Przy dyskusjach, takiej jak na przykład ta, pojawiają się różne informacje, które mogą kogoś naprowadzić, gdzie ma się, czy też może się zwrócić z problemem.
Na początku pada pytanie - pojawiają się (czasem różne) odpowiedzi.

Tak zgacam sie z innymi, że raczej my nie jesteśmy w stanie poprawnie odpowiedziec na to pytanie, bo namy mało danych
Jeśli jednak chodzi o to ile kcal chce się jeśc dziennie, to wystarczy poszukać na google. Czasem są pewne róznice, no bo widomo jest wiele specjalistów...
Jednak najlepiej by było odwiedzc dietetyka i przestrzegac danej diety.

Barszo dużo myślę o jedzeniu, na lekcjach wyobrażam sobie że jem wafelka,drożdzówkę ,babkę itp.
To jest już chyba obsesja, gdybym ja mógł jeśc tyle ile chce i co chce. Posiłki są dla mnie odskocznią od problemów.

To obawiam się że masz problem nie z grzechem ale z psychiką. Radzę pogadać z psychologiem bo to mogą być początki np. anoreksji lub innych zaburzeń odżywiania.

Masz chłopie nieciekawe sposoby radzenia sobie z problemami. Problemy się rozwiązuje a nie spycha do podświadomości zastępując je czymś innym. W twoim przypadku to jedzenie u kogoś innego będą to fajki lub alkohol. Proponuje skontaktować się z lekarzem rodzinnym lub/i z psychologiem szkolnym, bo to jest problem tak jak napisała Silva, z psychiką.

A zrób sobie badania czy czasem nie masz cukrzycy.
Osoba chore na cukrzyce typu I wiecznie czują głód, mają również niedowagę. Jeśli dużo pijesz wody czy napojów, to również jest to objaw tej choroby.
Wątpię aby miało to jakiś związek na tle psychologicznym.
Idź do lekarza i się zbadaj.

To najrozsądniej będzie jak pójdziesz do lekarza rodzinnego i mu opowiesz o swoim problemie, dokładnie, wymieniając objawy fizjologiczne jak i te zachodzące w psychice.

Amen.

Jadł bym więcej i nie myślał ciągle o tym gdyby nie to że za dużo jedząc grzesze. Kiedyś jak jadłem co chciałem i ile chciałem i wogóle nie myślałem o tym że mogę grzeszyć to nie myślałem ciągle o jedzeniu.

To czemu zacząłeś myśleć?

Tak jak ci napisałam na początku wątku: grzechem nieumiarkowania w jedzeniu i piciu może być tylko takie zachowanie które szkodzi albo tobie albo innym, a więc jedzenie jakichś ogromnych ilości jedzenia co może się źle odbić na twoim zdrowiu, jedzenie niezdrowo, upijanie się albo wydawanie mnóstwa kasy na jakieś "ekskluzywne" żarcie. Jeśli nic z tego nie robisz to nie masz NAJMNIEJSZYCH powodów żeby się przejmować.

(Pomijając oczywiście to że jeśli posiłki są dla ciebie odskocznią od problemów to może być coś nie tak z twoją psychiką. Jeśli jednak problem tylko w ilości to NAPRAWDĘ nie masz się czym przejmować).

Jedz więc tyle, żeby być najedzonym. Z tego co piszesz wynika że jesteś uczniem, nastolatkiem więc musisz jeść tyle żeby mieć siłę do codziennego dobrego funkcjonowania.

Już jasne?

.
Ejże, Silva, nie przesadzasz? Jeśli jestem zamożny i stać mnie na wydawanie mnóstwa kasy na ekskluzywne żarcie to to jest grzech? Ja tam uwielbiam homara, ostrygi i prawdziwy kawior. Też dla ludzi.

Ja myślę, że kluczowym jest tutaj słowo "nieumiarkowanie" czyli obżarstwo a nie jakość czy cena jedzenia. I dodałbym jeszcze marnotrawstwo.

Nie sądzę, żeby kupowanie dóbr luksusowych mogło byś grzechem:/ Można nieumiarkowanie jeść i pić, zarówno tanie jak i drogie jedzenie, raczej chodzi o intencje z jaką jesz.

To co tu powiedzieli BladzacyAniolek i tanczacy: zrobić badania i zobaczyć ich wyniki; jeżeli są dobre, to znaczy że zostaje sfera psycho.
A może też tak być, że jesteś smakoszem i przy jedzeniu pozwalasz sobie na taką przesadę... ( Ale to tak teraz piszę z przekorą )

Wiesz, dobre rady dobrymi radami, ale na forum chyba lepiej powstrzymać się od stawiania quasi-diagnoz (nawet jeśli miałabyś ku temu kompetencje).

Ale po co te złośliwości i nerwy.
Chłopak ma problem, a więc staramy mu się pomóc. I myślę, że mój post jest zgodny z regulaminem, i nikogo nie obraża. Również uważam, że dobrze zrobiłam o tym pisząc, bo z cukrzycą nie ma żartów, a lepiej ją wcześniej wykryć niż później mieć jakieś poważniejsze problemy. Dlatego napisałam, aby poszedł lepiej do lekarza. Myślę, że to dobra rada i powinien tego usłuchać.
Może dzięki temu chłopak w końcu pójdzie się zbadać.
I poczytaj o cukrzycy, bo to są naprawdę jej objawy, ja nie stawiam diagnozy, może to być co innego, ale ja z takimi objawami na pewno poszłabym to sprawdzić.