Prawdę mówiąc, ja nie mam problemu, czemu dałem chyba dostateczny wyraz w swoich wypowiedziach. Nie jestem tu do wykładania teologii Kościoła Katolickiego, naprawdę nie mam do tego kwalifikacji. Dlatego świat i relacje Człowiek - Bóg odbieram tak naturalnie, jak tylko można - swoim własnymi zmysłami i swoim własnym duchem. I nie mam problemu.
To, że trochę czytałem i słyszałem o Bogu z różnych źródeł, to mi zaledwie pomaga rozumieć o czym ludzie mówią, gdy mówią o Bogu.
Nie wchodzę w demagogiczne spory jakie uwielbiają uprawiać racjonaliści na forach duchowych i religijnych. Rozbawiają mnie i zachęcają do okazywania większej jeszcze miłości ludziom ...

Bóg z Tobą, Wątpiący

Wydaje mi się że mozna sobie wyobrazic niebo z stanem kiedy śpimy. Ale to jest moje odczucie.

No cóż mały kwiatku - nie obraź się ale małe dziecko mówi - wystarczy mi że mamusia powiedziała że istnieje św. Mikołaj, nie muszę zrozumieć ani wysłuchiwać demagogicznych wypowiedzi moich kolegów z przedszkola jakoby prezenty dawała mama.

Jakby nie było to dzięki świętemu Mikołajowi wszystkie dzieci dostają prezenty gdyby nie święty Mikołaj i jego czyny dziś ludzie nie obchodziliby rocznicy jego śmierci w taki sposób. I jakby nie było, choć nie sam święty Mikołaj daje prezenty to mimo wszystko, każdy prezent otrzymany z okazji 6 Grudnia dzieci zasługują właśnie dzięki niemu

A co do tematu... najbardziej zadziwiło mnie jedno zdanie które już podkreślił WIST
"Jak utrzymują wierzący chrześcijanie, po śmierci ludzie mają być poddani selekcji w zależności od zasług"
Otóż chrześcijanie nie nie utrzymują, iż ludzie będą sądzeni według zasług. Jak dla mnie to jest to ateistyczny zabobon na temat naszej wiary, który ma na celu wywieranie wrażenia, iż wiara jest po to żeby straszyć - będziesz niegrzeczny pójdziesz do piekła więc się nas słuchaj.
Dobrze mi się wydaje?

Gdyby nie Mikołaj znalazłby się kto inny (por. Deutschland).
Jeśliby uznać większość nieświadomych "swojej" wiary katolików za ateistów, to masz rację.

Ale na szczęście jest święty Mikołaj.

Większość? A ile ta większość wynosi?

Ludzie znali zawsze tylko miłość warunkową, która kochała pod warunkiem, że ... Za nie spełnienie warunku musiała być kara. Taką miłość przypisali więc również Bogu. Ale Bóg jest Miłością Bezwarunkową, Doskonałą, Absolutną. To Miłość, która kocha mimo wszystko, która nie stawia warunków, która nie oczekuje doskonałości. Miłość Doskonała patrzy dobrotliwie na nasze potknięcia, pomaga nam się podnieść z upadku i zachęca do pójścia dalej. Nie ocenia, nie krytykuje, nie karze, nie jest nami zawiedziona. Miłość Doskonała kibicuje nam w dążeniach do osiągania celu. Jeśli uda nam się osiągnąć cel, czyli przejawić miłość, wówczas Miłość Doskonała "aż kipi" z radości i dumy z nas. Jednak wielu z nas nie ma jeszcze świadomości, że z natury jesteśmy częścią tej Miłości, częścią Boga. A nie posiadając tej wiedzy często nie postępujemy tak, jak postąpiłaby miłość. Czy Bóg się wtedy na nas "gniewa"? Nie, nie gniewa się, bo Miłość Doskonała nigdy się nie gniewa. Gdyby się gniewała, nie byłaby doskonała. Więc Peter jeśli pytasz, czy głoszę teorię nie istnienia piekła, to odpowiadam - tak, piekła nie ma. Jest tylko Miłość. Więc nie trzeba się martwić tym, że będziemy cierpieć z powodu, że nasi bliscy znajdą się w piekle. Nie znajdą się tam, a my nie będziemy cierpieć

Oj Reka, nie wiem czy studiujesz PŚ, czy wywodzisz część przemyśleń od Siebie czy innego źródła?
Ja bazując na Piśmie, wierzę Słowom Boga że jest miejsce potępienia. I tak samo jest miejsce ukojenia. Tam jest z pewnością miłość.
Masz rację co do tego że Bóg jest miłością. Człowiek żyjąc wobec takiego podejścia z pewnością podoba się Bogu. Lecz co z tymi co czynią odwrotnie? Nie uważają podobnie i robią wiele złych występków w swoim życiu. Z Pisma wiemy że tacy to nie należą do Kościoła Bożego i dla takich przewidziane jest konkretne miejsce po śmierci. Bóg jest Miłością, ale także jest Bogiem Sprawiedliwym i będzie Sądził. Jeżeli tak nie myślisz to w Jakiego Boga wierzysz? Pismo mówi nam że jest konkretny Bóg. A ludzie mogą tworzyć ich wielu wg swojej własnej opinii i odczuć. Lecz tacy bogowie wg Pisma nie istnieją. I nie chodzi mi o to aby wmawiać Ci błędy w rozumowaniu, ale uważam że dużo człowiek traci jeżeli nie wie do końca dla kogo czyni całe to dobro na ziemi. Pozdrawiam

Bóg powołał siostrę Faustynę by przypomniała ludziom, iż są dwie drogi do Nieba. Jedna droga prowadzi przez Bramę Sprawiedliwości a druga przez Bramę Miłosierdzia. Ci co próbują wejść tą pierwszą bramą, maja problem bo się w niej nie mieszczą. Tam jest wąskie przejście oceny człowieka z jego uczynków ludzkich. Większość ludzi nie daje rady tam przejść. Bramą miłosierdzia przechodzą wszyscy, którzy tam się udali, wybierając tę bramę.

Faustyna miała o tym przypomnieć światu i zrobiła to.
Ludzie na siłę usiłujący przywrócić w Kościele stan przedsoborowy, próbują wtłoczyć ludzkość do Bramy Sprawiedliwości. Będą odpowiadać przed Bogiem nie tylko za siebie, są także odpowiedzialni za tych, których pociągnęli ku Bramie Sprawiedliwości.

Jedyną Bramą jest Chrystus - nie ma innej.
Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam:
Kto nie wchodzi do owczarni przez bramę, ale wdziera się inną drogą, ten jest złodziejem i rozbójnikiem.
(Jana 10:1)

Jezusa i Boga też kochacie miłością warunkową. Tylko siebie samego można kochać bez warunkowo.
Pokochaj tak samego siebie a wtedy zobaczysz czym naprawde jest milość i staniesz się miłością nie do kogoś ale jako źródło miłości która płynie jak słońce bez konkretnego celu, po prostu jest

Niby tak, problem w tym że Chrystus to nie tyle imię własne historycznego Jezusa ale pewien punkt, płaszczyzna, lub etap do którego zdąża cała ludzkość, a więc jest to taka symboliczna brama przez którą musi przejść wszystko co „żyje”. W rzeczywistości jest to pewien stan (poziom) świadomości do którego się dorasta duchowo. Czyli podobnie jak to ma miejsce w ziemskim życiu – dziecko dorastając coraz bardziej upodabnia się do swoich rodziców, staje się dorosłym, a dokładniej, dorasta do świadomości człowieka dorosłego. Nic nie pomoże strojenie się w dorosłe ciuchy i przyklejanie wąsów, bo na wszystko przychodzi stosowny czas. Oczywiście tą potencjalną dorosłość (stan dziecka bożego) nosimy w sobie już od samego początku, ale aby stan ten mógł się ujawnić potrzeba wiele czasu i zazwyczaj nie wystarcza tu jedno ziemskie życie.
Tylko człowiek dojrzały duchowo może dostąpić świadomości Chrystusowej i nie pomogą tu świętoszkowate pozy, żadna religijność, chodzenie codziennie do kościoła, dobre uczynki itp. , czyli to przyklejanie wąsów. Ci co próbują przejść nie przez „bramę” to są właśnie te duchowe dzieci które jeszcze nie rozumieją, że to jeszcze nie ich czas. Oczywiście można wedrzeć się na siłę do Królestwa niebieskiego tylko po co, to tak jak gdyby zmuszać dziecko do obowiązków człowieka dorosłego i wymagać od niego pełnej odpowiedzialności i zrozumienia, jest to niemożliwe.

Dlatego właśnie wyżej cenię dobroć u ludzi niewierzących lub słabo wierzących niż u niektórych bardzo pobożnych, bo u tych pierwszych wynika ona z ich własnych zasad moralnych i potrzeby serca, a nie jest podyktowana nadzieją na nagrodę/strachem przed karą. Jest po prostu bardziej autentyczna.

W największym skrócie powiem tak: Bóg po to się podzielił, żeby siebie doświadczyć. Zawsze wiedział o sobie, że jest Miłością, ale znał Siebie tylko koncepcyjnie. Gdy się podzielił, gdy przysłał nas do świata względności, w którym wszystko osnute jest albo na miłości, albo na strachu - wreszcie mógł doświadczyć tego, czym jest ta Miłość, którą jest. Bo poznać się można tylko w odniesieniu do tego, czym się nie jest. W tym świecie musi więc być miłość i jej przeciwieństwo. Więc przeciwieństwo miłości nie może być winą, skoro jest aspektem niezbędnym do zaistnienia miłości. W efekcie końcowym i tak wszyscy znowu staną się miłością, bo taki jest cel naszego życia - stać się miłością, czyli tym, czym tak naprawdę w swej istocie jesteśmy. I na tym polega Boża Sprawiedliwość, że wszyscy w końcu osiągniemy swój cel.

Dlaczego tak uważasz?