show czy głębokie doznanie duchowe...?

A czy odpowiedz nie jest banalna? Zależy od człowieka.

ocb.?

domyslam się, że chodzi o I Komunie... W tym wypadku zgadzam sie z Wistem.

W czasach konsumpcjonizmu trudno o stateczność.

To zależy.

Najczęściej - dla rodzica bardzo duży (w zależności od ilości rodziny) wydatek, niekiedy durne i bezsensowne wikłanie się w kredyty. Dla dziecka - okazja, pretekst do wymuszenia od rodziców czegoś, czego bardzo chcą, zabawki czy gadżetu, na który normalnie szansy by nie było. I spędzenie całego przygotowania przed uroczystością na myśleniu o tym - co to ja zrobię, jak już to dostanę...

Czyli bzdura.

Chyba, że dziecko - wspierane przez rodziców, którzy kiedyś sami dobrze przeżyli mocno swoją własną I Komunię - z radością przygotowuje swoje małe serce do wielkiego wydarzenia, które ma być początkiem jego trwającej już całe życie przygody jeszcze bliższego bycia z Bogiem, przystępowania do Stołu Eucharystii, aby tym Pokarmem się karmić, z Niego czerpać siłę, adorować Go i kochać.

Wtedy i tylko wtedy ta uroczystość ma sens. I nie potrzeba do tego sukienek za 1000 zł, wynajmowani knajpy jakby to wesele było, kredytów na zakup quada, laptopa czy Bóg wie czego. Bo to jest otoczka - która, niestety, coraz częściej przesłania to, co jest ważne w tym dniu.

A może to jest sprytne, proste dotarcie do serca i umysłu dziecka: masz się tym "ubogacić",
więc dziecko logicznie rozumuje, że to się wiąże z czymś bardzo wartościowym (często koperty idą w ruch ).

Tylko że dzieciak na dzień Komunii ma czekać nie z powodu quada/konsoli/kompa/komóry/etc - ale z powodu Tego, kogo do serca ma przyjąć pierwszy raz. To nie ma być pamiątka "pierwszego otrzymania quada" a pierwszego pełnego uczestnictwa we mszy.

Księża tłumaczą - nie o prezenty chodzi, ale rodzice wiedzą lepiej... A potem dziwią się, że za 30-40 lat te same dzieci, którym kupowali wszystko od małego, zamkną ich w domu starców, jak już nie będą im przydatni.

Czasem jest odwrotnie:
http://krakow.gazeta.pl/krakow/1,44425,6608855,Jak_nauczyc_dzieci__ze__na_Kosciol_trzeba_lozyc_.html
Bo dzieci mają być nauczone (od małego)!

Nie do końca bym się z tym zgodził. Nie mówię, że jest to wogóle niemożliwe. Popatrzmy na to z innej strony. Czy, aby mieć poszanowanie do rodziców trzeba z wiąrą przyjmować wszystkie sakramenty i być głeboko wierzącym? Jest cała masa ludzi, którzy nie żyją w zgodzie z Bogiem albo nawet wniego nie wierzą, a szacunek do rodziców mają i ich kochają. Jako skrajny przykład mogę podać więźniów. Oglądałem kiedyś w TV program gdzie więźniowie wypowiadali się na różne tematy. Prawie każdy z nich podkreślał, że najważniejsza osobą w ich życiu była zawsze matka. Nie ze względu na położenie w jakim się znajdują tylko na to co dla nich robiła, gdy byli jeszcze berbeciami. A za użycie w więzieniu stwierdzenia "moja stara" można zarobić po głowie za brak szacunku. A jak wiadomo w więzieniu za darmo się nie siedzi. Na ogół prawo cywilne jest zgodne do niektórych występków z tym kościelnym, czy nawet 10 przykazaniami. Czyli w zgodzie z Bogiem też nie żyją. Tak do końca wszystkich pod jedną ściana bym ustawiał.

Show... niestety, a przy okazji podwórkowy wyścig co kto dostał i kto jest lepszy (czyt. ma bogatszych rodziców), co koniec końców powoduje odrzucenie i wyśmianie tych co dostali najmniej wartościowy (w sensie materialnym) prezent.

Wydaje mi się że w tym wypadku, biedne rodziny mają przewagę (oczywiście nie zawsze) nad rodzinami bogatymi, ponieważ nie wpadają w wir pokazania się innym jak u nas bogato i w ogóle super, a koncentrują się na najważniejszym wówczas czyli I Komunii Świętej i to jest dla nich najważniejsze. Mimo że do wierzących nie należę, to smutne mi się wydaje dzisiejsze podejście ludzi do tego wydarzenia.

Nie tyle samo "łożenie" (bo to mi się jakoś głównie z kwestią alimentów na nieślubne dzieci kojarzy...) - co odpowiedzialność za Kościół, nie tylko w sensie wsparcia modlitewnego, co także wspierania jego działań, akcji. To tak.

Ale nie w tym wieku i poprzez wpajanie dzieciom - masz kasiorę, idź i daj na mszy. Z podlinkowanego wyżej artykułu: Niepokój rodziców o edukacyjny przekaz procesji z pieniędzmi podziela pedagog Adam Konopka. - Poprzez takie uwypuklenie ofiary pieniężnej dzieci mogą mieć wrażenie, że zapłaciły za przyjęcie pierwszej komunii. Od razu stwarza się relację konsumencką. Nie jestem teologiem, ale chyba nie o to chodzi w wychowaniu religijnym - mówi. I ma rację. Nie o to chodzi.