To moze i ja coś dodam Jeden z moich starszych:

Spotkałem ją gdy
przechodziła obok mnie.
Nieczym cień, skulona
i zamknięta w sobie.
Zapytałem co sie stało?
Wystraszyła się mojego
pytania.
Nie uciekła, tylko
wtuliła się we mnie...
Płakała...
Była zraniona,
była pobita, opluta.
Była uznana za
najgorszą na świecie.
A była miłością
ze szczerego serca.
Przyjaźnią serdeczną.
Tym co dobre w
ludziach,
ale ludzie jej nie chcieli

Jeden z moich świeższych wierszy

"Gdzie jesteś...?"

Szukam ciągle swej miłości,
szukam Ciebie dzień po dniu;
nie znalazłem wciąż radości -
Ciebie ciągle nie ma tu!

To dla Ciebie wciąż oddycham-
chociaż czasem brak mi tchu;
w nos zazdrości wzgardą prycham...
Ciebie ciągle nie ma tu!

Inne skarby wciąż odpycham
i blask pereł rzucam w grunt;
choć dla Ciebie jak pies zdycham -
Ciebie ciągle nie ma tu!

Byłaś u mnie tamtej nocy -
byłaś gwiazdą mego snu!
Ale rankiem - krzyk: Pomocy!
Ciebie ciągle nie ma tu!

Jesteś światłem dnia mojego,
najpiękniejszą z moich dróg;
jednak wołam wciąż: dlaczego
Ciebie ciągle nie ma tu!

Tyś mi życia jest muzyką,
Tyś stopiła serca lód!
Jesteś wrzawą, chwilą cichą...
Ciebie ciągle nie ma tu?

A pisało się kiedyś w zamierzchłych czasach sporo tego 'towaru'
Coś ze starej szuflady:

401. CZERWONA PODUSZKA

Dałaś mi wiele
Szczęścia, miłości
Dałaś mi wiele
Z wyjątkiem wierności

Wstaję z fotela
Przeładowuję broń
Idę cię zabić
Przestrzelić zdradziecką skroń

Śpisz tak niewinnie
Podchodzę do krawędzi łóżka
Cicho zgładziłem twe przewinienie
Teraz utuli cię czerwona poduszka


522. OWCY ŻYWOT

kolejny rok mój czas kradnie
przybliżając do dołu przeznaczenia
przy dźwiękach orientalnych strun
jaką rolę jeszcze odgrywać mi wypadnie?
czy tylko wola pozwoli los odmieniać
krążąc wokół zwłok martwych wiewiórek i kun

niewinność owcy przyoblekę skórą wilka
by przemknąć pomiędzy wilków hordami
czas się wlecze, czas ucieka
życie owcy to tylko chwilka
choć nieraz przepełniona łzami
to przecież nagroda ją czeka

A oto moje:

Cisza we mnie mieszka
Kiedy drobnymi kroplami
Spływam po ścianach
Z trzepotliwych oddechów
Usnutych
A przecież
Od tak dawna nie potrafię
Myśleć inaczej
I inaczej czuć
Ubrana w letni płaszczyk
Patrzę jak śnieg
Oblepia
Gołe gałęzie jabłoni


***
Chcę być Twoją Nadzieją
Co w sercu mieszka
Zabijając wciąż na nowo kiełkujące
Ciemne ziarno bólu
Otulającą swymi skrzydłami
Twoje nagie ramiona
Drzazgi z Twoich wspomnień
Wyciągać
Chcę
Wpleść palce w Twoje włosy
Tonąć w Twym uśmiechu
Co błądzi na ustach
Złotych
Jak okruch ziemi
Któremu odjęto myśli

Jeszcze Polska nie umarła
Chociaż wielu ostrzy zęby.
Choć zwierzyna pysk rozwarła,
Twarde polskiej wiary zręby.

Chociaż pismak kłamstwa sieje,
Nie dadzą mu plonu plewy.
Nie zboczy lud boży w knieje,
Niesmaczne mu jabłko Ewy.

Polak nie łasy Europy,
Gdy wróg ojczyznę osłabia.
Tu nasz dom, nasze okopy;
Zdrajca niech rusza do diabła!

Prowadź nas Błogosławiony
Jak niegdyś, w godzinach próby.
Ziarno miłości da plony,
Polskę ustrzeże od zguby.

Póki w polskiej piersi serce,
Póki ojczyzna w tym sercu,
Płomień miłości w iskierce,
Nie damy zgasić mordercom.

Nie rzucim Chryste świątyń Twych,
Choć ciągle zły o tym marzy.
Z całego serca, z wszystkich sił
Bronić będziemy ołtarzy.