Mocny argument

"Nie wierzysz to się nie czepiaj" -

A może ktoś chce wierzyć, a takie "krzaczki" go odpychają

To nie był argument. Ja po prostu nie rozumiem. Skoro już nie wierzę w jakąkolwiek boską rzeczywistość, to nie widzę sensu tracić czasu na czepianie się każdego elementu każdej wiary, bo każdy jest dla mnie taką samą bzdurą. To chyba oczywiste ? Po co miałbym to robić ? A już zwłaszcza nie rozumiem, po co ateiści wykazują katolikom, że czegoś tam nie ma w Biblii. Przecież dla nich nie ma znaczenia, czy coś, w co wierzy Kościół, jest w Biblii czy nie ma - zarówno Biblia, jak i każdy dogmat Kościoła, to taki sam ludzki wymysł. Więc znowu - co za sens ? Czy to nie jest po prostu wyładowywanie frustracji ?



Znowu sobie drwisz. Ktoś, kto chce wierzyć, przede wszystkim nie nazywa siebie ateistą. Ateista to ktoś, kto nie chce wierzyć. Jeżeli ktoś chce uwierzyć, musi zacząć od zerwania z ateizmem, i przejścia na agnostycyzm ( że tak to technicznie ujmę ).

Sądze, ze z wiarą jest jak z miłością - serce nie sługa. Nie mogę po prostu zacząć wierzyć, bo chcę. Nie mogę nie wierzyc, bo nie chcę. Chyba sam nie sądzisz, ze wiara to jakieś "widzimisię"?

Widzisz, to zależy od tego, jak rozumiesz miłość. Bo ja jej bynajmniej nie sprowadzam do " serce nie sługa ". Jeżeli kierujesz się w życiu wyłącznie emocjami, to jak możesz mówić, że jesteś wolny ? Emocje są ważne, ale to Twoja wolność jest najważniejsza. Nie można latać jak liść na wietrze za każdą emocją. Trzeba podejmować decyzje co do własnego życia, trzeba nad nim panować. I dotyczy to także decyzji wiary.

Nie znaczy to, że od razu jak powiesz " chcę wierzyć " poczujesz, że wierzysz. To nigdy tak nie działa. Jak tak czytam wypowiedzi ateistów na forum, to wydaje mi się, że powinni zrozumieć przynajmniej jedno - w życiu nie istnieją ŁATWE rozwiązania. Jest bardzo łatwo powiedzieć: " Bóg nie dał mi łaski wiary ". Jest bardzo łatwo powiedzieć: " Bóg mnie nie wysłuchał, więc Go nie ma ". Jest bardzo łatwo powiedzieć: " Gdyby Bóg istniał, nie dopuściłby do tego ". Jest bardzo łatwo powiedzieć: " wszechmoc jest nielogiczna ". Jest bardzo łatwo powiedzieć: " ludzie wymyślili sobie Boga, bo bali się śmierci ". Jest bardzo łatwo znaleźć całe tysiące takich prostych zdań, które rozwiążą wszystkie problemy egzystencjalne, sprowadzając je do jednej, łatwej konstatacji: " tego wszystkiego w ogóle nie ma, więc przestań się zamartwiać kwestią sensu życia, i chwytaj dzień ". Ale można także nie iść na łatwiznę. Można jednak zacząć się zastanawiać, czy na pewno jest tak, że po tym, czym teraz jestem, naprawdę nic już nie zostanie. Czy nic, co zrobię, naprawdę nie ma żadnego znaczenia. Można uznać, że racjonalnie rzecz ujmując, trzeba na to odpowiedzieć twierdząco. Można to sobie powtarzać zamiast modlitwy rano i wieczorem. Można wchodzić na forum wiara.pl, i bez przerwy podbudowywać się w tym przekonaniu. Ale można też się zastanowić, czy naprawdę nie ma innych możliwości. Czy naprawdę nie można przynajmniej wstępnie przyjąć, że jednak może być " coś więcej ". Czy naprawdę ta klatka negacjonizmu, to ciągłe powtarzanie " nie ma, nie ma, nie ma " to jest to właściwe wyjście. Czy to jest naprawdę jedyna Prawda, jaka istnieje. Czy może jednak nie jedyna. To wszystko nie jest kwestią odczuć. To jest kwestia otwarcia się na niejednoznaczność. To jest kwestia niezgody na wszelkie łatwe rozwiązania. To jest wreszcie kwestia niezgody na wmawianie mi, że moje istnienie nie ma żadnego sensu. Może nie ma. Ale ja nie mam żadnego obowiązku w to uwierzyć.

Jak napisał kiedyś ks. Tischner: człowiek nie potrzebuje Boga. Człowiek potrzebuje się najeść, napić i wyspać. Ale można też zgodzić się na coś więcej. W wierze nic nie trzeba - a wszystko można.

Mam pytanie.

Czy historia Jozuego to prawda, czy nie?
Czy mord dokonany przez Mojżesza to prawda czy nie?

Proszę o odpowiedź tak/nie

nad stroną etyczną porozmawiamy, jak dowiemy się czy to prawda

Nie jesteśmy w stanie tego stwierdzić.
Biorąc pod uwagę, że te księgi powstawały pod dyktando króla Jozjasza, kilka wieków, po "opisywanych" wydarzeniach i z konkretnym celem zamierzonym przez zleceniodawcę (króla Jozjasza), nie można tego ani potwierdzić, ani zaprzeczyć.
Zatem nie ma odpowiedzi tak, nie. Jest odpowiedź- nie wiadomo. I musi wystarczyć. Jak archeologia da nam więcej danych - jakieś inne niezależne źródła, to będzie można to zweryfikować. Ale póki co nie można.

WIST chyba raz pisał, że podważając jakąś część Biblii, podważa się wiarygodność całej.

Dodatkowo Dei Verbum pisze o tym, że Biblia przekazuje prawdę:



Więc jak to jest

Na chwilę obecną z danych archeologicznych wiemy, że na pewno nie cała historia Jozuego jest prawdziwa. Mianowicie zburzenie Jerycha - wykopaliska mówią, że miasto to zostało zburzone wiele lat wcześniej, niż Izraelici się tam pojawili

Moim zdaniem najważniejsze jest to, czym jest ta prawda (to co pogrubiłem), którą Bóg chciał nam przez Pisma przekazać - czy są nią dane historyczne i liczby czy przesłanie i mądrość? Osobiście myślę, że chodzi o to drugie. I że tak jak jest napisane w ten konstytucji o objawieniu ta prawda (mądrość i przesłanie) jest przekazana w sposób absolutnie pewny, wiernie i bez błędu.

Nie neguję ani jednego zdania z Biblii. Należy tylko wiedzieć co Bóg chce nam powiedzieć, a nie czepiać, się tego w jakiej formie przekazał nam to autor ludzki.
A "Dei verbum" znam
I całkowicie się zgadzam.

@szumi

Należy tylko wiedzieć co Bóg chce nam powiedzieć

Widzę tylko jeden problem: kto ma to w sposób jednoznaczny i prawdziwy rozstrzygnąć? Skąd wiadomo kto ma rację?

Widzisz. Jeśli tylko ktoś dojdzie do wniosków niezgodnych z doktryną to jest krytykowany. Weźmy choćby modernistów.

Czy interpretacja ma służyć utrzymaniu doktryny czy trzymania się przesłania Biblii?

Interpretować ma ten komu to zostało zlecone - Kościół. Doktryna zaś jest tłumaczeniem Biblii,a nie odwrotnie.
Zatem interpretuje zawsze Kościół. Nie papież, nie biskup, nie teolog, nie wierny świecki, ale Kościół! Tylko on ma władzę interpretacji Pisma.

@szumi

Doktryna zaś jest tłumaczeniem Biblii,a nie odwrotnie.

W teorii zapewne tak. W praktyce? Hmm...

Zatem interpretuje zawsze Kościół.

A co powiesz na to?

http://www.poczytaj.pl/364

"Gdy minęło pół wieku, zwołano II Sobór Watykański z jego hasłem: aggiornamento, a teologia musiała głęboko przemyśleć - i bardzo często uznać - wiele tez, uważanych kiedyś za modernistyczne i automatycznie odrzuconych."

Nie wiem oczywiście o jakie tezy chodzi. Jednak zauważ pewną myśl: kiedyś coś odrzucono a potem uznano. Więc doktryna jest czymś stałym czy jednak się zmienia?

I w teorii i w praktyce.
Po drugie: nie wiesz co to jest doktryna wiary. Nie są to wszelkie poglądy. Do doktryny zaliczyć możemy dogmaty - te się nie zmieniają (choć podlegają rozwojowi). Zapewniam Cię, że nauka o teorii ewolucji nie należy do doktryny wiary. Nie wpływa to w żaden sposób na wiarę jaka była od początku w Kościele (a wcześniej w Izraelu), że Bóg jest Stwórcą świata i człowieka. A czy to zrobił w "sześć dni", czy pozwolił się kształtować organizmom, nie ma tu większego znaczenia. Sama wiara pozostaje nienaruszona- Bóg jest Stwórcą!
Mam nadzieję, że jaśniej już nieco.
Tak samo i teoria o okrągłej ziemi w żaden sposób nie tyczy się wiary. Bo czy Bóg stworzył świat płaski, czy okrągły, nie zmienia faktu, że to On go stworzył. A - do czego doszedł Kościół Katolicki - rozstrzyganie o tym jak stworzony świat wygląda i funkcjonuje to działka dla nauk szczegółowych.

Dokładnie, a na dodatek to wszystko jest ponoć dla prostaczków, kiedy nawet uczeni nie do końca potrafią się w tym wszystkim połapać, a z czasem zamiast wyłonienia się jakichś zgodności, dobija się nas coraz to większą wielością poglądów. I bądź tu mądry człowieczku małej wiary...