Absolutnie nie. Taka cecha nie byłaby selekcjonowana przez dobór, bo w zaden sposób nie przyczynia sie do zwiększenia szansy genu na reprodukcję. Mózg w procesie ewolucji powstał w zupełnie innych celach. Trzeba było jednak czytać ksiązki Dawkinsa dla elity, a nie tą dla plebsu.



Taka cecha nie byłaby selekcjonowana przez dobór, bo w zaden sposób nie przyczynia sie do zwiększenia szansy genu na reprodukcję. Mózg w procesie ewolucji powstał w zupełnie innych celach. Trzeba było jednak czytać ksiązki Dawkinsa dla elity, a nie tą dla plebsu.

Jak widze dla Eandila "dobór naturalny" to cos na ksztalt kreacjonistycznego "projektanta"



Czyli istnieje zasadnicza róznica (a nawet dwie takie róznice) pomiedzy kalkulatorem, a mózgiem



Owszem, albo tak, albo tak. Ponieważ pierwsza możliwośc pachnie jakimś "polem morfogenetycznym", czy inną niuejdżowską "Gają", ta druga mozłiwość wydaje mi się atrakcyjniejsza. Przypominam, ze to nie ludzki mózg został zaprojektowany, ale prawa rządzące Wszechświatem





Znali i na tym poprzestali



Mniej więcej. Gdyby np wszyscy europejczycy wymarli w XIV wieku na Czarną Śmierć, to dzisiaj poziiom rozwoju technologicznego na Ziemi odpowiadałby mniej więcej XVIII wiekowi. I to w wersji optymistycznej.



Po raz kolejny Eandill wkleja coś bez sensu. Czy to, ze np w Chinach sa marksiści oznacza, ze marksizm jest ideologią chińską?





Nie. Galileusz nie potrafił przedstawić żadnego dowodu na poparcie swoich tez. Z resztą trudno się dziwić. Takie dowody pojawiły się dopiero w ...XIX wieku.



Po pierwsze Eandil nie ma pojęcia co to znaczy. Wydaje mu się że to był jakiś rodzaj cenzury. Tymczasem przez kolejne lata Kopernik był spokojnie drukowany i wznawiany, oraz wykładany na katolickich uniwersytetach. Wszyscy katoliccy astronomowie go studiowali. Ponieważ po drugie wpisana na indeks została wersja "bez poprawek" Poprawki polegały na usunięciu ...jednego zdania (niemającego znaczenia dla merytorycznej zawartości) Sam Galileusz je ze swojego egzemplarza wykreslił U innych lenistwo przewazyło. Nawet w tak katolickim kraju, jak Hiszpania, w żadnym egzemplarzu Kopernika nie dokonano żadnych skresleń



Wkurzył wpływowych kardynałów. Od razu widac, ze Eandil nic (bo wikipedia to jest właśnie nic) o procesie Galileusza nie czytał.

Klebestift



I już? I to cała argumentacja przeciwko? Jestem głęboko rozczarowany

Nie, nie czytałam tej książki i z pewnością nie przeczytam, bo po co?!
Z wypowiedzi moich przedmówców wnoszę, że nie jest lekturą wartościową!
Tyle jest dobrych, mądrych książek, na które nie starczy nam ani czasu ani życia, więc trzeba czytać tylko najlepsze!
Nawiasem mówiąc, niebawem będę miała w zasięgu ręki książkę Jeana Guittona " Geniusz Teresy z Lisieux"(świadectwo fascynacji)

Być może są , jednak nigdy o nich nie słyszałem podobnie jak Ty , bo gdybyś słyszał pewnie byś przedstawił , a tak to nic, żadnych argumentów, nawet słabych.

słyszałem, że to słaba pozycja, wiec nie czytałem.

czemu "pewnie"?
nie płacą mi za edukowanie sewerynów.
ale jak chcesz to poczytaj Woltera.

Za rozmowę o Bogu też Ci nie płacą.

A co do Voltaire to rozumiem, że podzielasz jego poglądy.

Zatem palister ażeby zargumentować to, że idea marksizmu została poraz pierwszy zaabsorbowana przez Związek Radziecki, napisałby, że nie występuje on w żadnej innej kulturze

by poznac odmienny punkt widzenia , a nie tkwic w kole wzajemnej adoracji

Może taka cecha wpływać na zdolność przeżycia jednostki w zmieniającym się środowisku. Może być również jakąś cechą uboczną ewolucji.

Co do pozostałych książek Dawkinsa to owszem, zamierzam przeczytać. Jednak jako, że biologiem nie jestem, a ateistą jak najbardziej sięgnąłem w pierwszej kolejności po książkę o tematyce, która mnie interesuje. Niemniej jednak lektura "Boga Urojonego" zachęciła mnie do głębszego poznania teorii ewolucji, a tym samym sięgnięcie po inne pozycje autora

Zbyt rozbuchane nadzieje często kończą się rozczarowaniem.
Ponawiam prośbę o udzielenie dodatkowych wyjaśnień.
Potrafię sobie wyobrazić że zakładasz istnienie jakiegoś bytu posiadającego przynajmniej jedna cechę którą tradycyjnie przypisywaną niektórym bogom (np. odwieczne istnienie), bo sądzę że każdy nawet ateista stoi przed pewnymi podstawowymi pytaniami związanymi z istnieniem wszechświata na które nie ma i może nigdy nie będzie odpowiedzi. Tylko dlaczego ten byt chcesz obdarzać pewnymi cechami „nadmiarowymi” takimi jak „osobowość”, „celowość w działaniu” czy „inteligencja”?

Cały problem tkwi właśnie w tych określeniach. Weźmy z powrotem definicję Dawkinsa: " nadnaturalna inteligencja, która w zamierzony sposób zaprojektowała i stworzyła Wszechświat ". Otóż Dawkins, także w " Bogu Urojonym " wyraźnie składnia się ku koncepcji " multiuniwersum ", jako odpowiadającej jego doktrynie o wszechstwórczej mocy Doboru Naturalnego. W tym świetle właściwie jedynym problemem w powyższej definicji są stwierdzenia: " inteligencja " i " w sposób zamierzony ". Pytanie, co one dokładnie oznaczają. O ile jesteśmy w stanie na to pytanie jakoś odpowiedzieć ( choć też nie bez poważnych zastrzeżeń ) odnosząc się do poznawalnej przez nas rzeczywistości, o tyle wobec " multiuniwersum " jesteśmy całkowicie bezradni - jest to dla nas rzeczywistość całkowicie niedostępna. Jak w ogóle przyporządkować określenia " inteligencja " i " w sposób zamierzony " do takiej skali - nie wiadomo.

Pośrednio dotknąłem też innej kwestii - Dawkins należy do zdecydowanej większości ateistów niekonsekwentnych. Owszem, on nie wierzy w " religijne " koncepcje Boga, jest jednakże głęboko wierzącym scjentystą ( słusznie pisze autor artykułu z Frondy o aktach strzelistych Dawkinsa pod adresem Doboru Naturalnego jako o " wyznaniach wiary " ) - a więc, najkrócej rzecz ujmując, wierzy w istnienie Rozwiązania. Owszem, stwierdza wyraźnie, że jest w stanie przyjąć do wiadomości, że być może nie jest nim wielbiony przez niego Dobór - ale po prostu w takim razie musi nim być coś innego. W każdym razie COŚ. I podejrzewam, że tak jak dla każdego wierzącego traumatycznym przeżyciem jest przyjęcie do wiadomości, że Bóg może nie istnieć, tak dla Dawkinsa równie traumatycznym przeżyciem ( i z podobnych powodów ) musiałoby być przyjęcie do wiadomości, że w ogóle może nie być żadnego Rozwiązania. I znów, podobnie jak przeciętny teista, może ostatecznie dałby radę - ale NIE CHCE. On chce wierzyć, że Nauka może wyjaśnić wszystko, i dopóki mu się nie wykaże, że tak wcale nie musi być, będzie w to wierzył wbrew wszystkiemu. Nie wierzy, i nie chce uwierzyć, że ostatecznie żadnego rozwiązania może nie być, że świat ostatecznie naprawdę może się okazać nieopisywalny, niezrozumiały, i do niczego niesprowadzalny ( osobiście jestem przekonany, że tak właśnie jest - ale oczywiście żadnych dowodów nie mam ). Gdy się tak sprawę ujmie, wyraźnie widać, że ściśle pojęty ateizm musi się przed taką wiarą cofnąć - w pierwszej kolejności na pozycję niewiary w to, że cokolwiek ma znaczenie powszechne, tzn. można tym czymś wytłumaczyć wszystko ( Dawkins święcie wierzy wszak, że Dobór Naturalny może wytłumaczyć wszystko ). A być może w dalszej kolejności ateizm będzie musiał wycofać się jeszcze dalej, tzn. na pozycję negacji jakiejkolwiek " sprawczości " ( filozofia już coś takiego zna ).

Ateistów "konsekwentnych" według Ciebie czyli nie wierzących w nic, nigdy nie było, nie ma i nie będzie. Aby nazywać się ateistą nie trzeba nie przyjmowac na wiarę zupełnie niczego (bo każdy musi coś przyjąć na wiarę) tylko wystarczy nie wierzyć w bogów. Nie wiem na jakiej podstawie uważasz że "konsekwentny ateista" powinien nie wierzyć w zupełnie nic.

Powtarzam - ja zdecydowanie twierdzę, że nigdy nie było na świecie człowieka, który w absolutnie nic by nie wierzył, i juz to wcześniej pisałem. Podobnie pisałem, że nie jestem od oceniania wewnętrznego życia człowieka, bo tylko ten właśnie człowiek ma do niego dostęp. Ja się opieram na deklaracjach - a jakiś czas temu na innym forum dobitnie, choć w sposób rozumny i zrównoważony ( bez emocji ) pouczono mnie, że prawdziwy ateista nie wierzy w NIC. Literalnie w NIC. A kiedy zareagowałem niedowierzaniem, opowiedziano mi znane powiedzonko, że wierzący jest w stanie uwierzyć w wiele rzeczy, nie potrafi uwierzyć tylko w jedno - w istnienie takiego właśnie człowieka. Ów rozmówca spokojnie wytłumaczył mi, że żyje właśnie w taki sposób, że niczego absolutnie nie bierze na wiarę, i ani tego nie potrzebuje, ani nie widzi w tym nic dziwnego. Oczywiście, w myśl powyższego powiedzonka, nie uwierzyłem mu do końca - ale z całą pewnościa przynajmniej w sferze deklaracji był on osobą znacznie bardziej konsekwentną w swoim ateiźmie, niż większość.

No i jest kwestia zdefiniowania słowa " Bóg ". Można je rozumieć wąsko ( np. " bogowie greccy ", o takich to a takich szczegółowych cechach ), albo szeroko ( np. Ostateczność - jakakolwiek ). W tym sensie wiara w jakąkolwiek ostateczność ( np. w to, że ostatecznie wszystko stworzył dobór naturalny ) jest juz wiarą w Boga ( tyle, że po prostu nie jest nim np. " Bóg chrześcijan ", tylko Coś innego ), i nie jest ateizmem. To miałem na myśli mówiąc o wycofywaniu się ateizmu z także i takiej wiary ( wiary w istnienie jakiejkolwiek ostatecznej Odpowiedzi - jakiegokolwiek Boga, nie tylko Boga którejkolwiek religii ).

Cóż, mogę tylko powiedzieć że jak sądzę ten ateista się mylił. Osobiście nie rozumiem alergii niektórych ateistów na samo słowo "wiara" bo to że każdy w coś wierzy nie oznacza że każdy wierzy w to samo. Myślę też że często sami teiści posługują się taką definicją ateizmu bo przy takim podejściu łatwiej im ten pogląd zwalczać (wielu nie robi tego świadomie tylko powtarza coś zasłyszanego bez głębszej refleksji). Charakterystyczne jest że powszechnie nazywa się teistów - wierzącymi (zamiast "wierzącymi w boga/bogów") a ateistów - niewierzącymi (też bez określania w co konkretnie nie wierzą).

A przecież nawet jeśli zgodzimy się że każdy w coś wierzy (co dla mnie jest oczywiste) to pozostaje jeszcze kwestia powodów że wierzy się konkretnie w to a nie co innego i oceny (subiektywnej oczywiście) na ile jest to wiarygodne.

Na tej samej zasadzie mógłbym powiedzieć że osoba wierząca nie tylko w Boga ale także np. w horoskopy czy w skuteczność specyfików homeopatycznych jest znacznie bardziej konsekwentna w swoim teiźmie niż ktoś wierzący tylko w Boga.


Tylko czy teizm oznacza wiarę w cokolwiek co ktoś nazwie Bogiem, nawet jeśli będzie to np. materialny wszechświat?