Czego się NIE ZROBI dla nauki, czyli wiara w brak argumentów

Rutus

Będę w tym wątku prowadził "pamiętnik" elementów, których pan Andrzej Gdula nie zrobił, aby potwierdzić słuszność swoich argumentów.

Jak na razie były to:

1. Brak rozwiązania zadania z wiatrówką o treści:

Kod:

1. Mamy wiatrówkę o długości lufy l= 1m i średnicy a = 3mm. Podłączamy do niej zbiornik z powietrzem o objętości V= 100 cm3 i ciśnieniu P = 10 Mpa. Strzelamy. na jaką prędkośc wylotową pocisku mozemy liczyc jeżeli masa pocisku wynosi m = 0,5 grama?
Zaniedbujemy wszelkie straty, tarcia, opór powietrza, etc. Przyjmujemy, że predkości pocisku jest znacznie mniejsza od prędkości światła (to tak na wszelki wypadek dodaję )

2. W przykładzie nr 1 w jaki sposób zmieni się entropia układu pomiędzy
a) strzałem a opuszczeniem lufy przez pocisk?
b) po opuszczeniu lufy przez pocisk?

2. Podanie przykładu kreacjonizmu pozytywnego:

Kod:

Wystarczy, jeśli w zakresie kreacjonizmu nastąpi wskazanie choć jednego  elementu pozytywnego, czyli takiego, gdzie zamiast stwierdzeń "to jest niemożliwe", "to nie ma prawa zaistnieć" itp. nastąpi opis "teoria kreacjonistyczna opisuje zjawisko X, które zachodzi tak a tak a teoria konkurencyjna nie potrafi opisać drogi zajścia tego zjawiska". Taki stan będzie oznaką, że teoria ta ma coś do powiedzenia na polu nauki i że jest w stanie być konkurencją merytoryczną dla jakiejkolwiek innej teorii (tym razem naukowej), gdyż wypełnia luki a nie ich szuka.

3. Opublikowanie swoich prac w sposób przewidziany przez ścieżkę publikacji naukowych:

Kod:

Pan Andrzej Gdula (posiadający ponoć jeszcze odpowiednie tytuły naukowe) jest autorem wielkiego objętością opracowania wypełnionego po brzegi terminologią fachową. Dlaczego tak wielki nakład pracy jest marnowany i nie przeszedł przez sito weryfikacji naukowej, skoro, jak twierdzi autor, jest to praca ze wszech miar naukowo poprawna? Niech autor wypowie się na temat: dlaczego praca tak wybitna jest marginalizowana przez samego autora? Publikacją tej pracy w szanowanym periodyku naukowym zamknąłby definitywnie na swoją korzyść wszelkie spory.

4. Obliczenie swoją metodą prawdopodobieństwa pojawienia się struktur opisanych w eksperymencie Lenskiego:

Kod:

Proszę o wyliczenie, stosowaną przez Pana metodą, prawdopodobieństwa wystąpienia skorelowanej czasowo rearanżacji 59 genów składających się średnio każdy z 50 par nukleotydów. Może Pan użyć do obliczeń liczby 25 par nukleotydów - tak małych genów w praktyce prawie nie ma, ale czego się nie robi dla dobra nauki!

Tutaj, wyjątkowo, nie mamy pełnego obejścia tematu. Mamy tylko częściowe, gdyż otrzymaliśmy wyliczenie ilości mutacji na znaną ilość pokoleń dla jednej bakterii. Ale nie o to chodziło. Mutacjom podlegało więcej bakterii niż jedna.

5. Zaproponowanie projektu lub szkicu projektu eksperymentu umożliwiającego weryfikację hipotezy wewnętrznych programów heurystycznych realizowanych przez żywe komórki:

Kod:

Zaproponowanie eksperymentu wraz ze wszystkimi elementami pobocznymi (metody badawcze, niezbędne systemy pomiarowe, zastosowana metodologia, niezbędne oprzyrządowanie, wymagane kwalifikacje laborantów itp) mającego na celu udowodnienie istnienia i/lub opis praw rządzących działaniem systemu wewnątrzkomórkowego "programu genetycznego".
Może to być również projekt eksperymentu długotrwałego lub zestaw projektów eksperymentów cząstkowych połączonych tak, aby łącznie dawały pożądany efekt badawczy.

Cały czas czekam na realizację tych punktów, gdyż ich pomijanie wcale nie udowadnia tez wyrażanych przez pana Andrzeja Gdulę.