Witam, oj dawno już nie zawitałem w tym temacie, planuję, nadal go kontynuować, zrobiłem sobie małą przerwę.

Z tego co rozumiem, pytanie było skierowane do mnie
Cóż, ja sądzę o czyśćcu? Nic szczególnie wyróżniającego się. Wierzę tak jak każdy katolik, w to miejsce przebywania dusz, które muszą odpokutować grzechy popełnione na ziemi.

Co do drugiego pytania, to muszę zaprzeczyć, wszyscy w czyśćcu, mają największą pociechę serca, bo wiedzą, że stamtąd na pewno kiedyś wyjdą, że ostatecznie będą w niebie. Tymczasem w Piekle nikt już takiej nadziei nie ma, każdy kto tam trafia wie, że to koniec i żadnej nadziei już nie ma, gdyż Bóg nikogo tam "przez pomyłkę" nie zsyła.

A ja znalazłem taki tekst ks. Jana Vianneya:

Ogień w czyśćcu jest ten sam co w piekle; różnica na tym tylko polega, że nie jest wieczny. Dałby Bóg, żeby która z tych dusz biednych, które tam przebywają, stanęła dziś na moim miejscu otoczona ogniem ją pożerającym i opowiedziała sama mę­czarnie swoje, napełniła ten kościół swymi jękami: to może by zmiękczyła i do litości pobudziła serca wasze! O jakże my cierpimy, uwolnijcie nas bracia z tych męczarni, wy to możecie uskutecznić. O gdybyście wy czuli, co to za boleść być w rozłączeniu z Bogiem! Któż to wysłowi? Goreć w ogniu zapalonym sprawiedliwością Bożą, ponosić bóle niesłychane, być trawionymi żalem, wiedząc, żeśmy mogli tego uniknąć! O dzia­tki drogie, wołają rodzice, myśmy was tak kochali, czyż podo­bna, abyście nas teraz opuścili? Wy spoczywacie na miękkim łożu, a my w ogniu strasznym. Wy się oddajecie zabawom, a my dzień i noc cierpimy i płaczemy. Mieszkacie w domach, któreśmy wam zostawili, używacie owocu trudów naszych; a my opuszczeni przez was od tylu lat ponosimy katusze tak stra­szne. Ani jałmużny nie czynicie, ani o Mszę świętą nie pro­sicie dla przyjścia nam z pomocą. Możecie nam ulżyć, może­cie nas z więzienia uwolnić, a jednak nie pomyślicie o tym. O jakże straszne są męczarnie nasze!