Witam

mam takie pytanie jak dla mnie odpowiedz na to pytanie jest oczywista
lecz rozmawiam z kolegą na ten temat i dla niego odpowiedz nie jest wystarczająca .....
a mianowicie pytanie:

np. Shindler z filmu Lista Shindlera był człowiekiem ateistą w filmie został przedstawiony jako dobry człowiek który uratował wiele żydów przed śmiercią, i czy taki człowiek będzie zbawiony?

załóżmy już że naprawdę jest na świecie ateista który nie wierzy w Boga lecz czyni miłosierdzie dla drugiego człowieka i przez całe życie jest dobry i czy taki człowiek będzie zbawiony ?

Moja odpowiedź dla kolegi jest następująca: że ateista świadomie odrzuca zbawienie nie wierząc w JEzusa, i że nawet sam JEzus mówił że tylko przez niego wiedzie droga do Boga żywego. lecz ta odpowiedź nie jest dla niego wystarczająca

a druga sprawa
czy np. człowiek urodzony w rodzinie która wierzy w ISLAm i zostaje wychowany w tej religi i czy taka osoba będzie zbawiona ?

Pozdrawiam

Może być.Może być.Bo nie jest.Może być zbawiony - ma większe szanse niż niewierzący.

Należy pamiętać iż Jezus Chrystus zmarł na Krzyżu za każdego człowieka - i za chrześcijanina, za ateistę, za muzłumanina. Za każdego. Dlatego każdy dobry człowiek ma szanse zostać zbawionym. Gdyby tak nie było, byłaby ty ogromna niesprawiedliwość ze strony Bożej, a jak wiadomo Bóg jest sprawiedliwością. Właśnie prędzej człowiek niewierzący, ale dobry wejdzie do Królestwa Bożego jak człowiek "wierzący" (specjalnie użyłem cudzysłowia), bo wiara w Jezusa Chrystusa prowadząca do zbawienia, nawet nieświadoma i odrzucana przejawia się dobrymi uczynkami. Często nawet człowiek wychowany w religii katolickiej traci wiarę z różnych powodów (błędy rodziców, czasami błędy duchownych) - Musimy się zastanowić czy to stuprocentowa wina tego człowieka zamykająca mu drogę do zbawienia ? Tego nie wiemy - pamiętajmy jednak że Bóg jest Miłosierny i to Jemu ofiarujmy takie dusze, modląc się za nie.

Ale to nie nam sądzić kto się dostanie do Królestwa Bożego, a kto nie. W każdym razie zgodnie z nauczaniem Kościoła Katolickiego zbawienie może osiągnąć każdy dobry człowiek - bez względu na wyznanie.

Nie należy ulegać pokusie narzucania Bogu kto będzie, a kto nie będzie zbawiony. Dziś wielu ludzi niestety myśli że zbawienie to kwestia bycia dobrym. Napisałem niestety jedynie dlatego że jest to ewidentny błąd. Zbawieni jesteśmy dzięki wierze w Jezusa Chrystusa i przyjęciu Jego łaski. I żadne dobre uczynki tego nam nie zapewnią. Jedynie Bóg i nasza zgoda. Mówienie że wystarczy być dobrym jest o tyle szkodliwe, że wprowadza w błąd tych którzy puszkują. I tak naprawdę powstrzymałbym się od mówienia czy ten konkretny człowiek będzie, lub nie będzie, zbawiony. Ale mamy pewne przesłanki i warto tu nie "kusić losu". Bóg zna nas wszystkich bardzo dobrze i On jedynie może ocenić. Bóg nie jest złośliwy, nie twierdzi że człowiek który nie miał szansy poznać Go, miał pecha. I istotnie Kościół naucza, że w sytuacjach gdy człowiek nie zawinił, ale starał się jak mógł, Bóg okaże takiemu łaskę. Jednak gdy ktoś pozna Jezusa, ale naprawdę, nie że usłyszy parę razy to imię, a pomimo tego odrzuci Go, świadomie i z własnej woli, wtedy sytuacja wydaje się raczej jasna. Natomiast na pewno trzeba odrzucić takie cukierkowe myślenie, że Bóg jest taki super że wszyscy będziemy zbawieni. Jezus mocno ostrzega i używa mocnych słów i sądzę że czynił to właśnie w obawie że ludzie nie potraktują poważnie niebezpieczeństwa. Należy sobie zadać pytanie czemu św. Paweł pisał iż biada mu gdyby nie głosił Ewangelii? Jest to jednak ważne aby przyciągać ludzi do Jezusa. Bóg jest miłosierny, ale nie będzie na siłę ciągnął kogoś w brew jego woli. Więc nie bawmy się w Boga, ale raczej bądźmy dobrymi głosicielami.

Tu moze chodzic wylacznie o lata 200-300 n.e. . Trzeba umiec czytac!

Zgadzam się z WISTem, bycie dobrym chyba nie wystarczy.

sprawa pierwsza, ateista nie będzie przejmował się kwestiami dot. zbawienia, więc jemu to wszystko jedno.

Człowiek uważany powszechnie za dobrego, wcale nie musi takim być. To się chyba nazywa PR. He, he, dla jednych Ghandi jest niemal świętym, dla części Sikhów zdrajcą, wartym piekła... Z tym ludzkim rozumieniem dobroci jest różnie.

Jednak, jest coś zastanawiającego w Biblii - Bóg szczególnie uwziął się na niesprawiedliwych, ludziom uczciwym, sprawiedliwym, a nawet nawróconym grzesznikom pomaga.

Wydaje mi się, że odrzucenie Boga uniemożliwiające zbawienie musi być po pierwsze świadome i wynikać w pewnym sensie z nienawiści, ze wstrętu do Boga.

Bo na przykład, czy Żyd ze sztuki "Miarka za Miarkę" zostanie potępiony, bo zmienił wiarę?

Cały czas mam wątpliwości związane z przechodzeniem na inną wiarę - czy wtedy przechodzimy pod panowanie innego boga/bogów? Tak, jakbyśmy zmieniali "obywatelstwo" duchowe? Czy wtedy nasz Bóg nie będzie nas sądził, bo uzna że to nie Jego rejon? A jeśli jest jeden - to rzeczywiście bez sensu - bo to znaczy, że wszystkie inne, największe religie są w błędzie!

Wreszcie, nie łapię jakoś sprawy wiecznego potępienia (piekła). Bóg nie robi nic bez sensu, a wieczna kara w płomieniach wydaje się co najmniej głupia! Po to Bóg stwarzał ludzi, żeby wrzucać ich do piekła? Na wieczne męki?

Przecież wieczność w mękach stanie się w końcu niesprawiedliwością wobec nawet najbardziej podłych czynów! Wyobraźcie sobie, wyobraźcie sobie miliony miliardów lat spalania się w ogniu tylko dlatego, że ktoś przez ok. 60 lat żył tak, jakby Boga nie było? Tryliardy lat w ogniu okażą się niesprawiedliwe nawet dla morderców i najcięższych zbrodniarzy!

A Bóg wg. Biblii jest sprawiedliwy!

Jedyną rozsądną odpowiedzią wg. mnie jest to, że Bóg daje każdemu szansę na zbawienie, nawet w momencie śmierci. Jeżeli człowiek powie "nie, dziękuję, nie skorzystam" to wtedy z własnej woli nie trafia do Boga.

albo być może chodzi o ludzi autentycznie, do szpiku kości złych? Ludzi, degeneratów, dla których jedynym celem ich istnienia jest czynienie zła?

A ja zapytam inaczej - czy kiepski katolik będzie zbawiony?

Właściwie, oprócz uznania Jezusa Bogiem i zachowywania przykazań, co trzeba zrobić, żeby pójść do nieba?

Jeśli za uznanie uważasz wiarę, to tak - to "wystarczy".
Tyle i aż tyle.
//zachowywanie przykazań św. Jan łączy z miłowaniem Boga

No właśnie, to "miłowanie" czasem jest trudne. Bo nieszczere wołanie "Boże mój najmilszy, kochany, miłosierny", jest grzechem i obłudą. A niekochanie Boga skazuje na piekło?

Często mamy do czynienia z pewnym konceptem Boga, surowego i nieobliczalnego, ojca tyrana. Często model forsowany przez kościół nie ma wiele wspólnego z żywą wiarą.

Jezus był niepokornym buntownikiem, niepoprawnym politycznie anarchistą, sprytnym i pyskatym inteligentem, liderem porywającym tłumy, otaczającymi się ludźmi z marginesu. Dziś zamiast celników byli by przy nim kibice piłkarscy i komornicy. Bóg Abrahama i Mojżesza zaoferował ludziom pomoc, ot tak - uwolnił ich z egipskiego gułagu. Karmił ich, prowadził, bronił przed śmiercią.

Trochę to nie pasuje do mętnego obrazu obojętnego Boga i cukierkowego Jezusa, które każe nam się ustawowo kochać.

Myślę, że chyba lepiej Boga szczerze się bać, niż nieszczerze kochać.

Nie zrozumiałeś, do czego nawiązałem.(23) Przykazanie zaś Jego jest takie, abyśmy wierzyli w imię Jego Syna, Jezusa Chrystusa,
i miłowali się wzajemnie tak, jak nam nakazał.
(24) Kto wypełnia Jego przykazania, trwa w Bogu, a Bóg w nim;
a to, że trwa On w nas, poznajemy po Duchu, którego nam dał.
(...)
(2) Po tym poznajemy, że miłujemy dzieci Boże, gdy miłujemy Boga i wypełniamy Jego przykazania,
(3) albowiem miłość względem Boga polega na spełnianiu Jego przykazań, a przykazania Jego nie są ciężkie.
(1 Jana3:23-24, 5:2-3)

Nie ma nic wspólnego z rzeczywistością? Czy może wiarą "mistycznych doświadczeń"?
Może ten forsowany model nie jest taki jakim go widzisz.
Jak ja lubię te twoje porównania.
Ot tak?
Z wyprowadzonych z Egiptu do Kanaanu weszły 2 (słownie: dwie) osoby - resztę spotkała kara śmierci (naturalnej, ale nie tylko)
podczas błąkania się na pustyni przez 40 lat.
Taką radę dam (wszystkim):
nie kochajcie obrazów - kochajcie prawdziwe osoby.
Tak, zgadzam się z tym stwierdzeniem.

Z punktu widzenia religii niewiara to grzech (tak?) zatem jak ateista w ogóle może być "dobry"?

Z jaką niepewnością to napisałeś.
Tak - niewiara to grzech przeciwko pierwszemu i najważniejszemu przykazaniu.
Tylko Bóg jest dobry (Mk 10:18),
ale nawet grzesznicy mogą być zbawieni.

No właśnie. I ateiści mogliby wreszcie przestać dopominać się o możliwość bycia zbawionym przez Boga w którego nie wierzą. Bądźmy konsekwentni i zachowajmy resztkę honoru

Tak z ciekawości spytam: jakiego boga ateiści mają przed Nim (wiadomo kim)?

Już druga osoba, która otwarcie (na tym forum) okazuje swoją ignorancję i niewiedzę (w tej sprawie).
Przeczytaj mój post z odnośnika, to może zrozumiesz - napisałem to wystarczająco jasno.