Zgadzam sie, Sweet.



Z tym tez

1)Syn: Miałem już 21 tygodni i dalej się rozwijałem . Miałem ciało, kręgosłup , głowę , oczy, ręce i przed sobą całe życie. Dlaczego więc uważasz, że mnie nie było ?

2)Syn: Mógłbym teraz żyć i podziękować Ci za życie tatusiu.

3)Syn: Jeśli tylko dać mu szansę . Tatusiu dlaczego więc nie dałeś mi szansy przed 21 tygodniem skoro plemnik był już połączony z komórką jajową i tak jak mówisz mogłem być dziewczynką lub chłopczykiem.

4)Syn: Tatusiu jeśli nie odczuwasz współczucia po zabiciu swojego potomka to czy może to znaczyć, że nie masz uczuć?

Ciężko mi sobie wyobrazić taką rozmowę, kiedy to moje dziecko podchodzi to mnie tak ad hoc i zaczyna mi dziękować że go nie zabiłem/kazałem zabić jak był w łonie matki.

Wiem że to na potrzeby tekstu, dlatego nie mówię że to głupie, tylko naciągnięte dla głębszego celu.

A ja sobie potrafię wyobrazić taką rozmowę między p.Tysiąc a jej nastoletnią już córką. Tylko niekoniecznie będzie ona tak miła.

To fakt, taką rozmowę można sobie łatwo wyobrazić. Jednak zauważ że gdyby nie było tego całego rozgadiaszu (nie chodzi mi o to kto zaczął, to mnie w ogóle nie interesuje) to wątpię mocno aby ona (gdyby dalej żyła w nieświadomości) wyskoczyła z takim tekstem. Tak jak zapewne tysiące dzieci w Polsce, nad którymi "wisiał topór", a są tego nie świadome.

W obecnej sytuacji prawnej pewnie jest to mniej prawdopodobne. Co innego, gdyby przyjęto prawo do dokonania aborcji " na życzenie ", i było ono powszechnie stosowane.

Kiedy juz wyschly mi te strumienie lez, wycisniete piorem poety Seweryna, pomyslalem, ze tak mogl rozmawiac pan Alois, maz pani Pölzl ze synem.
Ciekawe ile w tych dyskusjach glosow kobiet, ktorych dotycza, a ile starych dziadow i bab po 50-tce?

A właśnie, to jest ciekawe. Dlaczego zawsze najgłośniej krzyczą wyżej wymienieni, a młode kobiety albo siedzą cicho albo stoją razem z feministkami.

Stara rzymska zasada głosi, by nie być sędzią we własnej sprawie.

Wydaje mi się że tutaj ta zasada nie jest trafna...

Dlaczego, Twoim zdaniem, nie jest trafna ?

Ponieważ tu nie chodzi o sądzenie osoby, tylko o dyskusję na pewien temat dotyczący pewnej grupy społecznej.

To tak jakby lekarz nie mógł się wypowiadać co będzie dla niego lepsze, użycie takiego czy innego instrumentu, a zamiast niego wypowiadałyby się pielęgniarki i górnicy.

Ja mam 20 lat.. Jestem młodą pełną energii KOBIETĄ, która mogłaby już właściwie założyć rodzinę! Wszystko idzie po kolei... studia, ślub, praca, dzieci... I wiecie co? Serce mi pęka kiedy słyszę, że ponoć młode kobiety siedzą cicho, albo stoją za feministkami.. I też kiedy sobie myślę, że feministki doszły do władzy, bo są wykształcone kosztem nienarodzonych dzieci (lub niepoczętych) i one mają decydować za WSZYSTKIE kobiety w państwie o prawo do aborcji????? To jest chore! I kto tu mówi o demokracji???


I wiecie dlaczego tak jest? Dlaczego jest tyle niechcianych dzieci? Dlaczego jest tyle aborcji?

Mówicie, że dzieci są własnością rodziców... Dzieci, Rodzice, Wszyscy ludzie na tym świecie należą do Pana Boga, Stwórcy każdego z nas! I to On DAJE ŻYCIE!!! Rodzice tylko są "narzędziem" w rękach Pana... Jeśli mu nie zaufają, jeśli nie otworzą się na życie, to potem przeżywają tragedię niechcianych ciąż! I co najłatwiej zrobić? Pozbyć się kłopotu w możliwie najprostszy sposób! Bo my już przywykliśmy iść na łatwiznę!
Poza tym, myślę sobie, że Bóg obdarzył nas wielkim ZAUFANIEM przez danie nam nowego życia, pozwolił NAM opiekować się nim, ochraniać bezbronną istotę przed złem. Teraz... wydaje mi się, że mało kto jest tego godny... A to tylko dlatego, że nie wierzą w Boga, że Mu nie UFAJĄ!

Ja stawiam na Pana... I choćbym miała kiedyś urodzić piąte, szóste dziecko.. to będę wiedziała, że to Bóg podarował mi TO życie w moje ręce! Że ON mi zaufał i nie mogę zawieść Jego zaufania!

W pewnym sensie jednak chodzi. W Twoim przykładzie relacja jest jednostronna - mamy lekarza i instrumenty. Nie ma konfliktu interesów między lekarzem a instrumentami. Jednak w przypadku aborcji dochodzi do konfliktu, i to między matką a jej dzieckiem. Na Twoim przykładzie dobrze widać, jaki cel mają proaborcjoniści w odmawianiu płodom statusu człowieka - chodzi właśnie o to, by sprowadzić je do statusu bliskiego " instrumentom ", i wyeliminować sytuację konfliktową. Jeżeli płód nie jest człowiekiem, to nie ma sporu, a kobieta może rozporządzać " swoim brzuchem " ( oczywiście sprawa bynajmniej nadal nie jest taka prosta, ale referuję tylko najprostszą formę argumentacji ). Jeżeli jednak rzeczywiście następuje konflikt interesów między dwojgiem ludzi - kobietą i jej dzieckiem - to ktoś ten konflikt musi rozstrzygnąć. Interesem dziecka jest żyć. Interesy matki mogą być różne - gdy ciąża zagraża życiu, matce również chodzi o życie, gdy zagraża zdrowiu o zdrowie, dalej wchodzi w grę sytuacja majątkowa itd. Dodatkowo sytuacja dziecka jest w oczywisty sposób słabsza - nie może się bronić, ani nawet wyrazić swojego zdania. Ktoś musi zatem wypowiedzieć się w jego imieniu, i trudno, by była to matka, skoro w tym wypadku jest stroną przeciwną w sporze.

Trzeba przede wszystkim zacząć od tego, że życie oraz powstanie istoty ludzkiej ma znacznie szerszy wymiar niż tylko ten cielesny. To nie jest tak, że jeśli rodzice nie zdecydują się na dziecko to jakieś życie nie powstanie, czy zostaje stracone bezpowrotnie. To nie rodzice decydują czy zaistnieje jakieś życie lecz Bóg, bo to właśnie On stwarza a właściwie rodzi dusze a więc wszelkie życie jakiekolwiek istnieje lub kiedykolwiek będzie istnieć.
Owszem dusza potrzebuje ciała aby w nim doświadczać, ale nie jest jej bezwzględnie konieczne. Jeśli rodzic zdecyduje się na aborcję to dusza i tak znajdzie sobie inne ciało i niekoniecznie te ziemskie (no, przecież wszechświat nie kończy się na Ziemi). Rodzice są jedynie przekaźnikiem genetycznym formy (ciała) ale nie życia jako takiego. W chwili gdy komórka jajowa zostaje zapłodniona zostaje wysłany „sygnał”, że ciało to może być „zasiedlone” (ożywione) przez konkretną duszę. Jeśli jakiegoś powodu tak się nie stanie to bynajmniej dusza nie będzie „rozdzierać szat” po prostu wybierze inne. Dusza czasami sama popełnia „ aborcję”, może np.: w ostatniej chwili ale jeszcze przed urodzeniem rozmyślić się (ma takie prawo wyboru) wtedy dziecko rodzi się martwe. Zresztą każda, nawet zapłodniona komórka bez duszy jest już martwa.