W tym tygodniu przeprowadzka. Zaczynamy w środę A w piątek do spowiedzi Czuję się cudownie. Nadal trwamy w czytsości

Kochani mam pytanie. W rozmowie z tym ksiedzem padło postanowienie, że zamieszkamy u mojego taty i babci, w osobnych pokojach, jak brat z siostrą. I ksiądz powiedział mi, ze to nie bedzie grzechem.
Ktoś jednak ostatnio podwazył we mnie tą pewnośc i chciałam zasiegnąć większej ilości opinii. Co wy wiecie na ten temat?

Wiem tyle, że jeśli spowiednik ci tak powiedział to słuchaj go jak Pana Boga. A jeśli to nie była spowiedź to też będzie dobrze jeśli go posłuchasz, ale jeszcze lepiej jeśli zapytasz w trakcie spowiedzi (czy tego czy innego księdza).

Na moje rozeznanie nie jest to grzechem. Ale ja nie jestem spowiednikiem.

To nie była spowiedź, raczej porada duchowa. Zrobię tak przystępując do psowiedzi jak radzisz

Pamiętaj, że jeśli chcesz, to zawsze możesz się wyspowiadać u tego kapłana, z którym rozmawiałaś, bo on zna już dość dobrze tę sytuację - można np. napisać do niego z prośbą o spowiedź podając jako powód to, że on już zna tę sytuację.

Ale jeżeli miałoby to opóźnić spowiedź, to już lepiej się wyspowiadać u dowolnego innego. Nie ma co odkładać.

Życzę szczerej, dobrej i owocnej spowiedzi!

Dziekuję wam za pomoc Jesteście nieodzowni Mam nadzieję, że dostanę rozgrzeszenie, bo my na prawdę zamierzamy żyć jak brat z siostrą.
I jeszcze jedno pytanie. czy skoro przeprowadzimy się do końca przyszłego tygodnia, to mogę już teraz iść do spowiedzi, czy poczekać i wyspowiadać się po przeprowadzce?

Idź do spowiedzi jak najszybciej. Żeby dostać rozgrzeszenie potrzebny jest żal i postanowienie poprawy. Skoro macie i jedno i drugie to z otrzymaniem rozgrzeszenia nie powinno być najmniejszego problemu, mimo że jeszcze przez parę dni mieszkacie razem (ale już nie grzeszycie).

Owocnej spowiedzi!

Dziękuję Postaram się załatwić to jak najszybciej. Najchetniej wraz z ukochanym

zaczynam się obawiać że zaczynasz mnożyć przeszkody przed spowiedzią, trzeba zerwać z grzechem i wypełnić warunki dobrej spowiedzi i do spowiedzi jak najszybciej

co do mieszkania pokój w pokój to najważniejsze co powie spowiednik, dalej to jak czujesz, jak wiesz że dasz radę to ok, jest jeszcze problem zgorszenia i dawania złego przykładu, najlepiej jakby jak najmniej osób o tym wiedziało jeżeli nie jest możliwe mieszkanie osobno przez ten krótki okres do ślubu

Kochani! pisze juz po calym zamieszaniu slubnym udalo sie, wytrwalismy w czystosci Doskonale to podzialalo na okres naszego narzeczenstwa. teraz jestesmy malzenstwem od niecalego miesiaca i juz czuje Boza laske Codziennie dziekuje Bogu za to, ze opamietalismy sie jeszcze przed slubem i moglismy wykorzystac owocnie ten czas narzeczenstwa Dziekuje Wam wszystkim za rady jakie tu otrzymalam i mam nadzieje juz zostac na dluzej na forum

Aż się człowiekowi lepiej robi na cały dzień po przeczytaniu takiego postu. Cudownie, gratuluję!

Nie wiem, jak będziesz miała przy spowiedzi, bo to od spowiednika zależy. Osobiście polecam Ci Dominikanów:) Jednak chciałabym powiedzieć Ci o pewnej sprawie. Teraz jesteś w euforii i jeszcze jakiś czas będziesz, ale to minie. Często ludzie po tak spektakularnym nawróceniu wracają do starego życia (to tak jak z zakochaniem - bum, a po czasie uczucie słabnie i człowiekiem miata na wszystkie strony). Tak więc weź sobie do serca, by już do końca życia, niezależnie od przyszłości, trzymać się Drogi, którą teraz wybrałaś i nie zakładaj, że już zawsze będzie tak cudownie, bo Droga Wiary to piękna droga, ale niejednokrotnie bardzo trudna. Ale i tak "każdy święty chodzi uśmiechnięty"!

Życzę Wam wszystkiego naj!

agvis. Euforia juz minela (nawrocenie mialo miejsce jakies 10 msc temu) i juz czuje, ze nie jest bez niej latwo wytrwac w obranej drodze. Ale to nie znaczy, ze jest to niemozliwe. A poza tym mimo trudow przynosi sama radosc Szczegolnie jak idzie sie ta droga razem z mezem, a nie w samotnosci
Caly czas zglebiam nauke Kosciola, czytam, ucze sie, modle.
No i przy spowiedzi, ktora byla juz dawno (pierwsza po nawroceniu), wcale nie bylo tak latwo. Najwazniejsze, ze teraz mozemy przystepowac do Sakramentu Komunii i cieszyc sie tym
Pozdrawiam Was wszystkich i jeszcze raz w imieniu swoim i meza dziekuje za pomoc w tych trudnych chwilach, kiedy wazyly sie losy mojego nawrocenia

A można wiedzieć jakich argumentów wtedy użyłaś?

Powiedzialam mu, ze wciaz czuje jakies klucie w sercu, taki wyrzut, ze mnie to boli.Poza tym powiedzialam mu, ze skoro pragniemy wziac slub w Kosciele, to chyba czas najwyzszy zmierzyc sie z nasza hipokryzja. No i pytalam czy on tez uwaza, ze malzenstwo, do ktorego zaprasza sie Boga, jest pelniejsze, szczesliwsze? Zgodzil sie ze mna, wiec poprosilam zebysmy i do naszego narzeczenstwa zaprosili Boga
Ale to sa argumenty dla wierzacych. Nie wiem co bym powiedziala gdyby nie byl. CHyba wtedy prosilabym wylacznie o zrozumienie.