Wierzymy w Trójjedynego Boga: Ojca, Syna i Ducha Świętego stąd też dostrzegamy miłość jednoczącą osoby Trójcy Świętej.
„Ta miłość sprawia, że Syn uobecnia Boga w świecie, staje się wspólwykonawcą planów zbawienia, które mają na celu zjednoczenie w Synu wszystkich ludzi i cały wszechświat.
[J15: 9, 17],
Jak Mnie umiłował Ojciec, tak i Ja was umiłowałem. Wytrwajcie w miłości mojej! Jeśli będziecie zachowywać moje przykazania, będziecie trwać w miłości mojej, tak jak Ja zachowałem przykazania Ojca mego i trwam w Jego miłości. To wam powiedziałem, aby radość moja w was była i aby radość wasza była pełna.
To jest moje przykazanie, abyście się wzajemnie miłowali, tak jak Ja was umiłowałem. Nikt nie ma większej miłości od tej, gdy ktoś życie swoje oddaje za przyjaciół swoich. Wy jesteście przyjaciółmi moimi, jeżeli czynicie to, co wam przykazuję. Już was nie nazywam sługami, bo sługa nie wie, co czyni pan jego, ale nazwałem was przyjaciółmi, albowiem oznajmiłem wam wszystko, co usłyszałem od Ojca mego. Nie wyście Mnie wybrali, ale Ja was wybrałem i przeznaczyłem was na to, abyście szli i owoc przynosili, i by owoc wasz trwał - aby wszystko dał wam Ojciec, o cokolwiek Go poprosicie w imię moje. To wam przykazuję, abyście się wzajemnie miłowali.

[Rz 5:5]
A nadzieja zawieść nie może, ponieważ miłość Boża rozlana jest w sercach naszych przez Ducha Świętego, który został nam dany.
[Rz 8:29]
Albowiem tych, których od wieków poznał, tych też przeznaczył na to, by się stali na wzór obrazu Jego Syna, aby On był pierworodnym między wielu braćmi.

[Ef 1, 5.10]
Z miłości przeznaczył nas dla siebie jako przybranych synów przez Jezusa Chrystusa, według postanowienia swej woli, ku chwale majestatu swej łaski, którą obdarzył nas w Umiłowanym. W Nim mamy odkupienie przez Jego krew - odpuszczenie występków, według bogactwa Jego łaski.
Szczodrze ją na nas wylał w postaci wszelkiej mądrości i zrozumienia, przez to, że nam oznajmił tajemnicę swej woli według swego postanowienia, które przedtem w Nim powziął
dla dokonania pełni czasów, aby wszystko na nowo zjednoczyć w Chrystusie jako Głowie: to, co w niebiosach, i to, co na ziemi.

I tak wierzymy.
Czy ma sens dokonywanie poprawek w Słowie Bożym?

pozdrawiam

"Slowa,ktore Mi powierzyles,im przekazalem,a oni je przejeli i prawdziwie poznali,ze od Ciebie wyszedlem,oraz uwierzyli,zes Ty Mnie poslal.Ja za nimi prosze,nie prosze za swiatem,ale za tymi,ktorych Mi dales,poniewaz sa Twoimi.Wszystko bowiem moje jest Twoje,a Twoje jest moje,i w nich zostalem otoczony chwala.Juz nie jestem na swiecie,ale oni jeszcze sa na swiecie,a Ja ide do Ciebie.Ojcze Swiety,zachowaj ich w Twoim imieniu,ktore Mi dales,aby tak jak My stanowili jedno".(J 17,8-11)
"A nie tylko za nimi prosze,ale i za tymi,ktorzy dzieki ich slowu beda wierzyc we Mnie;aby wszyscy stanowili jedno,jak Ty,Ojcze,we Mnie,a Ja w Tobie,aby i oni stanowili jedno w Nas,aby swiat uwierzyl,zes Ty Mnie poslal."(J 17,20-21)

Lars o jakich poprawkach mowisz, bo nie bardzo rozumiem?

Uzasadniłem słowami Pisma św. istotę i konieczność jedności – poprawianie Boga – czyli <podział> jest odejściem od Niego. To miałem na myśli.
pozdrawiam