Tyle to i ja wiem, tylko, że nie chodzi mi o matematykę, ale raczej o to czym jest w istocie przestrzeń, przestrzeń „fizyczna”, oraz czym jest ta „materia”. Myślę, że nie odpowiesz mi na to pytanie, fizycy zresztą także, podobnie – czym jest czas.

Nie powinno się ostatecznie przesądzać, że struktura obecnych cząstek elementarnych jest niepodzielna , zresztą nauka zostawia futrkę twierdząc, że w miarę postępu badań pewne cząstki mogą przestać być elementarne co do tej pory zawsze się sprawdzało

Teoria strun postuluje istnienie 'T-dualności' - z grubsza chodzi o to, że małe i wielkie rozmiary są sobie równoważne. Długość Plancka jest nie tyle minimalnym rozmiarem, ale rozmiarem 'przełomowym' - dalsze pomniejszanie przedmiotów dawałoby efekty takie same, jak powiększanie.

Z kolei przczynowa dynamiczna triangulacja prowadzi do konkluzji, że w najmniejszych wymiarach czasoprzestrzeń ma budowę fraktalną.

*najmiejszych wymiarach - może to zabrzmiało dwuznacznie - chodziło mi o małe odległości a nie dodatkowe wymiary przestrzenne, których istnienia ta teoria nie postuluje.

Powtórzę się: przyjęte teorie fizyczne operują niepodzielnymi kwarkami i leptonami. Jestem w stanie uwierzyć, że bez odpowiedniej znajomości tych teorii idea niepodzielności może wydawać się absurdalna, jest ona jednak całkowicie spójna i doskonale opisuje to, co obserwujemy.

Mówiąc o "pustce" wewnątrz atomu sprawiasz wrażenie, że w swojej znajomości fizyki mikroświata zatrzymałeś się na modelu atomu Bohra, co eliminowałoby cię z dyskusji naukowej o fundamentalnych prawach fizyki. Atom nie jest pusty.

Podobnie pusta przestrzeń nie jest nicością. Według obecnych teorii (może to się zmienić za sprawą kwantowej teorii grawitacji, ta jednak jeszcze nie istnieje) "przestrzeń" a właściwie "czasoprzestrzeń" jest niezależna od materii. W fizyce jest pojęciem pierwotnym (jak np. "punkt" czy "zbiór" w matematyce). Mogę ci podać, jak ją się opisuje w obecnych teoriach (za pomocą jakich struktur matematycznych jest opisywana), choć wątpię, aby ci to cokolwiek dało. Ale bez znajmości opisu trudno poważnie dyskutować o istocie.



Trochę produkowałem się na ten temat w wątku "Przyczynowość i czas" w "Wiara a nauka". W tej chwili nie mam ochoty się powtarzać.


Nie należy także traktować hipotez niepotwierdzonych ani doświadczeniem ani rachunkiem hipotez jak teorii fizycznych. W nauce sztywność metody jest nie mniej ważna od otwartości umysłu.

Nauka "zostawia otwartą furtkę", ale stawia przy niej bramkarza, który potrafi rozróżnić porządnie zrobione teorie od paranauki. Chociaż jest w nauce miejsce dla teorii, w których kwarki czy leptony są złożone, to póki co jest ono niezajęte.


T=dualność mówi o czym innym. Dotyczy tylko przypadków, w których jeden z wymiarów przestrzennych jest zamknięty w okrąg. Mówi ona, że teoria z wymiarem zamkniętym w okrąg o małym promieniu jest równoważna teorii w przestrzeni o dużym promieniu zawinięcia dodatkowego wymiaru. Nie dotyczy natomiast zjawisk na małych i dużych odległościach. Jest to symetria między różnymi teoriami, a nie różnymi zjawiskami w ramach jednej teorii. W teoriach strun istnieją niepodzielne cząstki, tak samo jak w każdej innej teorii kwantowej.

Przyczynowa triangulacja dynamiczna mówi natomiast o strukturze przestrzeni, a nie materii. W kwantowych teoriach grawitacji materia nadal występuje w postaci niepodzielnych cząstek.

No, wiesz... jestem daleki od modelu Bohra, (już bardziej odpowiada mi model falowy) , zresztą ja także nie twierdzę, że istnieje jakaś tam nicość (chyba to widać z kontekstu moich wypowiedzi ), wręcz przeciwnie, twierdzę, że wszystko jest czymś, a jeśli mówimy o „pustce” to tylko względnej (może być i ta teoria kwantowej grawitacji, o ile powstanie ) zresztą teoria kwantowa to proteza myślowa używana z braku lepszej, nie wiem czy w faktycznym fizycznym świecie da się „łyżeczkować” (porcjować) energię.

W znaczeniu bezwzględnym (ostatecznym) nie ma nic takiego jak cząstka, którą można dotknąć a nawet stworzyć model matematyczny, czyli cząstka to pojecie względne, umowne, dla tego najbardziej odpowiada mi model fraktalny, podobnie jak w tych filmikach na You Tube. Chodzi głównie o to, że powiększeniem lub pomniejszeniem fraktala jest ten sam fraktal, a wynika z tego, że jedna rzeczywistość powstaje z drugiej, czyli powielana jest w nieskończoność, i nie można uchwycić tej ostatecznej, niepodzielnej już rzeczywistości (podobnie jak w modelu chaosu)

Wydaje mi się że istnieje tu tylko jedna podstawowa zasada czyli rzekoma „cząstka” to nic innego jak zakrzywienie przestrzeni ale wielowymiarowej, wyższego rzędu, o ile w makroskali przyczyną tą jest grawitacja, to w mikroskali oddziaływania silne.
Ezoterycy już dawno twierdzili, że podobne przyciąga do siebie podobne (prawo powinowactwa) oraz ze wszystko jest jednym, ale to tylko takie symboliczne ujęcie rzeczywistości.

Właśnie problemy związane z koncepcją możliwości dzielenia na dowolnie małe części (tzw. katastrofa w nadfiolecie) spowodowała sformułowanie pojęcia kwantu przez Plancka.


Pojęcie cząstki jest doskonale zdefiniowane matematycznie, doświadczalnie także nie ma problemu z obserwacją pojedynczych cząstek. Na wskutek efektów kwantowych cząstki mają wiele zadziwiających własności, sprzecznych z popularnym wyobrażeniem "małych kulek", ale istnieje absolutne pojęcie cząstki.


Z przyjęcia jakiegokolwiek poglądu na rzeczywistość nie wynika NIC o rzeczywistości, jeśli pogląd ten nie zostanie zweryfikowany doświadczeniem.


A mi się wydaje, że nie ma żadnej teorii fizycznej, która w ten sposób opisywałaby cząstki, i że wybrałeś ten pogląd, bo udało ci się do niego doczepić swoją filozofię, nie próbując poddać go konfrontacji z ogólnie przyjętymi teoriami i potwierdzonymi obserwacjami.


Nie wiedziałem, że ezoterycy mają kompetencje do wypowiadania się na temat fizyki mikroświata.

Można tego twojego kota obrócić ogonem w przeciwną stronę, czyli, że WSZYSTKO może okazać się prawdziwe nawet wtedy gdy na obecną dobę coś nie jest zweryfikowane doświadczalnie.
A zresztą, poczekajmy jeszcze trochę, zobaczymy co „wytłucze” ten największy i najdroższy młotek świata, kwarki, leptony czy jeszcze coś innego

Istnieje wielka różnica między uznaniem czegoś niepotwierdzonego za MOŻLIWE, a miedzy uznaniem tego za PRAWDZIWE.

A póki co, opierajmy się na sprawdzonych teoriach i potwierdzanych obserwacjach.