Rzeczywiście „No”, szkoda tylko, że było to jedno kuriozalne wydarzenie, można by rzec – oj…dawniej to bywały cuda, nie to co teraz , ale oczywiście masz rację „ab” przekonanego nic nie przekona „…to choćby kto z umarłych powstał, nie uwierzą”.
Co prawda ja także nie „wierzę” w cuda ale nie dla tego, że nie wierze w Boga, ale dla tego, że cudów po prostu nie ma, oczywiście cudów rozumianych w potocznym znaczeniu, jako wstrzymanie lub zawieszenie prawa naturalnego, jest wręcz przeciwnie to zastosowanie prawa „wewnętrznego”
Oprócz praw fizycznych istnieją jeszcze inne prawa, prawa ezoteryczne (wewnętrzne) o których nie mamy, póki co zielonego pojęcia. Człowiek to istota złożona czyli składająca się z istoty wewnętrznej (duszy - nazwa nie ma tu większego znaczenia), oraz ciała, czyli narzędzia duszy.
Prawa wewnętrzne są zawsze nadrzędne do tych fizycznych i dla tego stosowanie ich wygląda na cud, ale to tylko cud rzekomy
Być może kiedyś opanujemy i te prawa ale póki co musimy zadowolić się medycyną konwencjonalną, chociaż czasami ta niekonwencjonalna także nam wychodzi

A nie przyszło wam na myśl bardzo proste i oczywiste rozwiązanie? Coś, co sceptykowi powinno wpaść właściwie od razu do głowy? Słyszeliście może o bliźniętach jednojajowych albo sobowtórach? Wnioski do wyciągnięcia pozostawiam Wam Właściwie taki przypadek można by było spreparować nawet dziś.

Oczywiście lekarz z 17 wieku nie miał żadnych możliwości określić czy człowiek bez nogi, to ten sam człowiek co człowiek z nogą

Co do cudów i ich rzekomego braku wpływu na wiarę: dlaczego więc Kościół zajmuje się uznawaniem cudów? Tak dla zabawy, czy może ma w tym swój cel? Czyż nie łatwiej rozprzestrzenić pewną teorię jeżeli poprze się ją jakimś "faktem"?
I najważniejsze:


Czy zna ktoś osobę, która zaprzecza temu iż do zrobienia dziecka jest niezbędny mężczyzna i kobieta? Czy zna ktoś osobę, która zaprzecza iż tęcza powstaje przez rozszczepienie wiązki światła białego? Czy ktoś potrafi wskazać choć jedną osobę, która wieży iż prezenty przynosi brodaty facet, który może przedostać się przez komin? Czy ta osoba ma więcej niż 6 lat? Jak widać ludzie nie są skłonni wierzyć w rzeczy niemożliwe jeżeli istnieją dostateczne przesłanki, by uznać za prawdę coś innego. Ludzie dodatkowo mają tendencję uznawania za prawdę coś potwierdzonego dowodem, zgodnego z obserwacjami. Dzieje się tak dlatego, iż ewolucja faworyzowała osobniki, które zdolne były dostrzegać pewne prawa rządzące światem, zdolne konstruować jak najdoskonalsze modele sprawdzające się w świecie rzeczywistym. Jedno nieudowodnione zmartwychwstanie potrafiło zapoczątkować całą religię. Co mogłoby spowodować jedno dobrze udokumentowane zmartwychwstanie, albo odrośnięcie nogi?

przypomniał mi się od razu film "Pytanie do Boga", w którym odnaleziono grób z mężczyzną podobnym do Jezusa...

by idiota


I kto tu pluje na stolek... lubie nauke dopoki jest nauka...

Memy? co czytamy panie NO? :D:D

Nie wiem kto pluje na stołek, ale ja w każdym razie staram się w życiu nie usiąść na oplutym


Ja po prostu lubię naukę, bez względu, czy mi się podoba, czy nie. Lepsza jest prawda niż najsłodsza wiara. Lepszy suchy chleb dzisiaj niż tort jutro

Hola, hola... mowa była, ze nie ma ani jednego
A przywrócona noga z XVII w. czy z XXI to zawsze jednak noga

Ja nic na wykładzie kiedyś miałem...

pół nogi

Ach, cóż za fatalna nieścisłość mi się wkradła. Nawet mniej niż pół nogi, bo amputowana była 4 palce poniżej kolana

Temat miał być o naiwności, a nie o nogach. Upszemie proszę moderatora, o wprowadzenie porządku (lub zamknięcie tematu co łatwiej)...

Mogłaby odrosnąć nawet głowa. Przekaz ustny czy pisemny to żaden dowód. Jak ja napiszę, że mój kot przed chwilą zaczął lewitować i mówić ludzkim głosem to będzie to jakiś dowód? Chyba jedynie na moją niepoczytalność...

Oczywiście? Jeszcze raz zachęcam do lektury i do zweryfikowania swojej teorii...


Cuda są przyjmowane przez Kościół, bo są darem. One oczywiście potwierdzają wiarę, ale nie jest tak, że Kościół będzie drżał o to, by cud za wszelką cenę odnaleźć. Jeśli jest to się go przyjmuje i bada, czy aby to nie pomyłka. To raczej niewierzący mają kłopot, bo jeśli ma miejsce fakt cudu, to należy go natychmiast obalić i wymyślić jakąś teorię, bo zachwiałoby to ich poglądem na świat.


W przypadku cudu dochodzi do takiej sytuacji, ze najbardziej oczywistym wytłumaczeniem jest Boża interwencja. Tak jak w Calandzie - fakt przywrócenia nogi był oczywisty dla wszystkich jego świadków - nie było przesłanek, które miałyby wskazywać na inne rozwiązanie, tego człowieka wszyscy znali i znali również jego nogę, która wróciła na swoje miejsce /miała blizny, po której można ją było zidentyfikować/.
Znowu piszę o nodze, bo wydaje mi się że ona bardzo jest związana z tematem o naiwności...
Kto tu jest naiwny? Ci aragończycy, którzy byli świadkami cudu i nie mieli wątpliwości, co do jego zaistnienia, czy my, którzy wymyślamy teorie o sobowtórach?

W takim razie należałoby zlikwidować naukę, którą nazywamy historią.
A co z działalnością sądów?
Rzecz jasna nie o to chodzi, aby tu się przerzucać takimi hasłami.
Chodzi o to, że ktoś nie uznający interwencji nadprzyrodzonej, działa pod wpływem swojej wiary czy też ideologii. I do niej dostosowuje argumenty naukowe. Czy można nazwać naiwnym człowieka wierzącego w Boga i nazywającego fakty niewytłumaczalne po ludzku cudem /nie szukając ich specjalnie, ale przyjmując, to co da się zaobserwować/? Czy też może naiwnością jest raczej wiara w tego rodzaju ideologię naukową, która zakłada, że żaden cud miejsca mieć nie może?

Co to naiwność? To taki stan, kiedy człowiek nie umie pogodzić serca z rozumem.

Jako katolik (praktykujący!) lubię oglądać programy naukowe/popularnonaukowe ale nigdy nie opieram się wyłącznie na nauce. Powtórzę to, co już kiedyś powiedziałem: nauka nigdy nie jest w pełni dobrym źródłem wiedzy, gdyż ma tendencję do generalizowania.

Chrześcijanie potrafią łączyć i rozum i serce. Bardziej naiwni są ci, którzy opierają się wyłącznie na rozumie.