Witam, interesuję się zagadnieniami wiary w Boga, ateizmem i ich wpływem na ludzkie życie. Chciałbym dowiedzieć się czegoś więcej na temat chrześcijan (podobne pytania zadałem już ateistom).
O odpowiedź na poniższe pytania proszę więc wyłącznie(!) osoby wierzące w Boga, a najbardziej chrześcijan.

1. Czy uznajecie podstawowe ogólnoludzkie wartości, takie jak np. wolność, uczciwość, przyjaźń, miłość, rodzina, niekrzywdzenie bliźnich?
Czy według Was wynika to z wiary w Boga?

2. Czy dopuszczacie do siebie możliwość, że Boga nie ma, czy wątpicie niekiedy w prawdziwość swej wiary?

3. Czy człowiek, który oddaje swoje wszystkie pieniądze biedakom i sam zaczyna żyć w nędzy postępuje według Was dobrze?

4.Jak ocenicie oddanie życia za brata/przyjaciela, a jak za nieznanego człowieka, albo wroga?

5. Co myślicie o pokornej postawie wobec gnębiciela, znoszeniu w spokoju cierpienia?

6. Zaciągnęlibyście się na ochotnika na wojnę toczoną w obronie Waszego kraju/ludzi z innego kontynentu?

7. Czy macie jakiś sens w życiu, a jeśli tak, to jaki? Czy ten sens Was satysfakcjonuje (uważacie, że jest dobrą podstawą Waszego życia)?


Zachęcam też do odpowiedzi na pytanie w ankiecie.

Oczywiście że uznaję, uważam je za uniwersalne, Bóg ich wymaga, od każdego, nawet tego który Boga nie poznał i ja to popieram.

Wątpie regularnie.

Z dzisiejszej perspektywy jest to szczytne, ale zbędne, choć chyba potrzebaby rozważać konkretną sytuację.

Oddanie życia zawsze jest szczytne, im ktoś bardziej obcy tym to trudniejsze, zatem wymaga podkreślenia, co nie zmienia faktu ogromnej miłości aby poświęcić własne życie za kogokolwiek.

To też kwestia konkretnego przypadku. Generalnie mamy prawo do obrony, zarazem bycie męczennikiem czasem przynosi o wiele lepsze efekty, choć osobiście nie nawołuje do tego. Kwestia rozbija się o to jak lepiej jest stawiać opór złemu, czy poprzez okazanie mu że nie jest w stanie mnie złamać, czy poprzez powstrzymanie go od czynienia zła.

Mojego kraju tak, ale wątpie czy w obronie obcego kraju. Natomiast w każdym przypadku zarówno słowem jak i pomocą wskazane jest pomagać i nie robiłbym w tym celu oporów.

Może poprostu żyć, skoro dano mi taki dar. Relizować się każdego dnia w zainteresowaniach, w rozwijaniu relacji z innymi, w tym aby lepiej poznać Boga umysłem i duchem.

1. Pytasz czy ktoś, kto nie wierzy w Boga może być dobrym człowiekiem? Owszem może
2. Nie mam jakichś poważnych wątpliwości (jeszcze?), choć czasami przychodzą chwile zastanowienia: co by było jakby Boga nie było...
3. Hmmm, jeśli nie ma żadnych zobowiązań (np. wobec rodziny), a nowy styl życia, który prowadzi daje mu szczęście to oczywiście robi dobrze.
4. Ciężko porównywać, bo w obu wypadkach oddajesz wszystko co masz, ale śmierć w obronie kogoś kto sprawia Ci ból wydaje się trudniejsza.
5. Po ludzku wydaje się to głupotą, ale gdy zaangażuje się w to Boga to dzieją się ciekawe rzeczy. Często w biografiach świętych pojawia się motyw jak święty znosi szyderstwa po to, żeby po latach szyderca mógł zauważyć jak wielką krzywdę wyrządził. Z drugiej strony jeśli jesteś w stanie przemówić do rozumu osobie, która Cię gnębi to chyba warto spróbować. Innymi słowy: kochaj i rób co chcesz .
6. Myślę, że moim obowiązkiem było by stanąć w OBRONIE kraju. Jako, że studiuję chemię to może przydałbym się w innym miejscu - niekoniecznie na froncie. Jednak gdyby sytuacja tego wymagała to chyba bym się zgłosił.
7. Uchylę tylko rąbka tejemnicy: celem jest przede wszystkim poznawanie Boga no i fajnie było by móc powiedzieć pod koniec życia, że nie masz nic oprócz Niego, ale więc nie powiem, bo się zrobi nostalgicznie...
pozdrawiam i respect for all

A ja napisze tylko, ze kliknalem w losowo wybrany guzik.

Jest to glos na opcje 'uwazam, ze internetowe ankiety sa kpina z ludzkiej inteligencji'.

Fakt że są najbardziej prawdziwe dla grupy tych którzy w niej uczestniczą.

cau_kowniku, czy Ty zawsze jesteś na 'nie'?

Ja tylko odpowiem na kilka pytań:

3.W sumie zgadzam się z kastorem.Nie każdy tak powinien robić - to zależy od powołania itd. Chyba lepiej się rozwinąć,zdobyć pracę i pomagać częściowo, a nie poświęcając całe życie.

6. Ech.To zależy.Zazwyczaj wojny wszczynają politycy, biznesmeni, a młody człowiek idący na wojnę myśli, że czyni dobro dla swego kraju.G**no prawda.Ludzie są tylko pionkami.To tylko biznes.

btw. witam forumowiczów! mój pierwszy post.

Co to do pracy magisterskiej??
Zawsze chetnie pomagam



Tak uznaje. Wynika z wiary pośrednio. Wierze w Boga który dał takie a nie inne uniwersalne zasady moralne i etyczne. To nie wszystko bo moge wierzyć ale według tych zasad nie postępować. Jednak uznaje je za słuszne i pozyteczne. I nawet gdybym w Boga nie wierzył stosowałbym się do zasad etyki chrześcijańskiej.




Oczywiście. Wątpic jest rzeczą ludzką nie stanowi też dla mnie problemu zrozumienie tego że ktoś nie wierzy ani teoretyczne przyjęcie nieistnienia Boga dla celów intelektualnych.



Napewno postepuje nierozsądnie.



W obu przypadkach jest to wielki i heroiczny czyn. Drugi wymaga większego poświęcenia i przysparza tym więcej szacunku.




To zalezy od sytuacji, na czym polega owo gnebienie i dręczenie. Jeśli mamy instrumenty prawne do obrony powinniśmy się bronić. Jesli bandyta napadnie nas w naszym własnym domu mamy prawo się bronić (wykazując rozsądek bo jesli wpanie kilku a każdy z bronia palna to chyba lepiej żeby sobie zabrali co chcą)





Nie. Obecnie, każda wojna toczona przez ludzi jest moralnym złem i zawsze cierpia niewinni.



Sensem życia jest czerpanie z niego satysfakcji. Ja czerpie ta satysfakcje z pracy twórczej i świadomości że podług najlepszych checi i mozliwości staram się postępowac etycznie.

Prędzej gimnazjalej...
Tak dziecinnych pytań niezwiązanych z etyką dawno nie widziałem.

Co oznacza "uznajemy"? Wierzymy w istnienie? Popieramy? Jakiej wolności, od czego? Przyjaźni w jakim rozumieniu? Miłości jakiego rodzaju i jak rozumianej? Rodziny w jakim znaczeniu? Niekrzywdzenie w jakim znaczeniu?


Istnienie powyższych terminów nie wynika z Boga, to ludzki sposób opisywania pewnych agregatów zjawisk.


Jasne, że dopuszczamy możliwość, że Go nie ma, dopuszczamy np. także możliwość, że równocześnie jest i Go nie ma, a także, że ani Go nie ma ani jest.
Nie da sie wątpić we własną wiarę, to jak wątpić we własny rozum i zmysły. Pewnie chodzi Ci o poglądy religijne...


Skąd mam wiedzieć? Raz będzie to dobrze, a innym razem nie, wszystko zależy od okoliczności, intencji...


Nie oceniamy, nie nam to oceniać.


Myślimy, że cierpienie jest subiektywnym stanem umysłu i pokorna postawa wobec gnębiciela nie musi być wcale cierpieniem.


Nie.
Zresztą - a jak mam dwa obywatelstwa, to którego kraju? Który kraj jest niby "mój"? A co z poglądem, że to my należymy do kraju i nie mamy nic do gadania? Jeśli za "kraj" uważasz miejsce urodzenia, to nie wybierałem miejsca urodzenia i nie jestem z nim w żaden sposób przez to związany.


Moim sensem życia jest brak konkretnego celu życia - to daje otwartość umysłu na to co się dzieje i możliwość szczęśliwego i pełnego życia bez względu na okoliczności, bo nie utożsamiając sensu życia z konkretnym celem, ten sens znajduję w każdej sytuacji, nawet tracąc aktualny cel życia.


Ale co one niby mają wspólnego z etyką?

Te pytania są rzeczywiście częścią pewnych badań, niezbyt profesjonalnych, rzecz jasna, robionych na mój własny użytek. Ankieta nie jest żadnym podsumowaniem tych pytań, jest po prostu jednym z nich.

Dzięki za odpowiedzi, liczę, że będzie ich jeszcze więcej.
Pozdrawiam

Uznaję. Wg mnie nie wynika to z wiary w Boga (ale osobiście jakbym był niewierzący to myślę że bym ich nie uznawał)


Dopuszczam, że Boga nie ma. A w prawdziwość swej wiary nie miałem okazji zwątpić:) (w końcu to wiara a nie pewnik:)


Zależy. Jeżeli przez to że wierzy w opatrzność to tak. A jeżeli ot tak to jest po prostu głupi.


Pozytywnie i bardzo pozytywnie:)


W większości przypadków podziwiać, że są tacy ludzie.


1Póki co myślę że tak (gorzej gdy miałbym dzieci itp)/Jak widać nie.


Tak. Niebo. Tak

Odpowiedzi na postawione pytania:

Mt 7:12
12. Wszystko więc, co byście chcieli, żeby wam ludzie czynili, i wy im czyńcie! Albowiem na tym polega Prawo i Prorocy.
(BT)


Ps 14:1
1.... Mówi głupi w swoim sercu: Nie ma Boga...
(BT)

Rz 1:20
20. Albowiem od stworzenia świata niewidzialne Jego przymioty - wiekuista Jego potęga oraz bóstwo - stają się widzialne dla umysłu przez Jego dzieła, tak że nie mogą się wymówić od winy.
(BT)


1 Tm 5:8
8. A jeśli kto nie dba o swoich, a zwłaszcza o domowników, wyparł się wiary i gorszy jest od niewierzącego.
(BT)

Czy można dbać o bliskich pozbywając się wszystkiego? Jeżeli natomiast ktoś nie ma żadnych zobowjązań (co w obecnych czasach jest raczej nie możliwe), to chyba ma prawo postapić jak mu sumienie podpowiada.



Ga 6:10
10. A zatem, dopóki mamy czas, czyńmy dobrze wszystkim, a zwłaszcza naszym braciom w wierze.
(BT)

Jeżeli ma to zwjązek z niesieniem pomocy w sytuacji, gdzie może być zagrożone czyjeś życie, to chrzescijanin napewno nie będzie najpierw pytał o wyznanie.

1 Ptr 3:8-9
8. Na koniec zaś bądźcie wszyscy jednomyślni, współczujący, pełni braterskiej miłości, miłosierni, pokorni.
9. Nie oddawajcie złym za złe ani złorzeczeniem za złorzeczenie! Przeciwnie zaś, błogosławcie! Do tego bowiem jesteście powołani, abyście odziedziczyli błogosławieństwo.
(BT)

Powinniśmy pamietac, ze taka postawa nie ma nic wspólnego z naiwnoścją. Chrzescijanie pamiętają o zasadzie - "Rz 13:1
1. Każdy niech będzie poddany władzom, sprawującym rządy nad innymi. Nie ma bowiem władzy, która by nie pochodziła od Boga, a te, które są, zostały ustanowione przez Boga."
(BT)
Są podporzadkowani tym władzom, ale także w razie potrzeby kożystają z ochrony tych władz i przysługującego im prawa do ochrony.

Iz 2:4
4. On będzie rozjemcą pomiędzy ludami i wyda wyroki dla licznych narodów. Wtedy swe miecze przekują na lemiesze, a swoje włócznie na sierpy. Naród przeciw narodowi nie podniesie miecza, nie będą się więcej zaprawiać do wojny.
(BT)

Prawdziwi chrzescijanie nie zacjągaja sie na żadną wojnę ani w żadnej nie uczestniczą, więc nie maja takiego dylematu do roztrzygniecia. Jezus Chrystus o swoich nasladowcach powiedział - "Jn 15:19
19. Gdybyście byli ze świata, świat by was kochał jako swoją własność. Ale ponieważ nie jesteście ze świata..."(BT) - skoro chrzescijanie nie mogą byc częścia świata nie angazują się w sprawy polityki i wszystkiego co ma z tym zwjazek, a wojny mają.



Jn 17:3
3. A to jest życie wieczne: aby znali Ciebie, jedynego prawdziwego Boga, oraz Tego, którego posłałeś, Jezusa Chrystusa.
(BT)

Czy dla chrześcijanina może być inny, wartościowszy i przyjemniejszy cel życia jak wypełnianie woli Boga i stosowanie sie to nauk Jego Syna? Łatwe to nie jest, ale daje radość a poczucie uznania w oczach naszego Stwórcy a wszystko czyni lżejszym i przyjemniejszym. Jest to podstawa pod to o czym pisze psalmista - Ps 37:29
29. Sprawiedliwi posiądą ziemię i będą mieszkać na niej na zawsze.
(BT)

Czy jest lepszy cel?

No, pytasz wierzących ( chrześcijan) czy zunają wolność, uczciwość itd..? Oczywiście, że uznaję. Jest napisane, że mamy miłować, wybaczać, że jesteśmy wolni w Chrystusie, że nie mamy odpłacać złem za zło ...
Oczywiście, że wynika to z mojej wiary i chęci bycia posłuszną Bogu.

Od momentu, w którym narodziłam się w Chrystusie kilkanaście lat temu ani razu nie wątpiłam w to, że Bóg istnieje, ani razu też nie wątpiłam w prawdziwość swojej wiary. Zdarzały się zwątpienia, kiedy Bóg długo nie odpowiadał na modlitwę- ale nie dotyczyły one wiary czy istnienia Boga, tylko zwąpienia w słuszność podjętych deczyji czy zwątpieniowa w to, że postępuje się zgodnie z Jego wolą.


Jest przede wszystkim nierozsądny. Owszem, Jezus w ew. mówi do młodzeńca: rozdaj wszystko uboigm i przyjdź , nasladuj mnie. Ale nie jest to jakaś norma dla chrześcijan, a Jezus w ten sposób obnażył po prostu problem tego młodzieńca, który twierdził, że przestrzega wszystkich przykazań, to co mu jeszcze do zbawienia brakuje...
Jest napisane , że Bóg zaspokaja każdą naszą potrzebę( potrzeba to nie luksus czy "zachciewajka"), zatem jeśli pracujemy , a potem z owocu tej pracy korzystamy: jedząc, pijąc, opłacając dach nad głową, żywiąc rodzinę, dobrze robimy.
Jest też napisane, że Bog błogosławi tym, którzy się Go boją, że mogą oni wspomagac biednych i wspierać wierzących. Ochotnie, bez wypominania i
zachowując...trzeźwy umysł.

Jezus twierdził, że nie ma większej miłości, niż kiedy ktoś za kogoś oddaje życie. Więcej trzeba miłości Bożej w sobie mieć, żeby oddać życie za nieznanego człowieka, jeszcze większej za wroga.
Jezus umarł za nas na krzyżu, kiedy jeszcze byliśmy wrogami Boga( grzesznikami). Nie ma większej miłości nad tę.


Do tego powołuje nas Bóg. Jest to postawa, któa powinna charakteryzować chrześcijanina.


Nie.

Sensem mojego życia jest Jezus Chrystus. Jest moim Panem, Bogiem, przyjacielem. cZekam na Niego, na Jego powrót z utęsknieniem. CZekam jna spotkanie z Nim, jeśli umrę, zanim powróci. Rozmawiam z Nim każdego dnia, poznaję Słowo Boże, modlę się. Staram się Go naśladować. Uwielbiam Go. To jest sens mojego życia.
Mówię o NIm, bo wiem, że ludzie bez wiary w Niego zginą. Mam więc misję do spełnienia- tak jak każdy chrześcijanin ją ma: głosić ewangelię i być Jego świadectwem pośród niewierzących, pośród tych, któzy Go odrzucają.

Pozdrawiam : chrześcijanka

Oczywiście, tak jest napisane w Piśmie Świętym, o tym nauczał Jezus, chodzi tu głównie o miłość do bliźniego, a reszta wiąże się z tym.



Czasami bywają takie chwile, ale bardzo rzadko, nie wiem czym one są spowodowane. I chyba to jest bardziej na zasadzie "co by było, gdyby Boga nie było"



Według mnie postępuje dobrze, gdyż jest to poświęcenie dla bliźniego. Jest to piękny gest i człowiek, który czyni w ten sposób, rezygnuje z własnego szczęścia, co jest przez Boga chwalone, tak mi się wydaje. Ale to nie znaczy, że ludzie którzy tak nie postępują, są potępieni.



Tak jak wyżej, jest to poświęcenie dla bliźniego. Jest to piękny gest, a szególnie jeśli chodzi o oddanie życie za wroga. Za brata lub przyjaciela łatwo zrozumieć, gdybyśmy oddali życie, bo byli nam bliscy. Ale jesli chodzi o wroga, to według mnie jest to wielki, wielki wyczyn i chyba tylko głęboko wierzący ludzie mogli by się na taki zdecydować. Ale pewna też nie jestem.



Na pewno lepsze jest to niż kontratak. Ale jeszcze lepsze moim zdaniem jest "nawracanie go". Bycie dla niego miłym.



W obronie kraju, pewnie tak, ale w obronie innego państwa? Chyba nie.




Sensem żyia jest szukanie Boga dzień po dniu. I jeśli ktoś go codziennie znajduje, to jest szcęśliwym człowiekiem. Cieszę się, że Bóg jest przy mnie.