk? Nie wiem. Nie jest to groźne dla nikogo, ani dla mnie więc do psychologa nie pójdę.

Sareneth - Twa opinia chyba najbardziej przedstawia mnie. Chyba zaczynam siebie rozumieć.