Czy udaje się Wam je dawać? I w jaki sposób to robicie?

Być dobrym, uczynnym, nawracać innych, modlić się, pamiętać o Bogu, nie ulegać szatanowi, pomagać starszym, pokazywać swój sprzeciw postępującemu i choremu liberalizmowi czy pederastii, chodzić do kościoła, dawać pieniądze na cele charytatywne czy dla radia Maryja - to wszystko banały ale to jest własnie świadectwo wiary.

"Być dobrym"- co to tak naprawdę znaczy??

"pokazywać swój sprzeciw postępującemu i choremu liberalizmowi czy pederastii"- czyli chodzisz na kontrparady np.?

"dawać pieniądze na cele charytatywne czy dla radia Maryja"- tylko co Rydzyk robi z tą kasą...?

Wg. mnie pierwszym świadectwem wiary jest szacunek- dla samego siebie i innych ludzi. W sumie to jest chyba główne przesłanie Jezusa- miłość do bliźniego. Ja to rozumiem jako szacunek, bo trudno chyba wszystkich ludzi "kochać".

mnie się dziwnie wydaje że to mała prowokacja z tym dawaniem na radio i Rydzyka.. jeśli prowokacja- nie podejmuję dyskusji a jeśli nie - to sory ale żenujący tekst....
A wracając do całkiem powaznego tematu- codzienne świadectwo wiary- to małe zwykłe rzeczy- wypełnianie obowiązków- sumiennie, rzetelnie i z uśmiechem. Nie robienie z siebie cierpiętnika:) Każdy przedszkolak wie że "każdy święty chodzi uśmiechnięty"
I tak jak śpiewała kiedyś bardzo fajnie Natalka Kukulska "światło- nosisz je w sobie". Codziennie mamy setki okazji do życia zgodnie z wiarą. Do pomocy najbliższym nam osobom w małych rzeczach, do zatroszczenia się o ich potrzeby, do dostrzegania tego że mąż (żona) jest zmęczony- więc mu pomogę, zrobię herbaty, pomimo że mam też dosyc zrobię coś dla niego. Nie musimy opowiadac wszystkim ze jestesmy tacy religijni i bogobojni- tak robili faryzeusze- "ty zaś wejdź do swojej izdebki i zamknij drzwi"....Bo Ojciec który widzi w ukryciu zobaczy- nasze małe wyrzeczenia, naszą walke ze swoimi wadami, z kłotliwością, plotkarstwem, złośliwością, lenistwem czy czymś tam jeszcze. Nasze małe dobro - czasem wystarczy uśmiechnąc się i powiedziec jedno dobre słowo. Nic wielkiego tak naparwde nie trzeba

Bogobojny, nie wiedziałem, że liberalizm jest chory. to pewnie coś z szatanem, jak się domyślam. nie mieszaj polityki i mediów do spraw wiary

Kropeczka, super napisane - bardzo często można odnieść wrażenie, czytając wypowiedzi tzw. ateistów, jakoby wiara niosła ze sobą jakąs porcję hm.. dewocji. A przecież człowiek wierzący żyje w jakiś sposób swoją wiarą. Oczywiście, nie każdy - ale znam sporo ludzi, którzy naprawdę przejmują się Nauką Jezusa. I starają się ja stsosować.

Dawanie świadectwa wiary - to bardzo trudne... Kiedyś wydawało mi się, że wszystko będzie proste, piękne, kiedy poznam naukę Kościoła. Nie wątpiłam, że wzrostowi wiedzy będzie towarzyszył wzrost wiary, która nada sens życiu. Dziś, po latach, nie wszystko się sprawdziło - wiedza jest ważna, ale najważniejsze, by mieć wiarę i ją stale pielęgnować. Modlę się o silną wiarę. Nie zastanawiam już się nad świadectwem wiary, bo jest nim normalne, dobre, uczciwe życie. Ważne, by nie było sprzeczności między tym, co czuję, wyznaję, a tym, jak działam, co robię.
Każdy człowiek ma wrodzoną wrażliwość, naturalną zdolność odróżniania dobra od zła. Trzeba się nią kierować w życiu, nie dać się bezkrytycznie ponieść nowym trendom. Wtedy na pewno uczynkami świadczyć będziemy o naszej świętej wierze. Trudne, ale nie niemożliwe.

Chrystus mówi, że nawet poganie potrafią okazywać sobie szacunek i wdzięczność. Wymaga od nas doskonałości większej.
Świadectwo przejawia się w życiu cnotliwym (pogoda ducha, cierpliwość, promienność, spokojna radość, uczynność, łagodność, uśmiech...), w czynnej obronie wyznawanej wiary (wcale nie kontrmarsze, czy jałowe a agresywne dyskusje! raczej postawa: nie należy mianowicie wstydzić się noszenia krzyżyków, żegnania się przed kościołem, modlitw przy posiłkach, mówienie o Chrystusie, nie uczestniczenie w ogólnym zepsuciu, motywowane względami religijnymi (liberalizm moralny wiąże się z etyką, nie polityką ), no i praktyki: jak uczestnictwo w nabożeństwach oraz Mszy świętej w dni powszednie, przystępowanie do Komunii...
W rozmowie unikać napastliwości i erystyki, znać dobrze Prawdy Wiary, być zawsze "gotowym do uzasadnienia tej nadziei, jaka w nas jest". W celu nawracania błądzących stosować ogólną strategię misyjną: najpierw obdarować dobrem, dotrzeć do człowieka, okazać się spolegliwym, a dopiero potem ogłaszać Ewangelię.
Z pozycji książkowych dot. życia chrześcijańskiego warto przeczytać "Filoteę" św. Franciszka Salezego, Doktora Kościoła

Mi się chyba nie udaje...