No niestety... To nie człowiek wybiera tylko Bóg.

Po pierwsze gruszko: zmniejsz czcionkę.
Po drugie: jest coś takiego jak powołanie i wybranie, zgodnie ze słowami Chrystusa (Mt 22, 14). Bóg powołuje, a Kościół jeszcze musi wybrać. Kościół decyduje, czy dana osoba jest potrzebna Wspólnocie w danym charakterze. Kościół też decyduje czy dana osoba jest zdatna i gotowa do podjęcia danego zadania.

Czyli kościół ma władzę i kulawych nie chce mieć we swoich szeregach... Tak to odbieram....

Pan sam w ST wykluczał kalekie osoby z kapłaństwa.

A Kościół wybiera osoby zdatne do służby. ZDATNE. A nie osoby, które przyjdą, aby im służono.

To nie jest tylko kwestia wybudowania jednego nowego kościoła, aby mógł się taki kapłan poruszać. On ma służyć ludziom, do których został posłany... A tak... poza ołtarzem i konfesjonałem, co może?

Choć może to i dobry pomysł byłby... byśmy mieli w dużych parafiach stałe dyżury spowiedników w konfesjonałach...

Niektórzy sprawni księża przychodzą na parafie, aby im służono, a swoje posługi traktują jako wielką łaskę dla hołoty.
Oczywiście niektórzy...
W jakich (twoim zdaniem) zawodach może pracować osoba niepełnosprawna?
Czy takie niepełnosprawne - sprawne w pracy osoby powinny "startować na księdza" czy szukać pracy gdzie indziej?
Czy jest możliwe, aby osoba niepełnosprawna była bardziej zorganizowana i samodzielna niż niejeden kapłan?

Elbrus, nie mówmy tutaj o wypaczeniach, ale o intencjach Kościoła.
Bo to, że ktoś nie rozumie swojej misji, to inna sprawa.

A jakie są intencje Kościoła?
Jeśli ktoś ma "wadę", to nie ważne, że sobie dobrze radzi i widać w nim tzw. powołanie - nie może zostać kapłanem.
Natomiast jeśli pojawia się kandydat, który jest sprawny, ale "czegoś mu brak", to pojawia się wytłumaczenie:
to przyjdzie z czasem, Duch Święty obdarzy potrzebnymi darami, da charyzmaty...

Pytam się o kryteria, jakie są uwzględniane przy doborze kadr (i o czym wspominał również papież (patrz wideo)).
Co jest ważniejsze i dlaczego sprawność fizyczna ma tak znaczący wpływ?

Nikt nie ma wątpliwości w kwestii powołania.
Ale powiedz jak widzisz technicznie kapłana na wózku, czy o kuli, udzielającego Komunii św.
Wszędzie ołtarz oddzielony jest od posadzki kościoła stopniami - potrzeba zatem podjazdu.
W przypadku kuli - koniecznośc sprawnych obu rąk, w jednej kielich, druga komunikuje.
Ewidentne trudności.

Ciągle się narzeka, że jest kryzys powołań, że brakuje księży, że
parafia dostała nie takiego księdza jakiego chciała, bo "innych nie ma" itd.
Może trzeba użyć innego sita i zacząć szukać trochę innym okiem?
Czyli jeśli osoba czuje powołanie, a w seminarium mu mówią "daj sobie spokój", to znaczy, że to nie powołanie, tylko "chciejstwo" albo podszept szatana chcącego zdestabilizować Kościół?
Że Bóg na pewno nie wezwałby takiej osoby do posługi?

Są kościoły, w których ławki wiernych i ołtarz ofiarny są ustawione na jednej podłodze w tej samej płaszczyźnie.
Wtedy najlepszą pozycją do przyjmowania komunii byłaby klęcząca.Jeśli kula jest potrzebna tylko do podpierania, to nie ma problemu.
Jeśli nie - wtedy można posiłkować się szafarzem świeckim
(nie wiem jednak czy może on to robić sam bez udziału księdza, który pozostaje przy ołtarzu).

Nawet jeśli kapłan nie byłby w stanie podołać wszystkim funkcjom (np. procesja, "kolęda", zbieranie tacy, ), to i tak pozostaje wiele ważnych ról: katecheza, przygotowanie młodzieży do sakramentów, kursy, spowiedź, sakrament chorych, wiatyk (np. w szpitalach jako kapelan, gdzie otoczenie jest dostosowane do potrzeb osób niepełnosprawnych) itd.

Po pierwsze: Jak już pisałem ktoś kto jest niepełnosprawny, ale nie przeszkadza mu to w wykonywaniu czynności kapłańskich jak najbardziej może zostać kapłanem (choćby przykład kleryka szczecińskiego seminarium z wadą słuchu skorygowaną przez aparat słuchowy).
Po drugie: to, że ktoś jest sprawny fizycznie nie znaczy, że na pewno księdzem będzie. Nie wiem jak jest w innych seminariach, ale w szczecińskim są jeszcze klerycy, którzy już drugi, a nawet trzeci raz nie zostali dopuszczeni do sakramentu święceń, bo Kościół rozeznał, że są jeszcze niegotowi. I jak dojrzeją to otrzymają, jak nie, to nie. Część tych niedojrzałych, co odmówiono im święceń opuszcza wówczas seminarium będąc obrażonymi na wszytko wkoło, bo jak mogli tak z nimi postąpić... I to świadczy o tym, że była to dobra decyzja, bo pokory to im brak...
Tak więc przy kwalifikacji kandydata do święceń (diakonatu czy prezbiteratu) bierze się pod uwagę wszystkie czynniki (jak głosi formuła przy udzielaniu święceń, na pytanie biskupa czy są oni godni przyjęcia tego sakramentu, rektor seminarium zapewnia, że tak i nawet dodaje, że po zbadaniu opinii wiernych - więc przyglądajcie się klerykom, bo wasza opinia może mieć wpływ na to, czy ktoś zostanie wyświęcony, czy nie ).