Nie wiem w ktorej Ty żyjesz,ale ja się trzymam obiektywnej i w niej szukam dowodow na istnienie Boga.

Za uczucia i emocje odpowiada szereg reakcji chemicznych.Może jeszcze nie wszystkie są dokładnie do końca zbadane.

Jeszcze nikomu nie udało się stwierdzić bezapelacyjnie, że posiada uczucia i emocje wtedy i tylko wtedy, gdy w "jego ciele" zachodzą odpowiednie reakcje chemiczne (a co dopiero, że miedzy jednym a drugim zachodzi relacja przyczynowa w którąś stronę). Taki wniosek wyprowadza się na podstawie badan wielu ludzi, i tu wracamy do punktu wyjścia - skąd wiemy, ze są oni dobrym przykładem na istotę naszego własnego rodzaju, że to, czego dowiemy się o nich, stosuje się także do nas?

Do końca tego nie wiemy.Jeszcze.Wiadomo,że coś tam zachodzi,ale czy to reakcje wywołują uczucia,czy to uczucia wywołują rwakcje.niewiadomo.Ale np.podczas złości czy strachu wydzielana jest adrenalina.Musiałby to by być wielki,ale naprawdę wielki przypadek by w akurat w grupie badanych osob były wyjątkowo inne reakcje i zjawiska niż w reszcie homo sapiens.
A poza tym chciałabym wrócić do tematu bo straszny OT powstał.

Bóg się objawił w Jezusie Chrystusie, i który daje każdemu z nas, po Swoim zmartwychwstaniu, Swego Ducha (Ducha Jezusa Chrystusa Zmartwychwstałego), abyśmy mogli żyć życiem wiecznym (życiem bez strachu przed śmiercią - nie tylko przed tą fizyczną ale także przed śmiercią bytu - ontologiczną). Nie ma innej religii, w której Bóg objawił się człowiekowi...

Czyż potrzeba jeszcze innego znaku, dowodu na istnienie Boga, jak wewnętrzna przemiana człowieka, który naprawdę uwierzył w to wielkie wydarzenie i przyjął od Kościoła chrzest św.(a jako człowiek dorosły, już ochrzczony w dzieciństwie, na nowo odkrył wartość tego sakramentu). Ta wewnętrzna przemiana w człowieku na skutek przyjętej wiary to metanoja... np. człowiek, który kradł przestaje kraść, człowiek pracujący w nieuczciwym zawodzie zwalnia się z pracy, gdy go ktoś "bije" w przysłowiowy policzek nadstawia drugi..., miłuje swoich nieprzyjaciół..., onanizujący się przestaje się onanizować..., alkoholik przestaje pić itp. Są to znaki wiary (znaki i dowody na istnienie Boga), które sprowadzają się do życia miłością w wymiarze krzyża i życia w jedności z innymi braćmi w Kościele (wspólnocie). Bóg sam wychodzi z inicjatywą do człowieka i ciągle woła poprzez różne wydarzenia do wiary ale pozostawia człowieka w wolności... ciągle mówi "Jeśli chcesz..." Mogę mu odpowiedzieć "CHCĘ" i pójść za Nim przyjmując Jego Słowo i wówczas się przekonam, że On jest Drogą, Prawdą i Życiem... Ale mogę też wątpić i wówczas się męczę..., boję się umierać w sytuacjach trudnych, boję się cierpieć.... Wyszukuję więc różnych innych dowodów (na swoje usprawiedliwienie), by nie uwierzyć w istnienie Boga i tak się męczę w życiu... Przykładem jest wielu poszukujących (bo czym uzasadnić chęć prowadzenia dyskusji) a obecnych na tym chrześcijańskim forum deklarujących się jako "niewierzący" ...

No właśnie to o czym piszesz,jest znakami wiary.A ja potrzebuję wiedzieć,a nie wierzyć.Może i jestem poszukująca,definiuję się jednak niewierzącą bo praktycznie na to wychodzi.

maharet - wiedza to nie jest wiara. Wiedzę potwierdzają dowody. Wiarę otrzymuje się np. w moim przypadku od Kościoła a przekazywaną dobrowolnie przyjmuje się. Wiara jest możliwa tylko dzięki łasce Bożej i wewnętrznej pomocy Ducha Św. Jeśli chcę uwierzyć i dać odpowiedź Bogu na jego ciągłe wołanie do mnie, to przyjmuję, że wiara jest aktem mojego rozumu, przekonanego o prawdzie Bożej z nakazu własnej woli a poruszanej łaską przez samego Boga. Bo ciągle będzie niespokojne serce moje dopóki ono nie spocznie w Panu (do tego wniosku doszedł św. Augustyn, który dopiero mając kilkadziesiąt lat przyjął wiarę w Kościele katolickim). Jest to prawda widząc Twój przykład, że Twoje serce jest niespokojne i szukasz odpowiedzi na pytanie o dowody na istnienie Boga co sprowadza się do odpowiedzi na pytanie "Jaki jest sens mojego życia?"...

Wiara niestety nie jest dla mnie.Nie potrafię.Jest to dla mnie nierealne,nielogiczne,nie rozumiem jak można wierzyć w Boga i wszystkie rzeczy wokoł niego.
Nie jestem niespokojna i nie mam problemu ze swoim życiem.Jestem szczęśliwą osobą.Po prostu pytam szukam,bo jestem tego ciekawa.

Nie chcę Cię dołować, ale niespokojność serca przejawia się ciągłym szukaniem odpowiedzi na pytania, z ciągłą chęcią zaspokojenia ciekawości... Nie jest tu ważne, że nie masz problemu ze swoim życiem ale szukasz, szukasz, szukasz... i kręcisz się wokół tematu "wiara", "Bóg"... Nie mówię, że to co robisz jest złe, ale jest widoczny problem poszukiwania....

Ja nie postrzegam to jako problem,a raczej jako zainteresowanie,dążenie do zdobycia wiedzy,informacji na ten temat.

maharet - Życzę Ci znalezienia DROGI, PRAWDY i ŻYCIA w dzisiejszym, jakże skomplikowanym i trudnym dla wielu świecie.

Dzięki za wymianę poglądów. Pokój z Tobą!

Dzięki.Ja też Ci życzę powodzenia w życiu.

[quote="plomyk"]. Jednym z nich jest [color=green][b]Calun Turynski[/b].[/color] Nie chce sie tu rozpisywac, bo te rzeczy moga byc znalezione na internecie przez tych ktorzy byliby zainteresowani. Ostatnie badania sa zaskakujace i zachecam do przeczytania ich rezultatow (zostaly one opublikowane kilka tygodni temu).quote]
Miły Płomyku czy mógłbyś napisać, gdzie można znaleść opis tych nowych badań? Z góry dziękuję za odpowiedź.
Andrzej Kotarski

http://www.polskieradio.pl/historia/art ... ?id=123658
Pozytyw - negatyw:
http://www.opiekun.kalisz.pl/213/Prawdz ... ystusa.htm