Zupełnie nie kapujesz w czym rzecz, co ?
W orzeczeniu nie chodzi o karę za herezję herezję, ale o Prawdę. Póki nie ma kontrowersji, nie ma potrzeby orzeczenia.

Nie wiem dla kogo i na jakiej podstawie była "niewystarczająca".
Natura Jezusa była znana - i nikt specjalnie się tym nie zajmował póki nie wyszedł Ariusz i nie zaczął głosić jakichś głupot.
To DOKŁADNIE tak jak z obrzezaniem i orzeczeniem I Soboru Jerozolimskiego (Dzieje rozdział 15). Nikt wcześniej nie definiował że nie należy obrzezywać (choć nie obrzezywano) aż przyszedł błąd "pewni ludzie, którzy przybyli z Judei, nauczali braci: Jeśli nie zostaliście obrzezani według zwyczaju Mojżeszowego, nie możecie być zbawieni."


Jaki by powód nie był to już był IV wiek i ośrodek w Rzymie był wykrystalizowany od 3 wieków.

Nie rozumiem problemu. Papież i dziś jest głową co najmniej kilku obrządków wschodnich. Dlaczego miałby specjalnie chciec by Konstantym był ochrzczony w jakimś konkretnym obrządku ?

Coś w tym jest... To trochę tak jak z tym wylewaniem pomyj na głowę człowiekowi i tłumaczenie, że potępia się grzech, a nie grzesznika. Mam wrażenie, że z tego modnego ostatnio psychologicznego "wynalazku" najbardziej cieszy się szatan. To tylko sofizmat, ale miesza w głowach genialnie.

Jaaasne.
Nieważne czego Kościół naucza - jak nawet coś bezdyskusyjnie dobrego, to z pewnością "przykrywka".
I jak tu z takimi dyskutować ?

Liam, ale tak to właśnie jest. Jezus w Ewangelii nigdy nie potępiał człowieka - a ew. to, co człowiek robił, gdy zasługiwało to na potępienie.



Jasno i wyraźnie. Nie można uciekać od nazywania czynów, grzechów, po imieniu. Ale człowiekowi trzeba dawać szansę.

Ależ oczywiście. Jedyna różnica polega na tym, że On znał ludzkie serce i jego motywy, a my nie. Co nie przeszkadza nam rzucać się do oceniania jakbyśmy wszyscy mieli patent na nieomylność. A już katolicy wiodą w tym niekwestionowany prym...

Można próbować wysnuwać pewne wnioski - przy oczywiście założeniu, że zna się "historię choroby", daną sytuację i osobę o której się mówi. Co nie znaczy, że wnioski te będą słuszne czy w ogóle logiczne. I co nie przeszkadza niektórym perorować na każdy temat - bo przecież we wszystkim są specjalistami... - przez co krzywdzą innych ludzi.

Tak choćby w przypadku papieża. Trzeba doceniać to, co robi, co reprezentuje, czego symbolem jest. Co nie znaczy, że należy rękami i nogami podpisywać się pod wszystkim, co powie czy napisze. Kościół na szczęście dogmat nieomylności (o ile w kontekście tegoż w ogóle można mówić o czymś dobrym...) zastrzega jedynie co do pewnych papieskich wypowiedzi.

Żeby powiedzieć że morderstwo jest złe, oszustwo jest złe, rozpusta jest zła czy że złodziejstwo jest złe nie trzeba znać "ludzkiego serca" tylko Ewangelię.

Zdaje się, że jest Pan tu jedynym który ocenia innych

Owszem, dobrze by było. Morderstwo nazistowskiego zbrodniarza, lub popełnione w afekcie, złodziejstwo dla uchronienia dzieci od śmierci głodowej - to szablonowe przykłady, nie wymagające nawet wielkiej inteligencji...


Tutaj? Nie, akurat w tym wątku napisałem właściwie z nudów i raczej zrobiłem off top niż napisałem coś sensownego. Tak mi się tylko skojarzyło z tym co napisał ashkel.

Inna sprawa że zawsze raziło mnie demonstrowanie uniżenia wobec dostojników kościelnych, czy to papieża, czy biskupów. Mam wrażenie że wszystkim nam przydałoby się więcej pokory.

Nie.
Tak myslałem że padną te przykłady
Tymczasem jest inaczej. Zły czyn nie przestaje być zły przez afekt czy konieczność zapobieżenia innemu złu - zmienia lub unicestwia jedynie winę.
...i myślę że oni też odetchnęliby z ulgą.
To musi być koszmarne gdy się przez całą wiosnę jeździ codziennie do innej parafii z bierzmowaniem, i codziennie wita cię brama, dzieciaki mówiące durne wierszyki i pompatyczne słowa przywitania przez proboszcza...

Zapewne obiektywnie tak właśnie jest, ale jak to się ma do tematu oceniania przez Boga albo ludzi? Czy to usprawiedliwia oceniających? A może uważasz, że Bóg jest bezdusznym księgowym i ineteresują Go wyłącznie sumy po stronie MA i WINIEN? Myślę że gdyby tak było to ta cała szopka z krzyżowaniem Syna nie miałaby sensu.

Nie wiem, nie jestem biskupem. Gdybym miał być duchownym to raczej poszedłbym do klasztoru a nie starałbym się o godności.

A gdzie ja dałem przesłanki do takiej opinii o moich poglądach ?!
Przecież piszę wyraźnie że ocena czynu różnić się może od oceny czyniącego - i o ile to pierwsze zrobić łatwo (co nie znaczy że nie należy...) o tyle drugie jest zależne od wielu innych czynników.
Wiesz, to zależy od powołania. Pismo mówi:
"Nauka ta zasługuje na wiarę. Jeśli ktoś dąży do biskupstwa, pożąda dobrego zadania."/1 Tm 3,1/

A dlaczego uważasz że ja oceniam Twoje poglądy? Napisałem wyraźnie, że nie podoba mi się sposób w jaki wielu ludzi ocenia innych, a prym wiodą w tym katolicy a nie Marek MRB. Nie znam Twoich poglądów na tyle dobrze by się o nich wypowiadać, to Ty podejmujesz dyskusję z moimi...

Zapewne zależy to od powołania, dlatego napisałem że nie wiem, bo nie jestem biskupem.

Jednak tam dalej jest także o niebezpieczeństwie wbijania się w pychę (1Tym 3:6), zatem to co piszę nie jest pozbawione podstaw w Piśmie Św.

Przeciwnie, zacząłeś od krytyki właśnie tego podejścia : oceny grzechu a nie grzesznika, twierdząc że to tylko sofizmat mieszający w głowie z którego cieszy się szatan.
Cóś się zapętliłeś waćpan...

Ależ w najmniejszym stopniu. To Ty wydajesz się mieć problem bo przyjmujesz moje zdanie personalnie do siebie. Jakby na zasadzie uderz w stół

Zresztą najwyraźniej mnie nie zrozumiałeś. Ja nie krytykuję samej oceny grzechu zamiast grzesznika. Twierdzę jedynie, że człowiek - w przeciwieństwie do Boga - nie ma podstaw do takiego rozróżnienia. Dlatego to nasze "ocenianie" ułomne jest i lepiej by było w ogóle się od niego powstrzymać, zostawić je Stwórcy.

Z pozycji ocenianego w ten sposób niejednokrotnie wiem, że to tak propagowane potępianie grzechu a nie człowieka ma się nijak do rzeczywistości. Człowiek w ten sposób potraktowany nie odczuwa żadnej różnicy, jest to wyłącznie środek psychologiczny dla podwyższenia samooceny potępiającego. Zapewne istnieją chwalebne wyjątki, jest ich jednakże na tyle mało, że osobiście wolałbym poddawać się wyłącznie ocenie Najwyższego.

Dziękuję bardzo.

Przecież to Ty napisałeś:

Nie wiem skąd ten wniosek...

Nie.
Mamy prawo, a nawet obowiązek - na podstawie Ewangelii wypowiadać się o czynach - inaczej nie byłoby norm moralnych.
Natomiast nasze ocenianie ludzi jest ułomne i dlatego nie potrafimy ocenić czy ktoś jest zły - choć dość łatwo jest powiedzieć (w nie wszystkich ale w większości wypadkach) czy ktoś coś zrobił dobrze czy źle.