wszystko też można potraktować tak:
"boże plany są niezrozumiałe dla ludzkich umysłów".

A skąd taka interpretacja? Czy też tłumaczenie nadprzyrodzonego? Nad przyrodzone, nadnaturalne, ponadnaturalne, etc... nie oznacza czegoś z naturą, przyrodą sprzecznego, a jedynie coś ponad przyrodą. Czyli takie coś czego przyroda nie jest w stanie (póki co) wyjaśnić. Coś co nie wydaje się nam naturalne.

Setki lat temu piorun też był postrzegany jako coś nadprzyrodzonego, ale później człowiek zorientował się, że to po prostu część świata natury. To, czy coś jest postrzegane jako naturalne / nadnaturalne, zależy wyłącznie od stopnia ludzkiej wiedzy. To, że nie potrafimy czegoś wyjaśnić przy obecnych środkach poznawczych nie znaczy, że w przyszłości nauka nie znajdzie na to wytłumaczenia.

Dlatego nie opowiadam się za jednoznacznym określaniem: coś jest cudem, coś jest nadnaturalne, coś jest nadprzyrodzone. Kiedyś może się okazać, że to, co postrzegamy dziś jako cuda, to tak naprawdę zupełnie zgodne z prawami natury procesy.

Odwołując się do tego, co wcześniej napisałam na temat stygmatów - badania już dziś udowadniają, że podświadomość i sposób myślenia naprawdę mają duże znaczenie w życiu człowieka (np. optymistyczne nastawienie pomaga w osiąganiu wyznaczonego celu). Możliwe więc, że podobne badania wykażą kiedyś, gdzie tak naprawdę szukać źródła tego, co nazywamy dziś cudami.

A czy istnieje cokolwiek „ponad” Przyrodą? Istnieć to, to samo co być pod działaniem takiego lub innego prawa Natury = Przyrody. Natura to wszystko co istnieje, jest nam znane lub nie, dosłownie, wszystko.
Przecież „na początku Bóg stworzył Niebo i Ziemię…” Stworzyć coś to poddać to coś jakiejś regule, czyli jakiemuś prawu, bo nic nie istnieje ot tak sobie, nawet Niebo skoro istnieje podlega jakimś regułom, oczywiście Niebo to tylko symbol wszelkich stanów ponadmaterialnych (ponad fizycznych). A skoro tak to należy się spodziewać jakiś wewnętrznych mechanizmów które wywołują takie a nie inne zdarzenia (np.: „cuda”).

A więc nie chodzi tu o jakiś nadzwyczajny akt łaski, czyli o arbitralną decyzję Boga, ale automatyczne prawo które zadziała niechybnie gdy spełnione są z góry ustalone warunki. Tak właśnie działa prawo, ono jest niezależne od nikogo po prostu jest i tyle.

Już gdzieś pisałem, że my jako byty ograniczone postrzegamy rzeczywistość jedynie w ograniczonym zakresie, a ogranicza nas właśnie ciało, można by rzec, że jest naszym „więzieniem” a wiadomo, przez więzienne kratki mało co widać
Chodzi oto, że z naszej ziemskiej perspektywy postrzegamy jedynie same skutki jakiegoś zdarzenia, natomiast sama przyczyna leży znacznie głębiej, skoro przyczyna jest ukryta to jesteśmy skłonni twierdzić, że zdarzył się cud



Nie, przyroda jest w stanie wszystko wyjaśnić, ale nie człowiek, przyroda (natura) już dawno wyprzedziła człowieka, my idziemy jedynie jej śladami, odkrywamy ją na nowo. Nie istnieje nic ponad naturalnego, raczej coś co jeszcze nieznane - nie odkryte.

Cud - zakłada wiarę u tego, kto obserwuje....czyli coś więcej niż przekonanie czy założenie

Brak wiary, uniemozliwia poznanie i przyjęcie tej szczególnej łaski.

"Czy istnieję coś ponad Przyrodą"...."Przyroda (natura) już dawno wyprzedziła człowieka".... Przyroda (natura) nie powstała sama z siebie.
Twórca reguły w ramach tejże reguły ustanowił zjawiska, które dla nas są niezrozumiałe, nadzwyczajne - Zmartwychwstanie, stygmaty.
"Boże plany są niezrozumiałe dla ludzkich umysłów:...bardzo często - bo "Myśli wasze nie są myślami Moimi".
Oskar Wilde napisał:
- "Starzy wierzą we wszystko, dorośli we wszystko watpią, młodzi wszystko wiedzą".
Dlatego młodzi mówią - "Bóg sie pomylił - stygmaty winny być na nadgarstkach"

Zgadzam się z Tobą, wiara to podstawowy warunek wszelkiego działania a szczególnie na płaszczyźnie duchowej, to właśnie wiara (jako moc sama w sobie) uruchamia te wszystkie wewnętrzne prawa, zresztą sam Jezus bardzo mocno akcentował znaczenie wiary, „niech ci się stanie wedle twojej wiary…” czyli wedle twojej a nie Jezusa wiary. Tylko, że jest tu podstawowy warunek, wiara musi być absolutna i całkowita, musisz mieć całkowitą pewność, że tak się stanie, wszelka najmniejsza rezerwa, lub chwilowe powątpiewanie (wahanie) niweczy wszelkie działanie, po prostu nie można oszukać samego siebie. Twoja podświadomość (czyli ty sam) zawsze będzie wiedzieć czy Twoje intencje są szczere i dostatecznie silne.
Problem w tym ze większość z nas nie potrafi wzbudzić w sobie takiej wiary, dlatego tak mało „cudów” - „…gdybyś miał wiarę jak ziarnko gorczycy…” wygląda na to, że i takiej nie mamy

A tak poza tym wiara nie wyklucza wiedzy (na temat swojej wiary) oczywiście wedle swoich możliwości i stano samej wiedzy, dla tego nie rozumiem tych co twierdzą, że albo wiara albo wiedza. Wiara nie musi być ślepa.

„Cud” to nie akt szczególnej łaski ale silnej wiary, Bóg nie robi nikomu żadnej łaski, po prostu robi to samo co Słońce, ono świeci dla wszystkich bez wyjątku, dla dobrych i tych złych, jedynie co musisz zrobić to wyjść z cienia, nic więcej.



No, przecież nie dyskutuję akurat z osobami niewierzącymi Nie będę przecież pisał rzeczy oczywistych, że ponad „Przyrodą” jest jeszcze Bóg, i że to On jest ponad prawami wszelkimi które powołał do istnienia. Celowo „Przyroda” = „Natura” napisałem z dużej litery, aby podkreślić, że pod tym określeniem kryje się znacznie więcej niż potocznie rozumiemy. Ja nie rozdzielam (wyodrębniam) świata od Boga, dla mnie Świat to także niewielka cząstka Boga, świat nie został stworzony z niczego jak się potocznie twierdzi, ale wyłonił się „wyemanował” z Boga, Absolutu.
Piszesz, że zmartwychwstanie, stygmaty... tylko że jeśli coś jest niezrozumiałe to nie musi od razu być nadprzyrodzone. tu także zadziałały jakieś prawa



Tylko, że ja się do tych najmłodszych raczej nie zaliczam

Dla mnie "cud" to wyraz szczególnej łaski Boga... darem jest bowiem wszystko.

Stygmaty zaś wielkim zaproszeniem do wysiłku, jakim jest współodkupienie.

Wiara zaś pozwala to wszystko ogarnąć, przyjąć, przewartościować...

Jesli ktorys ze stygmatykow zechce zaskarzyc Boga z art. 156 czy 157 KK(o naruszeniu czynnosci narzadu ciala), czy KrK zobowiaze sie do przedstawicielstwa?
Kto pojdzie siedziec? Papiez?

A ma pełnomocnictwo?

Wybaczcie ironię. Dziwi mnie inna rzecz. Dlaczego istota nieskończenie dobra i mądra jaką jest Bóg katolicki ucieka się do tak żenujących jarmarcznych nieomal sztuczek jakimi są stygmaty?

Bo człowiek nie jest tak mądry, by pojąć to bez takich "jarmarcznych sztuczek".

Mów za siebie - ja mógłbym spróbować.

I tak oto z próby poważnej rozmowy... doszliście do kuglarstwa.

Wyobraź sobie że były one jedną z rzeczy które odstręczyły mnie od katolicyzmu.

Głupie pytania to oznaka braku pozytywnego myślenia. Czy nie stać nas na coś bardziej sensownego?