Bóg jest tym za co uważa go religia. Nie wiem co znaczyć ma to pytanie. Ktoś nie wierzy w Boga, zatem jako wierzący powinieneś najlepiej wiedzieć w co nie wierzy. Jeśli Ty wierzysz, to powiedz mi zatem w co wierzysz dokładnie i będziesz wiedział w co nie wierzę.



I dlaczego ateiści są przeciw Kościołowi ?

Ale która religia ?



Ja mam wiedzieć, w co ktoś nie wierzy ? To chyba raczej ten ktoś powinien to wiedzieć ?



Czyli ateiści sami dokładnie nie wiedzą, w co nie wierzą ? Ciekawe, ciekawe..

To raczej pasuje do określenia antyteizm.
Ateizm to po prostu brak teizmu. Twój opis zawiera w sobie również ateistów, ale jest zbyt zawężony.

W sumie fakt, dzięki.

Może i ciekawe ale w sumie dość oczywiste. Ponieważ nikt nie ma bezpośredniego dostępu do konstrukcji myślowych powstających w mózgach innych ludzi, więc ateiści mogą się jedynie ustosunkować do tego co na temat Boga twierdzą teiści. Innej możliwości po prostu nie mają. Ateizm jest poglądem w gruncie rzeczy "defensywnym" czy też "negatywnym" (negatywnym nie w znaczeniu osądzającym) tak jak teizm jest "ofensywny" (czy też "pozytywny" ale też bez znaczenia wartościującego), ponieważ to on kreuje pewne idee które ateiści jedynie negują.

Tak jest, zresztą do takiej konkluzji doszliśmy już wcześniej. Problem polega na tym, że większość ateistów rozciąga samo " ustosunkowanie się do twierdzeń teistów " na cały światopogląd, włącznie z własnym, osobistym stosunkiem do Boga, czy szerzej " rzeczywistości boskiej " - a to już jest, moim zdaniem ( i tylko moim zdaniem ) nadużycie, także, a może przede wszystkim w stosunku do samego siebie. Po drugie - co to znaczy: " co na temat Boga twierdzą teiści " ? Którzy teiści ? Wszyscy ? Teiści twierdzą bardzo wiele różnych rzeczy, zresztą zdecydowana większość tych twierdzeń ( zwłaszcza z zakresu specjalistycznej teologii ) ateistów w ogóle nie interesuje ( no bo przecież Boga nie ma, więc po co czytać jakieś teologiczne bzdury ). Z ostatnim zdaniem też się zgadzam - ateizm to czysty negacjonizm. I właśnie dlatego pojawia się pytanie o jego sensowność. Nie o sensowność w ogóle, tylko o sensowność jako postawy życiowej. Naprawdę nie wyobrażam sobie, że moja postawa mogłaby się ograniczać wyłącznie do negowania ateizmu. Owszem, ateista zaraz odpowie: " no przecież się nie ogranicza, ateiści wierzą w wiele rzeczy innych niż Bóg, i przyjmują różne światopoglądy ! " - no i spoko, więc po co w ogóle rozmawiamy o jakimś " ateiźmie ", a nie o tych właśnie " innych rzeczach ", czy światopoglądach ?