Szczęść Boże
Piszę ponieważ mam wielki problem. Pracuję codziennie w jednym pokoju z osobą która nie uznaje Kościoła i Boga. Nie dość tego wyraża swoją opinię w głośny i wulgarny sposób. Próbowałem go upominać i nawracać ale to nie dało rezultatu, a wręcz nasiliło jego obelgi (np, na księdza mówi katabas) Czy będąc biernym i pracując z taką osobą popełniam grzech ?

Szęść Boże.Dlaczego piszesz o bierności? Przecież zwróciłeś mu uwagę.Mt 18:15-17
Z Bogiem.

Może miast go upominać lub nawracać, powiedz mu poprostu, że takim zachowaniem wystawia świadectwo tylko samemu sobie.
Jeśli nie chce być postrzegany jako arogancki gbur, to niech przemysli swoje zachowanie.
Jeśli nie - to szkoda czasu, nerwów, lepiej pomodlić się jego intencji.

Myślę że jest to kwestia kultury osobistej, a nie przekonań. Osoba ta może mieć takie przekonania jakie chce, byle nie łamał pewnych zasad, a skoro pracuje z osobą wierzącą to winien się powstrzymywać. Nie musisz go nawracać, bo co to właściwie znaczy? Nie wątpię że ta osoba jest trudna do życia i to w jednym pokoju. Natomiast z jednej strony warto "nawracać" postawą, a z drugiej upominać się o szacunek do swoich przekonań. W szerszym kontekście nigdy nie jesteś bierny. Zachowuj się tak jak przystało katolikowi, a jeśli upomnienia i prośby o zachowanie kultury nic nie pomogą to postaraj się może, co trudne, nabrać dystansu. Widocznie kolega specjalnie tak czyni, nie daj się mu sprowokować, ani zastraszyć.

Zgadzam się z przedmówcami. Możesz mu powiedzieć że to co robi to przede wszystkim brak kultury a mówiąc prościej chamstwo i to w dużym nasileniu.

No i też - staraj się właśnie pokazywać postawę chrześcijanina. Jak zobaczy, że jego obelgi cię nie ruszają to może przestanie.

"Błogosławieni jesteście, gdy /ludzie/ wam urągają i prześladują was, i gdy z mego powodu mówią kłamliwie wszystko złe na was. Cieszcie się i radujcie, albowiem wasza nagroda wielka jest w niebie. Tak bowiem prześladowali proroków, którzy byli przed wami."

A może warto zastanowić się dlaczego kolega ma taki stosunek do wiary i Kościoła. Albo nawet zapytać go o to. Tacy ludzi zazwyczaj noszą w sercu jakąś głęboką urazę.
Nie sądzę, żeby ten człowiek od razu otworzył się przed Tobą, ale może taka rozmowa zmusi go do zastanowienia się nad powodami jego nienawiści.

A może w pracy skupić się na pracy, a nie na gadaniu o księżach, polityce i sporcie?

Takich jaskiniowych antyklerykałów najlepiej ignorować i nie ciągnąć ich zaczepek, a w przypadku gdy nalegają, to postawić sprawę jasno, że w pracy takich dyskusji ma nie być, w razie czego skorzystać z pomocy szefa.

W pracy różnie bywa Zazwyczaj nie da się tylko pracować i w ogóle nie rozmawiać.
A poza tym tego typu ludzi można spotkać wszędzie i trzeba jakoś sobie z tym radzić.

Dziękuję wszystkim za okazana pomoc.
Przyznam, że dla mnie nie jest to łatwa sytuacja. Od lat staram się konksekwentnie bronić
tego w co wierzę. Może rzeczywiście nie powinienem reagować ale ciężko się powstrzymać gdy
ktoś regularnie używa tekstów typu: "Katolików to ja bym......"(nie będę cytował do końca
bo zapewniam, że raczej nie chcielibyście tego słuchać).
W pracy cały czas w tle jest włączone radio i wystarczy, że w wiadomościach pojawi się
krótka wzmianka na temat Kościoła (ze względu na specyficzne stosunki panujące u nas w
firmie nie mam wielkiego wpływu na to jaka stacja leci w danej chwili).
Modlitwa oczywiście mi pomaga ale obawiam się, że tej osobie niewiele pomoże.
Tym bardziej szkoda, bo z samej pracy jestem zadowolony.Rozmowa z szefem narazie raczej nie
wchodzi w grę.Boję się, że zostałbym wyśmiany lub zignorowany. Nie wiem jaki jest jego
stosunek do tematu.
Prosiłbym bardzo o modlitwę za tą osobę. Święty Juda Tadeusz będzie chyba właściwym adresatem.

Na pewno nie jest to łatwe. Sam w takiej sytuacji nie czułbym się komfortowo, ale jak już pisałem, to kwestia kultury tej osoby.

I jeszcze jedna ważna rzecz. Modlitwa kierowana do Boga jest wysłuchana. Warto abyś się modlił również za wszelkiej maści prześladowców. To na prawdę wiele, a na pewno nie jest to mniej niż mówienie, czy napominanie. Ostatnio nawet słyszałem świadectwo pewnej osoby, która sama się zdziwiła widząc kolegę który zawsze jej dokuczał, jak teraz chce rozmawiać o wierze.