Jeśli nie ma żadnego zysku to dlaczego nie jest mu to całkowicie obojętne czy w niego ludzie wierzą czy nie?

Bo to nie wyrachowanie go motywuje.

Zależy czy chodzi o zysk w znaczeniu wymiernych wartości, czy nie. Bo w takim sensie nie można mówić o zysku

Tak naprawdę zysk jest dla człowieka. Bo dzięki temu będzie mógł z Bogiem żyć na wieki. A dla Boga jaki zysk? Taki, że tych, których kocha będzie miał przy sobie. Taki, że Ci których kocha nie zmarnują życia, ale osiągną jego pełnię. Co nie zmienia faktu, że dla doskonałości Jego (Boga) istnienia nie jesteśmy mu potrzebni. Ale On nas chce i radością dla Niego jest to, gdy Jego stworzenie żyje tak jak On chciał.

Takie samo podejście ma Buddyzm :)

Zysk?
Od kiedy to miłość kieruje się zyskiem?
Ja pokochałem żonę nie dla jej zarobków i znajomości. Ona mnie pokochała nie dla kasy i możliwości.
Po prostu się kochamy, czy to tak trudno zrozumieć?
Miłość dla zysku nie jest miłościa tylko zimną kalkulacją.
Kocha się za to, że ktoś JEST, z jeżeli jest inaczej to nie jest tro miłość.

Ciesze się z tego, że Bóg mnie kocha za to że jestem. Bo gdyby miał mnie kochać za moje zalety to chyba długo by w tej miłości nie wytrwał.
Na całe szczęście dla mnie tak nie jest.

Jaki to dla Niego zysk? Nie wiem, bo ja nie potrafię kochac dla zysku, a On mnie stworzył na swoje podobieństwo. Tak więc jestem pewien, ze także w miłości nie kieruje się zyskiem.

Jeżeli się kogoś kocha, to trudno być obojętnym na to, czy ten ktoś odwzajemnia tę miłość.

Dość specyficzna jest ta miłość.

Owszem.

O ile w jakims stopniu rozumiem ludzi wierzacych o tyle nigdy(chyba) nie zrozumiem ich przekonania o znajomosci uczuc, zachowania itp. istoty potezniejszej od wszechswiata.

Ja również. Dlatego nie rozumiem np. ateistów, którzy twierdzą, iż doskonale wiedzą co to znaczy, że np. " Bóg jest miłością ", i z tego względu w Niego nie wierzą ( bo nie zachowuje się tak, jak oni oczekiwaliby, że będzie się zachowywał " miłosierny Bóg " - a wszak wszystkim doskonale wiadomo, co to znaczy, że Bóg jest miłosierny - i dlatego z całą pewnością możemy powiedzieć, że Go nie ma ).

Dlaczego? Jeśli twierdzą, ze ta istota objawiła im to, więc mogą tak twierdzić. I nie ma różnicy w tym momencie między wierzącym, ze zna uczucia Boga, a wierzącym, który tylko zna jego przykkazania.

Oczywiscie masz racje.
Jednak mowiac parlamentarnie, szalenstwo mozna stopniowac.

Moim zdaniem powodem wiary jest budowa mozgu. Jesli zachowanie czlowieka wierzacego nie odbiega bardzo od powszechnie uwazanego za normalne, to go rozumiem. Jest inny, ale rozumiem.
Jesli jednak, plat(czy komorki) odpowiadajacy za wiare przejmuje prace tego od sluchu, oczu czy tego co nakazuje lac przeciwnika to juz nie wiara a choroba(mysle). Tego zrozumiec nie moge.
Czy z mozgiem to prawda, czy mam racje - nie wiem.

Oczywiście ,że gdyby nie mózg nie bylibyśmy zdolni do wiary , dlatego właśnie człowiek ma tę łaskę aby wierzyć .
Wiele zwierząt posiada rozwinięte mózgi jednak nie są one zdolne do wiary w Stwórcę , gdyż ich mózgi są zbyt prymitywne.

Miłość nie jest obojętna na zyski. Bo miłość jest taką formą zysku obopólnego. Mężczyzna kocha kobietę nie dla kasy ale dla przetrwania genów. Kobiety w sumie tez nie dla kasy kochają mężczyzn a dla przetrwania genów. Tylko ze kobiety wybierają mężczyznę na podstawie tego jak sobie radzi w życiu a to oznacza ze wolą tych którzy lepiej sobie radzą czyli mają więcej kasy.

Kiedy ktoś jest zakochany to wydaje mu się ze jego miłość nie jest dla zysku. Ale wystarczy spojrzeć z boku na zakochanych i jaki mają zysk z bycia razem to widać. Jest to obopólny zysk, taki ze nikt z nich nie traci. Ale jest to zysk.

A czy miłość boża to też taki obopólny zysk, a może to zysk tylko w jedną stronę. Bo wydaje się ze tylko człowiek czerpie korzyści z tej miłości. A co ma Bóg z tego?