Ale wtedy dla mnie może być juz za późno..
I to wtedy oni będą odczuwać wielki bol..
A ja spokoj..
Na zawsze i na wieki wieków...

A kim Ty jesteś, żeby oceniać:
a) jej rodzinę;

(...) A jeśli chce pomocy, to na pewno wie, gdzie się zgłosić.

Tak ciężko jest teraz życ..
Tak trudno..
Ale nikt nie potrafi tego zrozumieć..
Nawet własna rodzina..
W tym wypadku osoba trzecia bardziej zrozumie niż bliscy..
Ciągle pretensje..
Tylko im jest ciężko..
Tylko oni sa poszkodowani..
Więc jaka jest moja rola w tej całej historii ?
Wiec co ja czuje ?


Ciągle wieczorami..
Gdy jestem sama...
Nie potrafię powstrzymać płaczu..
A moze w ten sposob wyrażam swoje szczęście ?
Może to tylko ja interpretuje ze to jest smutek, żal, rozpacz..


Spotykam się z wieloma osobami..
Momentami mam dość..
Sztucznego uśmiechu..
Mówienia, że jest wszystko dobrze..
Choc nie jest..
Jest źle..
Jest mi ciężko i źle..


Rodzina myśli ze większość krzywd jakie spotkało naszą rodzine to moja wina..
Być może część tak..
Bo ktoż jest bez winy ?
Nikt..
Ale nie wszystko to moja wina..
Do wielu rzeczy przyczyniłam się..
Wiem..
Ale nie chciałam nikogo krzywdzić..
Nie znają prawdy a mają do mnie pretensje o większość rzeczy ktorych nie zrobiłam..
Ale niech im będzie..


Ja znam prawde..
Ten kto chciał ją poznać poznał..
Nie interesuje mnie już co myśli moja rodzina..
Wiem jedno..
Że w koncu..
Kiedyś..
Nie wiem kiedy..
Przyjdzie taki dzień..
Że poznają to prawdę i nie będą oceniaćx tak jak teraz..
Wtedy będą żałować..
Słów ktore padały w rozmowach..
Czynow ktore byly skutkami rozmów..
Ale wtedy dla mnie może być juz za późno..
I to wtedy oni będą odczuwać wielki bol..
A ja spokoj..
Na zawsze i na wieki wieków...

Swojej koleżance, która próbowała pomóc Agacie uchronić się przed aborcją chcianą przez jej matkę, dziewczyna napisała: „Dziękuję ci za to, że powiedziałaś pani X. Dziękuję ci za to, że próbowałaś mi (nam?) pomóc, ale na nic to się zdało. Jutro mam aborcję w szpitalu na Lubartowskiej, nie mogę zrobić już nic, nie chcę tego. Mam tylko nadzieję, że po tym wszystkim nie popadnę w depresję i nie zrobię sobie krzywdy”.

Parę dni później, gdy „Wyborcza” już wywalczyła swoje aborcyjne panaceum dla Agaty, dziewczyna napisała na swym blogu: „Najgorszy sen się spełnił”. Żyjemy zatem w świecie, w którym dorośli, władający naciskiem mediów, starają się spełniać sny dzieci – nawet jeśli są to ich najgorsze sny, to jest im zupełnie obojętne.

Specjalnie z dedykacją dla wszystkich psychologów, prokuratorów, pracowników sądu by się już nie martwili bo delikatnie mowiąc nic się złego nie dzieje a to mnie nieco drażni proszę państwa