I własnie o coś takiego mi chodziło. Bo widzisz, ja też na katechezie szkolnej nie studiowałem Biblii. Choć tamte treści nie uważam za zbędne. Poprostu zabrakło tego kontaktu z Biblią, który mam teraz. Zatem nadrabiam to od lat.

Druga rzecz to fakt że wielu ludzi, młodych jak sądze, mówi o sobie wierzycy, ale jesteście troche wierzyący po swojemu. Czyli Ty nie masz pewności czy Biblia jest źródłem w pełni prawdziwym co do Boga (to poważny zarzut i poważny problem dla Ciebie - bo co jest w takim razie prawdą?), inni odrzucają Stary Testament, jeszcze inni widzą w Jezusie tylko mądrego człowieka. A jak tak stoje z boku i zastanawiam się skąd pomysł że własnymi siłami dacie sobie rade odkryć prawde, oraz kto Was tak zaniedbał?

Ostatecznie jak mówie, to że tutaj pytasz to nic złego, ale miej na uwadze że to forum nie powstało do zadawania pytań tylko dyskusji, a jest tutaj różnica. Wiedza jest wokół nas, są ksiązki, jest internet, również miejsca gdzie księża profesjonalnie odpowiadają na pytania do nich przysysłane za pomocą sieci. Wszystko jest.

...tylko po oomacku szuka i liczy na to że przy 0 prawdopodobieństwu sam dojdzie do prawdy...

Myślę, że nie o to chodzi, raczej o to, że ludzoie nigdy nie pogodzili sie z tym faktem, że umierają.
Jest to zreszta za sprawą samego Boga, zobacz:
"Każdą rzecz pięknie uczynił w jej czasie. Nawet, czas niezmierzony włożył w ich serce, żeby człowiek nigdy nie zgłębił dzieła, które prawdziwy Bóg uczynił od początku do końca"(Kaznodziei 3:11).
Jednak strach ten wynikać może również z nieznajomości prawdy o sobie samym. Co się dzieje z człowiekiem po śmierci? - mało osób zna odpowiedź.


Nie ma piekła. Ludzie po śmierci są w niebycie, nie są świadomi niczego. Jednym słowem ni mogą się zmieniać na lepsze ani na gorsze.
Stoją przed Bogiem ze swym życiem, a On wzbudzi ich z martwych albo nie.
Tu można podkreślić jak ważne jest poznanie prawdy o człowieku po śmierci. Piekło nie wymyślił Bóg lecz ludzie, dla swoich korzyści, by panować na innymi.
Ludzie wymyślają wiele rzeczy, c którymi Bóg nie nic wspólnego.
Przykład:
"Ponadto wznosili wyżyny dla Baala, które są w dolinie syna Hinnoma, aby swych synów i córki przeprowadzać przez ogień dla Molocha — coś, czego im nie nakazałem, ani nie zrodziło się to w moim sercu, by czyniono tę obrzydliwość"(Jeremiasz 32:35).
Uleganie takim wpływom znowu wyniak z braku znajomości prawdy.


Oczywiście nie chodzi tu o literalne dni = 24 godzinne.
Wyraz „dzień” ma bardziej pojemne, przenośne znaczenie również w takich sformułowaniach, jak: „dzień, w którym Bóg stworzył Adama” (Rdz 5:1), „dzień Jehowy” (Sof 1:7), „dzień strasznego gniewu” (Sof 1:15), „dzień wybawienia” (2Ko 6:2), „dzień sądu” (2Pt 3:7) czy „wielki dzień Boga Wszechmocnego” (Obj 16:14).

Dobitną ilustracją przenośnego użycia słowa „dzień” jest w relacji o stwarzaniu w Księdze Rodzaju. Opisano tam tydzień składający się z sześciu dni stwarzania oraz siódmego dnia odpoczynku.
Biblijny opis sześciu kolejnych dni stwarzania kończy się słowami: „I nastał wieczór, i nastał ranek — dzień pierwszy [drugi, trzeci, czwarty, piąty i szósty]” (Rdz 1:5, 8, 13, 19, 23, 31).
Siódmy dzień nie został jednak tak podsumowany, co świadczy o tym, iż ów okres, w którym Bóg odpoczywa od dzieł stwórczych w odniesieniu do Ziemi, wówczas się nie zakończył.
W dziele A Religious Encyclopædia (red. P. Schaff, 1894, t. I, s. 613) powiedziano: „Dni stwarzania były okresami, fazami procesu twórczego, a nie dobami 24-godzinnymi”.

Wszystkich sześć odcinków czasu poświęconych na przygotowanie planety Ziemi i zwanych „dniami” stwarzania zostało też objętych jednym ogólnym określeniem „dzień”; w Rodzaju 2:4 podano: „Oto dzieje niebios i ziemi w czasie ich stwarzania, w dniu, w którym Jehowa Bóg uczynił ziemię i niebo”.
Pozdrawiam

Dziękuję za odpowiedzi.Miłujący prawdę bardzo fajnie i ciekawie odpowiedziałeś mi na moje pytania.