Myślę że warto spojrzeć na spowiedź inaczej. Nie jako na rytuał którego jakiekolwiek uchybienie powoduje że Bóg nas na nim "przyłapie" i unieważni rozgrzeszenie, ale jak na boży PRETEKST do obdarowania nas rozgrzeszeniem i paroma łaskami na dodatek.
Takie spojrzenie usuwa strach przez "uchybieniem".

Tu się może przydać nader uspokajający fragment Listu do Rzymian:
"Cóż więc na to powiemy? Jeżeli Bóg z nami, któż przeciwko nam?
On, który nawet własnego Syna nie oszczędził, ale Go za nas wszystkich wydał, jakże miałby wraz z Nim i wszystkiego nam nie darować?
Któż może wystąpić z oskarżeniem przeciw tym, których Bóg wybrał? Czyż Bóg, który usprawiedliwia?
Któż może wydać wyrok potępienia? Czy Chrystus Jezus, który poniósł [za nas] śmierć, co więcej - zmartwychwstał, siedzi po prawicy Boga i przyczynia się za nami?"/Rz 8,31-34/

Marek, świetny tekst, dzieki.

Jest dobrze na razie Skrupuły tak jakby nadal się ujawniają, ale ja jak już ktoś mówił nie analizuje ich i jest dobrze. Doradzcie mi teraz co robić po spowiedzi, żeby z tym walczyć. Nie jest tak rewelacyjnie, ale na razie nie najgorzej. Pozdrawiam!

Tylko się nie śmiej... to jest taka bardzo prosta technik psychologiczna, ale działa.
Potrzebna jest gumka recepturka (taka jaką zamyka się czasem woreczki plastikowe, albo pnie stosują do włosów).
Wkładasz ją na rękę i mówisz sobie że to jest... "wyłącznik myśli".
Jak tylko zaczynasz o tym myśleć, jak przychodzą te natręctwa lekko "pstrykasz" gumką w rękę i "wyłączasz" natrętne myśli (oczywiście w tym momencie musisz pomyśleć o czymś innym, bo o to chodzi - nie zastanawiać się czy natręctwo ma sens bo się tylko w nim zagłębisz, lecz "wyłączasz" już na wstępie).