Nie wiem Sylwio, osobiście Jezus mi się nie zwierzał

Przed porażką na krzyżu bo czy w życiu nie czuł takowego strachu? Nie wiem, choć tak jak z moim dentystą, tak samo Jezus mógł czuć taki strach. Ale był to strach irracjonalny, któremu Jezus mógł przeciwstawić świadomość swojej misji. Przyjmijmy zatem że mógł.

Owieczko, dobrze się czasem w czymś zgodzić/mieć podobne odczucia

OK. Czyli mamy Boga, który autentycznie boi się porażki.

A może jednak tak do końca nie wiedział, że jest Bogiem?

To byłaby pewna forma "uniżenia", o którym pisał św. Paweł.

Pewnie Dobrze i miło. Czasem po prostu trudno wyrazić na forum to wszystko tak, by jeszcze zostać zrozumianym przez innych tak, jak by się chciało. Ważne, że w końcu docieramy jakoś wzajemnie do sensu naszych myśli.

Sylwio
Boga i człowieka, bądźmy tutaj w miarę ściśli.
Gdyby nie wiedział to by nie mówił że jest Ale to już polecam poszukać w wyszukiwarce, takie dyskusje zapewne były tu prowadzone.

Owieczko
W istocie, tak rzadko ludzie dochodzą do zrozumienia siebie, że jest powód do uśmiechu

ups coś się zacięło

Na pewno były i na pewno jeszcze będą - i żadna taka dyskusja nie da nigdy tak jednoznacznych wyników, żeby można było do nich odesłać przez wyszukiwarkę.

Tutaj powiem tylko tyle, że nie wiemy, co o sobie mówił Jezus. Mniej więcej wiemy, co jako jego słowa spisało drugie (w najlepszym wypadku!) pokolenie jego uczniów.

Oczywiście kto chce może wierzyć, że się nie pomylili...

Ale nawet w tych słowach nigdzie nie pojawia się jednoznaczne stwierdzenie w rodzaju "Zaprawdę mówię wam, że ja, Jezus Chrystus, jestem waszym Bogiem".

Są wyłącznie różne metafory "Syn Człowieczy", "Syn Boga Żywego", "Ja i Ojciec jedno jesteśmy" itp. itd.

Sylwio
Dla mnie sprawa jest jasna, mamy Biblie, czytać umiemy i mamy teologów, tłumaczy itd. Dlatego też odesłałem Cie do wyszukiwarki, bo inaczej to możemy przeskoczyć z tematu o ludzkim obliczu Jezusa, na temat czy Jezus wiedział że jest Bogiem. Ja uważam że wiedział, Ty nie, nie ma co powtarzać dyskusji które już były.

Stwierdzenia są jednoznaczne, nie wszystko czego nie rozumiemy musi być obdarzone błędem. Czasem to jest nasza wina.

A to podobno my wierzący tak lubimy wrzucać w metaforę wszystko W istocie Biblia jest już pewną interpretacją i uczniowie zapisali w niej to wszystko co sugerować ma boskość Jezusa. Oczywiście można podważać, bo może się pomylili, ale jakoś mam co do tego wątpliwości. Pomimo że
dość długo byli ze swoim mistrzem, musieli się mylić i czegoś nie zrozumieć. To dla mnie przykre bo oznacza że moja praca lic. pewnie też jest jednym wielkim błędem, wszakże tak jak uczniowie Jezusa przebywali z nim przez długi okres, tak i ja długo pobierałem nauki, jak oni napisali Ewangelii listy itd. tak ja swojego licencjata, jak oni się mylą tak i ja się mylę i najistotniejszych kwestii pewnie nie załapałem.

I z tym się zgadzam całkowicie.

Natomiast nie porównuj Biblii do swojej pracy licencjackiej, bo z tego wynika, że "załapanie" nauk Jezusa to coś na podobnym poziomie jak "załapanie" tematu twojego licencjata. Niektórzy mogliby to odebrać jako bluźnierstwo

To jest właśnie jeden z ważniejszych elementów pisania takiej pracy, "załapanie" tematu. Świadczy o tym fakt że jednym z elementów na który zwraca uwagę promotor jest zgodność tematu pracy z jej treścią. Więc muszę to załapać, zrozumieć, znać istotę tematu. Apostołowie tą istotę załapali, wiedzieli co mają głosić, co muszą zapisać, bo przecież te teksty miały charakter dydaktyczny również, a nie luźnych wspomnień i dygresji.

I w to się właśnie wierzy.

Czemu więc sądzimy ,że Jezus był BOGIEM?

A to niby dlaczego?

(Poza tym zgodnie z dogmatem Jezus jest ZARAZEM prawdziwym człowiekiem i prawdziwym Bogiem).

Sądzisz że Jeus był Bogiem i nie wiesz czemu?:D

A teraz poważnie. Sądziłem że Ci odpowiedziałem, no ale ok, nie stracę chyba nic. We wskazanym przez Ciebie cytacie własnej wypowiedzi na pewno nie ma wyczerpanych wszystkich fragmentów które sugerują że Jezus jest Bogiem. Jezus jest panem Szabatu, dla Ciebie to może niewiele znaczyć, ale dla człowieka który wierzy że Szabat ustanowił Bóg, więc jest jego Panem, taka deklaracja jest bardzo znamienna. A więc jest jasno napisane, lecz trzeba myśleć jak Żydzi sprzed 2000 lat. Do tego dochodzi wiara Kościoła która potwierdza że takie przekonanie istnieje od początku. Lecz po co mnie pytasz, wystarczy poszukać a wyjaśnienia profesjonalne z analizą i wskazaniem wszystkich fragmentów zapewne się znajdą. Ja na pewno lepiej tego nie zobrazuje, niż ci którzy badają Biblie całe życie.

Cześć po_prostu_Janek zwłaszcza.

Moim zdaniem masz rację - Bóg jest jak Szatan, ale... Szatan nie ma litości dla człowieka, a Bóg ma litość. Można nawet powiedzieć Szatan kocha człowieka jak Bóg. Nie wiem czy popełniłabym tu jakieś kłamstwo.
Bo tak jest. Ale jego miłość jest kłamstwem i trwa do śmierci człowieka. Czasem tyle wystarczy mu, żeby człowieka wciągnąć do siebie po śmierci. Oczywiście Bóg nas ratuje, ale nie zawsze mu się to udaje.
Dziś uważam, że najpierw ratuje nas cierpieniem. I zależy w którą stronę nas cierpienie skieruje. Jak nie do krzyża no to po nas. W najlepszym wpadku psychiatryk wtedy. W NAJLEPSZYM moim zdaniem. A już powalone wszystko w głowę maksymalnie w życiu to na pewno.

Ja myślę że to jest tak, że Jezus był człowiekiem i miał wszystkie ludzkie reakcje jak człowiek, ale miał duszę Boga. Ty masz duszę nieśmiertelną, a jego dusza była częścią Boga. Tak to sobie wyobrażam.
No i np. jak mówił, że jest jedno z Ojcem. No to rozumiem, że jakoś był opętany przez Ducha św i był jedno z tym Ojcem no bo też nie mógł być z nim jedno jak był na ziemi, a jego Ojciec był w Niebie, nie?
No to rozumiem, że te osoby muszą być jakoś duchowo połączone i razem tworzą Trójcę św. Póżniej są teorie, że Bóg jest wszędzie itp.
Z natury swojej Bóg jest duchem i jest niewidzialny, istnieje poza czasem. Czas wyobrażam sobie jako ...nie wiem... wszechświat to rodzaj naczynia i czas działa jak pokrywka/jak coś co jest nałożone na/w całość niczym nie wiem rozpylacz - dlatego sie rodzimy, starzejemy/umieramy...takie rzeczy. A jak coś robimy źle to Bóg ma nad nami litość i daje nam szanse, żebyśmy do niego wrócili dopóki żyjemy. Szatan już nie ma tej litości dla nas.

I to jest chyba ta różnica.