To, że lepiej jest Ci wierzyć, że "ktoś" taki istnieje wcale nie oznacza, że rzeczywiście ten "ktoś" istnieje.

Ja wierzę w Boga bo nie wierzę w przypadek. Moje życie jest tak porąbane, że tzw. "zbiegi okoliczności" odpadają. W tym musiał maczać palce Ktoś wyższy.

Oczywiście. Ale lepiej jest wierzyć, że istnieje, niż że nie istnieje.

Wierzę, bo nie tylko czuję tę Obecność, ale też wiele wydarzeń w moim życiu utwierdza mnie w przekonaniu, że Ktoś steruje pewnymi sytuacjami (czasem niesamowite bywały te "przypadki"). Wierzę, bo przesłanie Chrześcijaństwa wydaje mi się najmądrzejszą filozofią. Tak mądrą, że człowiek nie mógł sam jej wymyślić. Wierzę, bo to mój świadomy wybór. Wierzę, bo moje wnętrze odnajduje spokój w kontakcie z Bogiem właśnie. Wierzę, bo mam Biblię i spotykałam wielu nawróconych, których historie życia wręcz dowodzą istnienia kochającego Boga.

No cóż... Ludziom, którzy nie otworzyli się na działanie Boga, ciężko to zrozumieć. A Twoja dyskusja z nami będzie wyglądała tak, że my tutaj, naiwne biedaczki , będziemy się przed Tobą otwierać, a Ty z założenia będziesz wszystko negował.

Pytanie do niewierzących - na jakiej podstawie nie wierzycie w Boga?

Johnny, tak właśnie mówił Blaise Pascal. Że jeśli Bóg istnieje, a ty w niego wierzysz, zyskujesz wszystko. A jeśli nie istnieje, nie tracisz nic. Nie wierząc, albo tracisz wszystko, albo nie zyskujesz nic, więc bardziej opłaca się wierzyć;)

Odpowiem trochę przewrotnie - gdyby były podstawy to by nie trzeba było wierzyć, wystarczyło by przeprowadzić dowód...

Ja akurat nie to miałem na myśli Nie chodzi mi o to, że lepiej jest wierzyć, bo więcej na tym zyskam. Lepiej jest wierzyć ze względu na samą treść tej wiary.

Bóg jest Panem przypadku
http://nauka.wiara.pl/doc/469391.Bog-je ... -przypadku

Czyli, to jak jest naprawdę Cię nie interesuje, Ważne, że jest Ci tak wygodniej?


Na tej samej podstawie na jakiej nie wierzymy w św. Mikołaja. Tak w ogóle to nie można udowodnić że coś nie istnieje.


Czyżby kryterium opłacalności? Nie wiem tylko czy Bóg byłby "zadowolony" z takiego wierzącego, który w tym przypadku udaje wiarę bo przekalkulował, że mu się to opłaci. Czy nie lepiej uczciwie stwierdzić swoja niewiarę? Czyż Wasz Bóg nie ceni uczciwości?

Ponieważ nie mogę wiedzieć, jak jest naprawdę, wybieram to, co jest dla mnie wygodniejsze.

To dlaczego wierzyć w boga Boga, a nie w boga Wisznu , Sziwę , Allacha i innych?

-To klasyczny agnostycyzm. Czy to jest do pogodzenia z wiarą?

A jak inaczej sobie wyobrażasz wiarę? Tam, gdzie się coś wie, tam wiary nie ma. Ja nie wierzę w to, że siedzę na stołku - ja to wiem. Wiara się zaczyna wtedy, kiedy się nie wie.

Nie wiemy czy krasnoludki istnieją, ani czy Ufo istnieje, ani czy czajniczki w kosmosie istnieją, ale wierzymy ,że są. Tak?

A znasz kogoś, kto wierzy że są?

Gdy kiedyś umrzesz i zgodnie z twoim obecnym przekonaniem staniesz przed Swoim Bogiem, a ten zapyta Cię: "Dlaczego we mnie wierzyłeś ?", odpowiesz: " Bo mi tak było wygodniej"?