Może tak być Ośmiornico. Niejaki Swinburne, brytyjski filozof taką tezę wysunął. Nie jest to nic niezwykłego. Bo kwestia jest w tym jak postrzegamy cud. Są różne stanowiska. Np. św. Augustyn twierdził, że cud to to co wzbudza u ludzi zdziwienie. A cud tak naprawdę ma na celu pobudzić relację między człowiekiem a Bogiem (teoria personalistyczna).

A skad Twoja pewnosc, ze to wlasnie Boska sprawa? Co w przypadku milionow cudow, ktore po wiekach okazaly sie z cudami nie miec nic wspolnego? Wyciagnij wnioski!

I naprawde nie rozumiem czemu Bog bawi sie z nami w kotka i myszke. Czemu robi to w ten sposob, zeby wygladalo to tak absurdalnie?

Przypadek, ktory ja znam byl chyba jednym z "cudow" Matki Teresy, mi nic nie wiadomo natomiast aby ze TEN SAM cud ktos zostal wyniosiony na oltarze albo chociaz wspomniany w kosciele. Rodzina o ktorej mowie nigdy nawet nie pomysli, ze moglaby w Boga uwierzyc. Bo i po co? Rodzina ateistyczna, ktora zawsze taka byla i zawsze taka bedzie. Po co robic cuda w takim przypadku? Czy naprawde uwazasz, ze Bog robiacy cuda na zasadzie losowowania, albo z jakis nieznanych nam pobudek to wyjasnienie bardziej logiczne niz to, ze jeszcze nie wiemy wszystkiego w ludzkim organizmie? Czy to co Ty robisz, nie jest tym samym czym bylo przypisywanie piorunow Zeusowi?