Kolejny dzień, świtem oznajmiony ,na widnokręgu widzialnym ludzkimi oczyma
Gdzieś tam też blisko w oddali promień wypuszcza słońce.
Ptaki ,zwierzęta ogłaszają symfonią głosów i dźwięków, nowy dzień
chłodny i zimny, jesiennej pory roku.
Na niebie widać sznury ptactwa różnego ,Gęsi i Kormorany odlatujące do ciepłego kraju.
Już nastaje zimowa pora w polskiej ziemi. Usłyszysz skoro świt trzepot mnóstwa skrzydeł.
Tak jak te ptaki, odlatujące do innych klimatów i, tak odlatuje moja wiara w Ciebie.
Czy jak te ptaki powróci ? Sam niestety nie wiem.
Nie mam siły i woli walki z tym nie zwyciężonym kretesem.
Boże mój drogi-Gdzie Jesteś. Czego mnie teraz Opuściłeś czy takim złym człowiekiem jestem. Odpowiedz mi proszę ?
Pozostawiłeś mnie na rozstaju tych rozwidleń dróg wielu każda prowadzi przez życie.
Którą to noc już nie śpię po nocach. Sam nie wiem ,myślę rozważam wszystko co jest przeszłe i przeminiete z wiatrem...z czasem ?
Kolejna świeca przy której to piszę spala się jeszcze ,stapiając w mgnieniu oka.
Symbolizuje moja egzystencję za parę godzin zgaśnie ,tak jak moje tchnące ostatkiem serce.
Wciąż siedzę czytając Twoje Pismo Święte -nie znajduje odpowiedzi na zapytań życia wiele.
Rozmawiam z Tobą ,nic więcej. Jest to ucieczka od rzeczywistości obecnej
od żalu, bólu i cierpień, bowiem one ogarnęły mnie.
Tarcza mej bytności zamiast umacniać , bardziej mnie niszczy i nic zrobić nie chce.
A wiara żywa jest dla mnie „Wyrocznią Pana .”Nic więcej.
Glos ujęty poprzez symbole otaczające życia ,pozwolę się spytać;
Jak czynić kolejne kroki. Dokąd podążać i w który cel uderzać . Panie nie wiem.
Którą to ścieżynę Twej woli wybrać, do doskonałości Twej .
-Tą usłaną cierpieniami i bólem ,wszak Ty Panie mi Nadałeś tą Wolę, tor dla mnie przeznaczony od początku mego narodzenia w Matczynym Łonie.
Wprowadziłeś mnie w tunel ciemny i bez światła.
Proszę Bądź mi Ty Światłem jedynym Oświetlającym szlaki życiowe.
Tak jak ten świt oznajmij mój powrót .Ukaz istotę mej egzystencji na widnokręgu widzialnym ludzkim wzrokiem. Jak promień wypuszczony przez słonce tak pozwól mi wstać czym prędzej . Powrócić jak ptaki wracają do kraju ich narodzenia, gniazd, by moc wydać potomstwo.
Niechaj moja wiara, miłość ,pomoc i ofiarność będą moimi ideałami w drodze.
Dodaj mi sił i walki wolę, by pokonać kretsy zła występujące . Niechaj ponownie zapłonie mojej osoby iskra, ten płomień który oświetla drogę innym zagubionym. Jest to olbrzymie
Wyzwanie dla mojej osoby które postaram się realizować dla Twej chwały Boże.

no i co mam z tym zrobić ?

poprostu weż to oceń tak jak mozesz.powiedz co rozumiesz jak to odbierasz jak uwazasz czy jest to ok czy tez nie ok.podsumuj i przeslij odpowiedz na mnie

poprostu wypowiedz siena to bardzo długie pytanie i wiersz. pytanie,pomysl czy moze znasz kogos z podobnymi przezyciami.
Jak to odbierasz czy jest to słuszna droga i tym podobnie..

Widze że na tym forum niewiele osób potrafi zrozumieć sens podawania nowych tematów.
Moja Rozterka jest formą poetycką przeżyć człowieka pozbawionego domu,ciepła i rodziny. Wychowujacego sie na ulicy,i u innych osób.
Wszystkie przeżycia są wzięte z jego życia i wedrówki szlakiem torów losu.
Chłopiec ten w Pismie Świetętym odnalazł wiele odpowiedzi na dręczące wciaż zapytania dnia codziennego. Jego wyspa spokoju,wytchnienia i ostoją jest łużko i dom smutny,w którym radość i szczeście nigdy nie witało. Pragnie pójsc do zakonu lecz się wacha bo nie ma na tyle sił aby móc uczynić krok do szcześcia. Ponadto nie potrafi rozpoznać Woli Boga Naszego.I szuka odwagi, słów zachety i motywacji. Poprzez opisy tej poezji jest on pozbawiony odróżniania czy? To co przeżywa jest powołaniem do życia sakralnego.Dlatego postanowił napisać wiersz i dać go pod osąd innych. Więc zapraszam do pomocy i poznaniu jego ścieżki umoźliwiajacej czałkowicie upaść lub wstać i iść naprzód???

Janku Pluto

po calym dniu pracy, twoj wiersz to jedna wielka zbitka liter

podziel to jakos, sformatuj, bo inaczej nikt tego nie przeczyta, nie mowiac o ocenie

ja tez nie przeczytam, poniewaz nigdy nie zakladam z gory, ze warto, a ty nie zacheciles mnie niczym do tego tekstu, natomiast forma podania zniechecila mnie doszczetnie

milej dalszej tworczosci

Wieć jak będziesz wypoczęty,to po prostu przeczytasz.Wiem że tutuł zniechęca,ale powiedź mi dlaczego oceniasz po tytule.Tego nie potrafię zrozumioeć. Wszak jak możesz rozdzielić poezje , powiedz mi jak?????
Aby mowić o nie zniechęceniu trzeba najprzód poznać szczegóły. Więc zapraszam Ciebie jak bedziesz wypoczety to usiądź i przeczytaj. Powoli,bez pospiechu i ze zrozumieniem.
Zachecam Ciebie do tego Janek

wybacz Janku, ale nie zamierzam Cie uczyc zasad pisania tekstow czytanych z monitora

niech najlepszym nauczycielem bedzie dla Ciebie mysl o tym, ze inni beda to czytac

podpowiem tylko, ze im wiecej liter na cm^2 tym trudniej przez fragment tekstu przebrnac

miej w pamieci, ze tekst ktory widac migota z czestotliwoscia 100 pojawien sie na sekunde (przy dobrym monitorze i komputerze), albo i rzadziej

Masz racje,z tym ze nad rozdzieleniem poszczegółnych akapitow wierszy bede pracował. Dzisiaj obecnie mam bardzo ograniczony czas na tą pracę ale obiecuje ze dam rade to uczynic do konca przyszłego tygodnia.Poprostu mam Bardzo wiele zadań Ale obiecuje.i zapraszam do dalszych uwag.

Dalsze oceny .Bardzo proszę o nie...

janek, nie mam dzis zbytnio czasu na powiedzenie ci czegokolwiek sensownego, ale obiecuję, przy najbliższej okazji postaram się. Muszę sie wgłębić w temat bardziej. Na razie sory.

Nie, Bóg cie nie opuścił. On cię doświadcza w ten sposób.


Co ty, chcesz umierac? Daj spokój, Pan Bóg wie, kiedy cię do siebie zabrać, nie popadaj w taka melancholię, gdzie optymizm?

Bo nie chcesz przyswoić Jego słów. Postaraj się!!!

Dalej odpowiadasz sobie sam.


Nie upadaj, powstać warto.
Ach, napisz, czy to co piszesz poezjowierszem to twoje osobiste przeżycia?

Tak Bobo sa to moje osobiste przezycia i sytuacje ktore miałem w zyciu
Bobo Moj Gadacz to 1187248 Bardo nie przeraź się statutu ale jest ok.

Bobo bardzo dziekuje za pare słow otuchy.