To mi ribka, że Watykan na to pozwala. Bosh.

I nie wykłócam się, ot dyskutuję. Dla Ciebie neon może być fajną drogą, która prowadzi do Boga, dla mnie jednak po przeczytaniu zasad tej drogi jest ona w pewnym sensie sektą. I o dziwo wewnątrz Kościoła też zdarzają się opinie nieprzychylne tej grupie. Bo co do Oazy to np. nie słyszałem żadnych rozbieżności w opiniach.

No, i jakie to ma dla Ciebie znaczenie ? Przecież Cię nie obchodzi to, że Watykan na to pozwala.

Mroczny, to chyba niewiele o Oazie słyszałeś Zapewniam Cię, że o wiele więcej jest rozbieżnych zdań co do Oazy, niż co do Neokatechumenatu

Kamyk: no możliwe, że mało słyszałem. ;P Też dla mnie w sumie ci ludzie są trochę dziwni, ale nie wyglądają na takich oddzielonych od KK jak ci z neo. Chociaż w sumie też mają te jakieś swoje KWC i inne...

Dla mnie to i tak dziwne, że wewnątrz
Kościoła pojawiają się jakieś ruchy. :S

Ale ruchy w Kościele są czymś naturalnym. Nie znam dokładnych liczb, ale jeśli powiem że katolików jest na całym świecie kilkaset milionów, to chyba nie będzie to przesadą. Nawet nie uwzględniając "niewierzących praktykujących", to będzie to kilkadziesiąt milionów. To ogromna liczba ludzi, żyjących w różnych środowiskach, różnych kulturach, mających własne historie i własne tradycje. Są też grupy mające określone potrzeby. Ruchy są odpowiedzią na to zróżnicowanie. Kościół nie jest monolitem ani jednorodnością. Kościół nie może mieć jednego nurtu pobożnościowego, do którego będzie każdego człowieka osobno przykrawał. Jest raczej odwrotnie, to pobożność i sposób zaangażowania wypływa z ludzkich indywidualności. Komuś może odpowiadać formacja Neokatechumenatu, komuś Oazy, a komuś innemu Odnowy. Ruchy te wydają obfite owoce w postaci wielu nawróceń, świadectw (skutkujących kolejnymi nawróceniami), zaangażowaniem wiernych i poczuciem ich chrześcijańskiej tożsamości

Grupa charyzmatyczna grupą, wielu się tam odnajduje co by o tym nie myśleć. Po prostu róznie interpretuje się pewne zachowania, gesty, hm, hm sztukę sakralną..... . Wpływ na to ma też postawa lidera .... ., ale co tam ....

ludzie chcieli by aby neokatechumenat był zdyskredytowany gdyż wiele osób poprzez tą Drogę nawraca się i radykalnie zaczyna podążać za JEZUSEM, też kiedyś nie rozumiałem istoty tej Drogi ale na dzień dzisiejszy z całego serca popieram tą wspólnotę i wspieram swoją modlitwą i nietylko. Więcej w temacie odsyłam tutaj: http://forum.oaza.pl/viewtopic.php?t=464&start=45

Ruchy w Kościele są czymś nienaturalnym.

Tu jednak kryje się także pewna pokusa – pokusa niecierpliwości, pokusa dążenia do natychmiastowego, wielkiego sukcesu, pokusa wyścigu do wielkich liczb. To wszakże nie jest metoda Boża. Do Królestwa Bożego, a więc także do ewangelizacji, która jest narzędziem i nośnikiem Królestwa Bożego, odnosi się przypowieść o ziarnku gorczycy (por. Mk 4, 31-32). Królestwo Boże rozpoczyna się wciąż na nowo od tego znaku. Nowa ewangelizacja nie może być próbą natychmiastowego przyciągnięcia – za pomocą nowych, bardziej wyrafinowanych metod – wielkich mas ludzi, którzy oddalili się od Kościoła. Nie, nie na tym polega obietnica nowej ewangelizacji. Podjąć nową ewangelizację znaczy: nie zadowalać się tym, że z ziarnka gorczycy wyrosło wielkie drzewo Kościoła powszechnego, nie sądzić, że to wystarczy, jeśli w jego listowiu mogą się zagnieździć najróżniejsze ptaki, ale zdobyć się na odwagę rozpoczęcia od nowa, z pokorą – od skromnego ziarenka, pozwalając Bogu zrządzić, kiedy i jak ma się ono rozwinąć (por. Mk 4, 26-29). Wielkie sprawy zawsze zaczynają się od małego ziarenka, a masowe ruchy są zawsze nietrwałe. W swojej wizji ewolucji Teilhard de Chardin mówi o"bieli początków" (le blanc des origines): początek nowych gatunków jest niedostrzegalny i nie może zostać odkryty drogą naukową. Źródła są ukryte i zbyt małe. Inaczej mówiąc: wielkie sprawy mają skromne początki. Zostawmy na boku kwestię, czy i w jakiej mierze Teilhard ma rację w swoich teoriach ewolucjonistycznych; zasada niedostrzegalnych początków ukazuje nam prawdę obecną w Bożym działaniu w dziejach: "Wybrałem cię nie dlatego, żeś jest wielki, przeciwnie ; jesteś najmniejszym z ludów; wybrałem cię, bo cię miłuję; mówi Bóg do Izraela w Starym Testamencie, wyrażając w ten sposób podstawowy paradoks dziejów zbawienia. To prawda, Bóg nie przywiązuje wagi do wielkich liczb, zewnętrzna potęga nie jest znakiem Jego obecności. Wiele Jezusowych przypowieści wskazuje na taką właśnie logikę Bożego działania, odpowiadając w ten sposób na obawy uczniów, którzy oczekiwali od Mesjasza zupełnie innych sukcesów i znaków – sukcesów w rodzaju tych, jakie proponował Chrystusowi Szatan: dam Ci to wszystko, wszystkie królestwa świata (por. Mt 4, 9). Co prawda, Paweł pod koniec swego życia był przekonany, że zaniósł Ewangelię aż po krańce ziemi, ale chrześcijanie tworzyli wówczas małe wspólnoty rozproszone po świecie i wedle doczesnych kryteriów byli pozbawieni znaczenia. W rzeczywistości jednak byli odrobiną zaczynu, który od wewnątrz przenika ciasto, i nosili w sobie przyszłość świata (por. Mt 13, 33). Stare przysłowie powiada: "Sukces nie jest imieniem Bożym". Nowa ewangelizacja musi wpisać się w tę tajemnicę ziarnka gorczycy i nie powinna zabiegać, aby natychmiast wyrosło z niego wielkie drzewo. Żyjemy albo osłonięci wielkim drzewem, które już wyrosło, albo w niecierpliwym oczekiwaniu, żeby wyrosło drzewo jeszcze większe, jeszcze bardziej żywotne ; a powinniśmy przyjąć tajemnicę, że Kościół jest zarazem wielkim drzewem i małym ziarenkiem. W dziejach zbawienia zawsze trwa jednocześnie Wielki Piątek i Niedziela Wielkanocna
Kardynał Ratzinger

Podany przez ciebie tekst nijak się nie odnosi do kwestii ruchów

To się odnosi do masowych ruchów. Takze nie kłóc się, bo nie masz racji.

A może taki "ruch" ci odpowiada?

http://www.archidiecezja.warszawa.pl/up ... et_rrn.pdf


Ja im dziekuję. Podobnie jest w neo, gdzie KIKO nawiedzła ponoć Matka Boska. Tylko nikt tych "objawień" jakos nie uznał. Są wewnętrzna sprawą neo.


Z oficjalnej strony Neo

Bo "ponoć" nie jest kwestią do uznawania.

Coś takiego?

Taki "ruch" mi nie odpowiada, bo nie prowadzi do pogłębienia wiary chrześcijańskiej. Ruch ma do tego prowadzić, ma mocniej włączać osobę we wspólnotę parafialną, ale przede wszystkim musi być posłuszny władzy kościelnej - biskupowi i przełożonym prezbiterom.

Dlatego nie odpowiada mi ta konkretna wspólnota Rodzin Nazaretańskich. Ale dlatego odpowiada mi Neokatechumenat, który jak sam cytujesz, opiera się na Słowie, Liturgii i Wspólnocie, i przynosi mnóstwo dobrych owoców.

Pomijając fakt, że w sensie dosłownym, to żaden z ruchów mi nie odpowiada - w żadnym nie znalazłbym miejsca dla siebie, to nie moja duchowość. Ale ruchy pomagają, czy wręcz umożliwiają wielu ludziom przeżywanie swojej wiary w sposób świadomy i zaangażowany, wielu ludziom pomagają w nawróceniu - i dlatego są dobre i potrzebne

a KERYGMAT?