Chętnie bym powiedziała, ale to nie koniecznie ejst zwiazane z Twoja wiarą.

Mimo to wyzbyłam się lęku i nauczyłam we wszystkim dostzregać to co dobre. Pokładam ufnosć w Bogu i wiem, ze tylko ode mnie zależy jak bedzie.

wiesz Szamanko, gdybym nie była z wszystkich stron chroniona - kościół, sakramenty, nieustanna modlitwa i Eucharystia, wspólnota, opiekun duchowy, zaangażowanie, cierpienie czy radość zawsze z Bogiem i wiele wiele innych od lat blisko trzydziestu - to mogłabym się nieźle wkopać w te twoje teorie. Znaczy, że stanowisz niebezpieczeństwo, więc zajrzyj do Dekalogu jeszcze raz i dobrze się zastanów

Alus, dzięki chyba sobie go wydrukuje. Tak mi przyszło na myśl, że tę bierność często identyfikuje się z brakiem działania fizycznego. A może gorsza jest taka bierność psychiczna, poddawanie się rozpaczom, żalom, pielęgnowanie złych odczuć.... myślę, że to bardzo mocno determinuje działanie. Jeszcze raz dzięki.


Po co Ci ufność Bogu, skoro TYLKO od Ciebie wszystko zależy??

Ujmę to inaczej, Twoja droga jest droga chrześcijańśką, nie szukasz niczego bo prawdę znalazłąś w KK.
Ja ja znalazłam poza nim. Nie jestem niebezpieczna, chyba, ze jednak szukasz i coś znajdujesz poza dogmatami KK. Wówczas nie aj jestem niebezpieczna ale ty dla siebie, bo szukasz.
Zresztą ja nie traktuję tego w kategoriach zagrożnia.
Idę swoja drogą, doświadczam Boga i jest mi z tym dobrze. Nikomu nie robie krzywdy, dbam o srodowisko, nie bije dzieci, nie kradnę, nie zabijam, daję datki na cele charytatywne itd. Uważam siebie za dobrego człowieka, jeśli popełnię błąd, lub kogos zranię to przepraszam i staram się naprawić szkodę. Dla Ciebie to miara zagrozenia dla innych?
No cóż, pozostawie bez komentarza

Shamanka

Ale szukasz... Bo wchodząc na portal dotyczący wiary, starasz się - dyskutując - porównywać zdania innych na temat "jak żyć". Niespokojne jest więc serce Twoje i będzie w takim stanie dopóki nie spocznie w Panu...wielu już to przerabiało a ja także aktualnie staram się do tego odnieść pozytywnie...i szukam tego w Kościele a konkretnie zaczynam odkrywać swoje chrześcijaństwo na drodze neokatechumenalnej.

Nie szukam, moze raczej próbuje soię utwierdzić ze mam rację.

Shamanka - Samemu jest bardzo trudno a wspólnota wirtualna (anonimowa) nic Ci nie pomoże, może tylko namieszać w głowie...

Owoce może przynieść wspólnota żywych ludzi spotykających się w rzeczywistości, czytających i reflektujących na żywo Słowo Boże jednocześnie wspólnie na żywo uczestnicząc w liturgii... Tego możesz doświadczyć w Kościele...

Wiem i dzięki za te słowa, ale ja nie należę do wspólnoty wirtualnej. Jestem powołaną szamanką, mam swoją społecznosć. Poza tym doswiadczam Boga i niczego wiecej nie potzrebuję.

Ja też to mówiłem Shamance. Może nie tak ładnie, ale mówiłem. Shamanka, pamiętaj, wierzę w Twoje nawrócenie. Pozdrawiam.



Taki mały OT. Pozdrawiam moderację.

Nie nawróce sie. Znalazłam prawdę i w niej isć bęę.

Czyli masz wspólnotę nie tą wirtualną ale tą w realu. Myślę, że jak zostałaś powołana szamanką (tylko kto Cię powołał?) to sprawujesz, odprawiasz jakieś obrzędy, co nie jest tożsame z liturgią. Piszesz, że doświadczasz Boga - z tym mogę się pogodzić - bo Bóg jest zawsze w wydarzeniach życiowych człowieka.On poprzez wydarzenia chce coś człowiekowi przekazać... Ale chcę Ci powiedzieć, że On najpełniej objawił się w Jezusie Chrystusie, który zostawił nam na Ziemi Kościół św. i poza Kościołem nie ma zbawienia... Jest to Dobra Nowina na dzisiaj dla Ciebie a może również dla innych, którzy czytają te słowa...

Piszesz: "...i niczego więcej nie potrzebuję." - ja jestem przekonany, że jednak potrzebujesz...potrzebujesz odnaleźć prawdę, która jest sensem Twojego życia...Jakże trudno odpowiedzieć na pytanie Jaki jest sens mojego życia?

Bo gdybyś nie potrzebowała odnalezienia prawdy, nie byłoby Cię na tym forum szczególnie tu w tym wątku, gdzie obecni próbują się zmierzyć z wywołanym tematem "za dużo problemów, jak żyć?"

Powołąnie szmanskie to nie jest prosta sprawa i nie należy do tego tematu.




Nie jest tożsame z liturgią. Zajmuję się uzdrawianiem, nie obrzędami religijny,i. Stykam się z osobami różnych wyznań i pogladów.




Nie uznaje Jezusa ani Boga Biblijnego, moje pojmowanie Boga i doswiadczanie Boga jest inne i szeroko opisałam to w temacie :Wokół doktryny..."
Moja droga nie jest drogą jezusową i chrześcijańską. Widzę i postzregam wiele, ale prawdy nie widze w chrześcijaństwie. Nie jest to droga dla mnie, choc szanuję tych, któzy ja wybrali. Według mnie się mylą, ale nie zakłądam też swej nieomylnosci. Wierzę w co wierzę, dla mnie jest to tak prawdziwe i oczywiste, jak dla Ciebie wiara w to, ze Bóg obajwił się w Jezusie, w co z kolei ja nie wierzę.





Weszłam tu by sprostwoać pewne niesprawdzone informacje w temacie o Reiki i przy okazji zajrzałam w kilka innych postów. A ponieważ lubię duyskotwoać to dyskutuję. Znam odpowiedż na pytanie jaki jest sens mego zycia.
A prawdę odnajduje w otaczajacym mnie swiecie, w naturze i w Bogu.

Dzięki za szczerość - zawsze podziwiałem tych, którym się wydaje, że dobrze wiedzą, czego chcą w życiu..., szczególnie jeśli się wszystko im się układa i nie mam problemów, jak żyć... Ale jak zaczyna się walić wszystko na "łeb i szyję..." to wtedy jak odpowiedzieć na pytanie: Jaki jest sens mojego życia? Odpowiedź na to pytanie zawsze da mi chrześcijaństwo...gdyż ono jest uniwersalne na nasze czasy.

Życzę Ci radości wewnętrznej i dobrego samopoczucia... Niech Ci Pan Bóg nadal błogosławi w tym co robisz, jeśli są to działania dobre... z uczynków będziemy rozliczani ... Ja jednak rozpocząłem drogę wtajemniczenia chrześcijańskiego w Kościele i też jestem pozytywnie nastawiony do życia, chociaż moje życie jest drogą naznaczoną już "krzyżem"..., bo uzmysłowiłem to sobie, będąc już w Kościele, że nie ma innej drogi do zbawienia jak poprzez KRZYŻ...

Pokój z Tobą!

Cieszę się, ze znalazłeś swoją drogę.

Ja mam w życiu probelmów multum, ale sens życia już znalazłam.
Nie czynie zła w życiu i mam drogę swej prawdy, Ty swojej. I to jest najważniejsze ze kazdy cos znajduje dla siebie.

shamanka nie odpowiedziałaś mi