A co ma ksiadz wspolnego z fotografem? Widzialem zdiecie zrobieone przez ksiedza, przedstawiajace unoszaca sie w powietrzu hostie i twierdze - nic!

Nie w moim ujęciu, tylko w konsekwencji wszechwiedzy, a na to już nic nie poradzę, że takie nonsensy są w wierze katolickiej.



To wszystko jest zależne od punktu wyjścia. Jednak ja mam zadanie uproszczone, gdyż jako punkt wyjścia zakładam naukę Kościoła i żadnych sofizmatów nie tworzę. Metoda jest dość prosta - stawiam założenia: Bóg jest wszechwiedzący i człowiek ma wolną wolę, a następnie przeprowadzam rozumowanie, które prowadzi mnie do sprzeczności - co z tego wynika? Albo nie jest wszechwiedzący, albo nie mamy wolnej woli.



Takie zdania są najcięższym grzechem przeciwko rozumowi.

Albo rozumowanie nie uwzględnia swojej własnej ograniczoności.



Największym grzechem przeciwko rozumowi jest niedostrzeganie jego ograniczeń.

Johnny odebrałem przesłanie w takiej formie jaka się za tym kryje "NIE ROZUMIESZ". Ok nie rozumiem.


Ale skąd w takim razie możesz wiedzieć, że nie istnieje Potwór Spaghetti? Może Tobie się tak wydawać, ale może tez nie rozumiesz?

W średniowieczu przynajmniej twierdzono, że wiara szuka zrozumienia, w XXI wieku ludzie z góry mają ją za absurdalną, co nie przeszkadza im wierzyć.


PS: Nie rozmawiamy tutaj o jakiś zaawansowanych, wielowymiarowych teoriach, tylko o prostych rzeczach, więc wmawianie mi, że 2+2 może być 5, tylko jestem zbyt ograniczony by to pojąć, mółbym potraktować za nieuprzejmość.

Niebo, Czyściec i piekło są w innych wymiarach. W/g M-teorii są w równoległym świecie.
Wymiarów natomiast jest kilkanaście.

W naszym świecie namacalne są cztery wymiary.

Natomiast my Katolicy Wierzymy w Ciała Zmartwychwstanie.

Może to obraz namalowany na podstawie zdjęcia? Zdjęcie to to na pewno nie jest. Dziwne, że wklejający tego nie zauważył. Czemu Bóg mu nie dodał rozumu skoro autor postu ze "zdjęciem" miał dobry cel i intencję.

Ja nie wiem, czy Potwór Spaghetti nie istnieje. Ale wiem, jakie są przesłanki za istnieniem Potwora Spaghetti, a jakie są przesłanki za istnieniem transcendencji, Boga itd.



Ależ skąd. Ja jej wcale nie mam za absurdalną. Wiara nadal szuka zrozumienia. Ale to znaczy, że szuka zrozumienia - czyli ani nie znaczy, że już jest ( czy: powinna już być ) zrozumiała, ani nie znaczy, że z góry należy ją uznać za całkowicie niezrozumiałą. W pewnym zakresie musi być niezrozumiała - albo mówimy o Bogu, który wykracza poza zakres ludzkiej zdolności pojmowania ( co wszakże nie czyni Go tym samym całkowicie niepojmowalnym, tylko niepojmowalnym od pewnego momentu ), albo mówimy o czymś, co nie wykracza poza zakres ludzkiej zdolności pojmowania, a więc nie jest Bogiem.



Żeby móc pojąć twierdzenie " 2+2 = 5 " trzeba najpierw wiedzieć, że się dobrze rozumie, co to jest " 2 ", co to jest " 5 ", co to jest " + ", co to jest " = ". Matematycy pisali grube traktaty na temat definicji liczby.. a wszechwiedza i wolna wola to problemy znacznie bardziej skomplikowane niż liczba 2. Wmawianie mi, że ktoś może mieć niezawodną wiedzę na temat tego, iż zachodzi tu bez żadnych wątpliwości sprzeczność, również mógłbym potraktować jako nieuprzejmość.

Ograniczony rozum może źle odbierać te przesłanki. Może tak na prawdę, to mocniejsze są te co do potwora?



Jeśli wiara idzie z rozumem rękę w rękę i w pewnym momencie rozum się buntuje, to odrzucasz rozum i pozostawiasz samą wiarę. Wiara szuka zrozumienia, dopóki rozum jej nie wyśmieje - później już jakoś wcale go nie szuka. Kościół wyraźnie napisał, że cżłowiek ma wolną wolę i Bóg jest wszechwiedzący - opierając się na nauce Kościoła zakładam, że są to prawdziwe przesłanki dla poprawności rozumowania, ale skoro wyszła mi sprzeczność?



Spróbuj sam pomyśleć na ten temat i napisać poniżej dlaczego sprzeczności nie ma, bardzo chętnie przeczytam i zweryfikuję mój pogląd - jednak wiesz dobrze, że jest to nie do obrony, dlatego napisałbyś mi tutaj, że Bóg kieruje się inną logiką niż my(ale już nie napiszesz, bo by było, że przewidziałem).

A na poważnie, to napisz jak Ty bto rozumiesz.

Nie, ostatecznym i nieskończonym.
http://www.teologia.pl/m_k/kkk1n05.htm

http://www.teologia.pl/m_k/kkk1z05.htm#1
http://www.teologia.pl/m_k/zag08-1a.htm#Umiera

Do Epikuros`a: http://zapytaj.wiara.pl/?grupa=6&dzi=11 ... 1124277320

Tak jest to argument mi znany, ale nic nie wyjaśnia. Jeśli podczas wielkiego wybuchu Bóg wiedział już, że zaistnieję i jaki mnie czeka los, to jest to determinizm i cała ta szopka z życiem na ziemii jest ułudą.

Do argumentu z nauczycielem mogę podać kilka kontr- myślę, że to będzie zbędne, jednak jeśli tego oczekujesz to w następnej wypowiedzi napiszę.

Też lubię sobie czasem pożartować.



Ani razu nie zostałem zmuszony do odrzucenia rozumu.



Dobrze wiesz, że nie zweryfikujesz swojego poglądu, więc nie ściemniaj. Widać to już po założeniu, że ja nigdy o tym nie myślałem.. naprawdę nie chce mi się dalej dyskutować.

Widać Twoje argumenty o ograniczonym umyśle są dla Ciebie mocne gdy stosujesz je do swojego Boga, a w moich ustach są żartem. Nie lubię niekonsekwencji, grajmy czysto.



Zapewne mocno w to wierzysz



Dlaczego nie zweryfikuję? Ok dobrze wiem, że nie zweryfikuję, bo długo się nad problemem zastanawiałem i uważam, że jest nie do rozwiązania.
Poza tym jestem pewien, że się nad tym zastanawiałeś, a prosiłem Cię, abyś zastanowił się jeszcze raz czytając moje argumenty.
Nie chce Ci się rozmawiać, bo nie potrafisz mnie przekonać, że nie mam racji, co mogę potraktować jako zwycięstwo w dyskusji - jednakże liczę, że takich zabiegów nie zastosujesz.

A sprawa miałaby wyglądać tak: wychodzisz z przesłanek z jakich ja wyszedłem, poprawnie rozumując wykazujesz, że sprzeczności nie ma - czyli postępujesz zgodnie z logiką (czyt. rozumem) - jeśli nie potrafisz to dlaczego napisałeś wyżej, że nigdy rozumu nie odrzuciłeś? Jeśli nie potrafisz rozumnie wykazać tego w co wierzysz, to własnie rozum porzuciłeś, ponieważ nie potrafisz obalić absurdu, a wierzysz.

Porównywanie Boga z Potworem Spaghetti nie nazwałbym " czystym graniem ".



W innym miejscu na tym forum wyjaśniałem, co rozumiem przez Bożą " wszechmoc ". Analogiczny sposób myślenia mógłbym zastosować do każdego Bożego " wszech- " - ale po prostu nie mam ochoty tego robić, bo z góry znam odpowiedź: albo będzie że to " bełkot ", albo będzie że to " nie jest wszechmoc ", albo będzie " to niczego nie wyjaśnia ", albo będzie wyśmianie. Trudno. Możesz to potraktować jak chcesz.



Widzisz, rozum ( i to bardzo pragmatyczny rozum ) podpowiada mi, że moje możliwości pojmowania są ograniczone. Logicznym wnioskiem z tej oczywistej przesłanki jest to, że w odniesieniu do pewnych kwestii mogę posługiwać się rozumem tylko do pewnego momentu, dalej nie będzie on już w stanie mi pomóc. Bóg musi być dla mnie ostatecznie niewyjaśnialny, o ile rzeczywiście jest Bogiem - zatem mogę Go wyjaśniać do pewnego momentu, dopóki nie stanie się dla mnie niezrozumiały. Nie ma to nic wspólnego z odrzuceniem rozumu, jest po prostu rozpoznaniem jego granic - co jest zresztą warunkiem poprawnego korzystania z rozumu.