Mam problem, który nurtuje mnie od jakiegoś czasu. Od paru lat cierpię na depresyjne nastroje. Nie jest to zdiagnozowana depresja, ale ma objawy czasowych, dość mocnych, spadków nastroju oraz innych problemów emocjonalnych.
Korzystam z dobrodziejstwa psychoterapii i widzę pozytywne jej efekty w moim życiu. Jedną z metod, które stosuję, jest wizualizacja - głównie w sferze zdrowia, dobrego samopoczucia, ale też pozytywnych rezulatatów przyszłych wydarzeń, jak examiny, itp. Muszę przyznać, że bardzo mi ta metoda pomaga i przynosi efekty.
ALe jest jedno ALE: a mianowicie, jakiś czas temu odczułam pragnienie powrotu do Boga i zaczęłam też odczuwać poczucie winy w związku z wizualizacją. No bo przecież, moje wizualizacje pozytywnych efektów zdrowotnych i życiowych mogą być sprzeczne z wolą Boga. Przyznam, że się zamotałam, stanęłam, co więcej, w terapii odczuwam regres. Jak to pogodzić? A może ja się mylę? Proszę o jakieś mądre rady.

Może ułatwi tobie to, że Bóg jest dobrem i zależy Mu na twym szczęściu.
Więc warto zawierzyć Mu, a te myśli, które zaburzają obraz Boga mogą pochodzić nie od samego ciebie, lecz od tego, komu zależy na twym życiu w oderwaniu o Boga.
Więc może wyrób sobie nawyk, że w tych momentach zwątpienia módl się najprostszą modlitwa nawet swymi słowami o pomoc i opiekę Jezusa, ale np. przez wstawiennictw Matki Boskiej, świętych, patrona, Michała Archanioła czy innych Archaniołów.
Jeśli ta terapia nie stoi radykalnie w sprzeczności z wolą Boga to nie ma sprawy jak są jakieś problemy to przez pełne zawierzenie Panu, pomoże tobie odnaleźć kierunek leczenia.
Należy tylko brać poważnie pod uwagę próby niszczenia prawdziwego obrazu Boga, a co idzie skutecznego leczenia przez nieprzyjaciela Boga.
Wiem tylko, że kiedyś jak byłem daleko Boga to tak jakoś kierowałem swym życiem, że stany lękowe i depresyjne nie były mi obce. Zmieniło się to z chwila powrotu do Boga, ale nie stało to się jak nożem ciął, lecz to był dość długi proces.
Może pomocne będzie to, że teraz jak kojarzę, co pomogło zacząć ten proces to cudowny medalik, który założyłem pierwszy raz w swym życiu i teraz od 10 lat nigdy go nie zdejmuję.
Dzisiaj sądzę, że to tylko mocą Boga to, co się stało w mym życiu, mogło się dokonać.

Jeśli metoda terapii pomaga to należy się cieszyć,dlaczego utrzymujesz,że pozytywne wizualizacje są wbrew woli Boga?

Bo mogą oddalać nas od stanu faktycznego rzeczy i tylko mamić chwilami szczęści, które to nic nie mają z prawdziwą sytuacja w jakiej się znajdujemy.
Może to być dobre na krótki okres czasu ale na dłuższą metę może powodować naszą mylną ocenę i prowadzić do błędnych decyzji, które tylko pogłębia nasz problemy.

A co to jest faktyczny stan rzeczy?Czy choroba jest naturalnym stanem,w jakim powinniśmy się znajdować?

panifrał-kierownictwo duchowe,też w jakimś stopniu jest formą psychoterapii..i nie oddala od Boga-więc,może to jest też jakiś pomysł dla ciebie?

Dość karkołomna myśl, że stan chorobowy może być normą i stanem naturalnym.
Chyba, że żyjemy już w tak chorym społeczeństwie, że stany chorobowe uważa się za normę.
W takim wypadku nie ma co się dziwić jak przywódcy narodu twierdzą że chłop z chłopem, kobieta z kobietą to OK!, że mordowanie poczętych jak i chorych terminalnie jest dobrem dla społeczeństwa. I wiele innych spraw, które pewnie naszych pradziadów wprowadziły w szok.

1. Bóg nie zakazuje niczego, co jest dla nas dobre.
2. Jeśli jest to naukowo uznana, bezpieczna metoda to nie widzę żadnych przeciwwskazań do stosowania.
3. To że wyobrażasz sobie coś nie jest żadnym problemem. Po to Bóg dał nam wyobraźnię, żeby z niej korzystać. Pod warunkiem, że nie przywiązujemy się za bardzo do tego co sobie wyobrażamy (że "tak musi być"), ale w uczciwej terapii przecież nie o to chodzi.

Dzięki Silva, tak właśnie staram się sobie to wszystko tłumaczyć.
Próbuję pracować z tym poczuciem winy, bo wiem, że to uczucie nie jest dla mnie dobre - wyniszcza mnie powoli. [tak nawiasem mówiąc, też myślę, że jeśli coś działa efektywnie, pomaga, to nie może być złe. Terapia i wizualizacja pomogły mi odzyskać radość życia; jestem bardziej optymistycznie nastawiona do siebie i ludzi. Zresztą, mam zaufanie do swojej terapeutki]

Atryda, czy Bóg wymaga od nas, żeby cierpienie było normą? To ja w takim razie dziękuję.

renata155, dlaczego terapia miałaby oddalać mnie od Boga? Nie próbowałam kierownictwa duchowego, ale przez ok 2 lata miałam dość kumplowskie relacje ze znajomym księdzem i z naszych rozmów mam stosunek do takiej formy raczej ambiwalentny. Jego zdanie na ten temat było jednoznaczne, czyli, że to narzędzie szatana, tak, jak sztuki walki, joga i Harry Potter. Nie mam na takie coś ochoty. Z drugiej strony, jeśli znalazłabym "oświeconego", mądrego kapłana, to pewnie wyszłoby mi to na dobre. Tylko gdzie takiego szukać...

Wiesz, bo chyba gdzieś tam w głębi mam przekonanie, że chrześcijanin powinien cierpieć. To głupie, ale nie mogę sobie z tym uczuciem poradzić.

Nie zawsze. Ale jeśli mówimy o wiarygodnej, uczciwej terapii a nie o jakimś szarlatanizmie to tak.

To czemu Jezus uzdrawiał i leczył?
Ani choroba, ni cierpienie nie mają wartości same w sobie - żeby ich pragnąć. Żaden człowiek nie powinien cierpieć. Jeśli jednak już cierpi i nic mu nie można pomóc, to swoje cierpienie powinien łączyć z cierpieniem Jezusa - i tylko cierpienie Jezusa nadaje sens cierpieniu ludzkiemu.

Pozdrawiam i życzę dużo sił w walce z chorobą

PS. Kierownictwo duchowe nie jest żadną formą psychoterapii i nie może jej zastąpić

Niemniej jest bardzo przydatne.

Bóg leczy i pomaga stanąć na nogi, Bóg daje wolność i pomaga ją uzyskać.
Nie można mylić potrzeby cierpienia ofiarowanego Bogu od cierpienia, które jest obecne w czasie leczenia.
Nauka KK o cierpienia jest obszerna i tłumaczy wiele niuansów z tego zakresu.
tak jak ja ze swej strony nie mogę autorytarnie wypowiadać się w tej materii, co najwyżej mogę podzielić się swym doświadczeniem, tak koleżanka jest zobowiązane szukać tej najbardziej dla siebie skutecznej.
Z ukłonami

Dzięki elka ogromne za te słowa, rozjaśniły mi w głowie. Chyba tego potrzebowałam:)

Ja też zgadzam się z Tobą, że ksiądz nie zastąpi wykształconego i doświadczonego terapeuty.

Dziękuję również wszystkim pozostałym osobom za pomoc:)