Dzisiaj o 18.00 zawierzamy wszystkie nasze sprawy świętej Ricie, Ona już będzie wiedziała co z tym zrobić

Olusia masz rację ja o 18 będę poza domem, ale duchowo z Wami, jak wrócę to na pewno zapalę świeczkę i pomodlę się za Was wszystkich! Trzymajcie się!

Tarczynko gdyby nie ten optymizm już by mnie tu z Wami nie było. Mój były i niedoszły A. też już mój nie będzie dopiero teraz zrozumiałam jakim był człowiekiem. Jestem sama, ale wiem że Bóg zarezerwował dla mnie lepszy okaz z pomocą św.Rity wiem że dam radę i nigdy się nie poddam! Tarczynko Ty też trafisz na tego właściwego

U mnie też nadal beznadzieja. Dodatkowo moje super udane życie umila mi namiętnie moja szefowa. Co to za straszna baba. Jestem wykończona psychicznie.

nie sądzę, by akurat ta gra oddawała ducha Jezusa Chrystusa... no chyba że w myśl zasady - Panu Bogu świeczkę i diabłu ogarek elka

święta Rito , do usłyszenia ponownie za miesiąc . pozdr .

Dzięki za radę, ale mi naprawdę nie jest do śmiechu i tu żadna gra nie pomoże. Ta kobieta to cyborg, niezniszczalna. Może gdyby tylko ona byłaby moim problemem to gra, dla rozładowania, pomogłaby. Niestety problemy w pracy, w domu, w rodzinie, długi, to za dużo jak na mnie. Czuję się fatalnie. Nie mam siły nawet beczeć.

...to i ja doleję oliwy do ognia- u mnie też beznadziejnie, łzy i nic więcej. Czuję się niepotrzebna nawet swojej najbliższej rodzinie, odnoszę wrażenie,że beze mnie też by się obeszli czuję się jak intruz, gdy ich odwiedzam to okropne uczucie. Samotna i niepotrzebna. O 18 byłam poza domem ale wspomniałam o Was św Ricie.pozdrawiam

Anula, ale masz rodzinę, masz kogoś ,kogo w ogóle można odwiedzić. Ja z pracy wracam prosto do domu. Dom i praca i tak w kółko. Niestety dopada mnie już świąteczne przygnębienie. Mało nas, coraz mniej przy stole wigilijnym. A potem całe święta przed telwizorem. Nikt nas nie odwiedzi, a i my nie mamy do kogo pójść. Myślę, że Twoja rodzina na pewno bez Ciebie by się nie obeszła. Na pewno nie w święta. Może też mają gorszy dzień:(

Aguniu, w święta zapewne nie ale na co dzień nie jestem im chyba potrzebna...nikt za mną nie tęskni.Ty przynajmniej masz dom, ja wkrótce nie będę miała gdzie się podziać, znowu tułaczka po obcych. Ja też nie cieszę się z nadchodzących świąt, to będzie pierwsza Wigilia bez męża,Staram się myśleć pozytywnie, uśmiechać przez łzy ale oszukuję sama siebie. W środku wszystko we mnie krzyczy z bólu

Ja czuję dokładnie to samo. Oszukuję siebie i właściwie to innych wokół mnie też. Uśmiecham się, gadam z ludźmi, niby normalnie, ale czuję wewnątrz zupełnie co innego. Jakie to pozory! Sama czasem sobie się dziwię, że tak potrafię. Rozumiem Twój ból, ale wiesz, tak samo jak ja, ile człowiek potrafi znieść. To niewyobrażalne. Anula - przeżyjemy te święta. I każde kolejne. I każdy kolejny dzień.

Przepraszam ze sie wtrace ale czytajac to co piszecie przeszedlem na pierwsza strone na litanie do sw.Rity i wam polecam to samo zwlaszcza na ten fragment zaczynajacy sie od ''Abysmy''. Nie jestescie same nie jestescie nie kochane nie jestescie nikomu nie potrzebne a napewno jestescie potrzebne nam tutaj w tej wirtualnej wspolnocie.Wszyscy tu w jakis sposob jestesmy sobie potrzebni.I za to wam dziekuje za to ze jestescie,i podziekuje dzis Bogu na modlitwie za was i za wasze swiadectwa

mała poprawka , mój post który został przez Elke zniekształcony jest z godziny około 19.00 - czasomierz na tym forum nie bardzo funkcjonuje .

..."święta Rito , do usłyszenia ponownie za miesiąc . pozdr .'... - to jedyne zdanie , które w tym poście ja napisałem . pozostałość to słowa pani zasłaniającej twarz chustką . reszta poza anteną .

Jak ja doskonale wiem, co to znaczy aguniu, gdy uśmiechasz się, udajesz, że wszystko jest w porządku, a w środku wręcz krzyczyysz z bólu. Myślałam, że mi juz przeszło, a ja ciągle nie mogę się zapomnieć... Ech, cięzko mi tak żyć

Ja wiem Dariuszu co napisałeś, bo zdążyłam przeczytać i nawet wejść na stronkę tej gry podaną przez Ciebie:) Fakt tylko, że, jak już pisałam, to mi nie pomoże niestety... Dzisiaj znowu to samo. Koszmar ogólny.

dzięki Aguniu , ja też wiem co to znaczy koszmarny przełożony . w mojej aktualnej firmie wszyscy są na szczęście okey . rok temu w listopadzie byłem wrakiem człowieka walczącym codziennie z życiem . dwa problemy zdrowotne jednocześnie , duże problemy rodzinne i zawodowe . dzisiaj jest mniej więcej jako-tako .
wiem że jeszcze muszę pracować nad sobą i nad tym aby innych lepiej uszczęśliwiać . i m in oto błagam św Rite . pozdrawiam mocno Ojca Saxona z tego forum .