Niestety tak. Tak jak nie jesteś w stanie dowieść, że nieprzestrzenny i niematerialny pegaz, który mi się jawi nie istnieje, tak samo niemożliwe jest dowiedzenie nieistnienia Boga.

"Sophie"



A jednak rozum ludzki i wiara - to dwa skrzydła, na których unosi (opiera się) chrześcijaństwo...ktoś już o tym kiedyś mówił, przypominasz sobie Sophie?

Pozdrawiam!
zsoborniki

Nie rozumiem, po co ludzkość, Kościół i Sophie usiłują dowieść istnienie bądź nieistnienie Boga, którego jakość dla ludzi nie polega na mądrym dowodzeniu tylko na realnym odczuwaniu ?

Zamiast tracić czas i energię na dowodzenie tego i owego o Bogu - czyż nie lepiej, przyjemniej i owocniej po prostu zanurzyć się w Niego i być z Nim ?

Nie można wszystkiego sprowadzać do wspólnego mianownika.
Bo np. można też do tego dodać zaprogramowany strach człowieka przed śmiercią, a który to sprawił, że ludzie przetrwali wszystkie perturbacja jakimi poddana była ludzkość.
Więc nie które nasze odczucia są poza sferą naszego panowania nad naturą i obojętnie czy jesteśmy wierzącymi, czy jesteśmy nie stabilni umysłowo, czy jesteśmy uzależnieni to i tak jesteśmy poddani pewnym odczuciom i zachowaniom ale to przez własne doświadczenie, przez rozum, przez autorytet, przez odbieranie i rozumienie własnych emocji, przez ból sumienia jesteśmy w stanie znaleźć Boga pomijam sytuacje wyjątkowe vel cudowne.

Nie odczuwam żadnego strachu przed Bogiem.
Pan mym Pasterzem, niczego mi nie braknie.
Pan mym Pasterzem, niczego się nie ulęknę.

Mogę się obawiać swojego grzechu jednak na pewno nie Boga.
A śmierć, droga Sophie, jest przejściem z etapu działania w ramach cielesnej powłoki, do działania bez niej. Nic w tym strasznego, po prostu inny stan.

maly_kwiatek

I na tym właśnie polega życie chrześcijańskie..., wszystko, co przeżywam jest dobre, bo pochodzi z woli Stwórcy... Tylko grzech niszczy relacje z Bogiem i jest on ościeniem śmierci ! Chrześcijanin nie boi się śmierci ale grzechu (tego ościenia śmierci). Zna prawdę o Życiu Wiecznym.

Pozdrawiam maly_kwiatek!!!
zsoborniki

do zsoborniki
to nie jest odp na moje pytanie. Odpowiedź na pańskie: owszem przypominam sobie fides et ratio.

do maly_kwiatek

Drogi Mały Kwiatku w którym miejscu dowodzę istnienia/nieistnienia Boga?

Sophie, na przykład tu.

Przeciwnie. Piszę, że niemożliwe jest dowiedzenie niestnienia Boga, nie staram się dowodzić. Zresztą proszę zwrócić uwagę na kontekst (jak już tak się uśmiechamy )

Sophie

Początek zawsze był, jest i zawsze będzie... Możesz to nazywać "wytworem rozumu". Tak to już jest, że zawsze musi być fundament trwały, na podstawie którego buduje się resztę... (np. życie). W chrześcijaństwie tym fundamentem (skałą) jest Jezus Chrystus - Bóg

Porównuję to powyższe stwierdzenie do tzw. pewnika w matematyce. Przy pomocy pewnika definiuje się resztę ważnych zagadnień matematycznych... np. takim pewnikiem oprócz innych jest określenie "punkt".
Punktu zdefiniować nie możesz a jednak jest i służy bardzo ważnemu działowi matematyki...

Dobrej nocy Sophie!
zsoborniki

to nadal nie jest odpowiedź na moje pytanie, ale trudno:)
Również życzę dobrej nocy

Ciekawe porównanie, bo akurat z definicją punktu problemów niema.
wg wiki;p Punkt - najmniejszy, bezwymiarowy obiekt geometryczny.
Zgadza się jest to fundament geometrii.

Ciekawe również z tego powodu iż skoro niema wymiarów to tak naprawdę nieistnieje.
Z całą pewnością punkt można nazwać wytworem rozumu.

Z całą pewnością nieda się potwerdzić/ani zaprzeczyć istnienia boga.
Z całą pewnością samoistnie powstanie życia wydaje się niemożliwe.
Z całą pewnością życie jednak istnieje.
Z całą pewnością niemozna wykluczyć zatem ze ktoś je stworzył.
Czemu zaś teoria iż samoistne istnienie wszechmocnego, świadomego swojego istnienia bytu o niesamowitych zdolnościach który ma poczucie celowości i istnieje od zawsze miała by być lepszym wytłumaczeniem na stworzenie życia niż samoistne powstanie życia?
Toż teoria ta jest bardziej skomplikowana niż jej młodsza konkurentka, a zawiera w sobie dokładnie ten sam problem, problem samoistnego powstania/istnienia od zawsze czegoś/kogoś neiskończenie bardziej skomplikowanego(zdolnego planować,tworzyć) od najbardziej skomplikowanego organizmu.

Wychodzi na to iż istnienie stwórcy nie jest niemożliwe. Jest tylko nieskończenie mniej prawdopodobne niż samoistne powstanie wszystkiego.



Zgadzam się w 100%, wnioski tylko jakby inne...


oczywiście sam fakt ze coś jest mało prawdopodobne nie oznacza iż niemożna w coś wierzyć
Z całą pewnością głeboka wiara pozwala przeżyć godnie i z "nadzieją na przyszłość" nawet najstraszniejsze sytuacje. Podejżewam ze wiele ludzi załamało by nerwowo podczas ogromnego stresu (zagrożenie życia) gdyby nie ten mechanizm.
Nikt niemusi w to wierzyć
Nikt nie musi w nic wierzyć.
tak naprawdę to nikt nic nie wie. Jak myśli lub mówi ze wie to się myli albo kłamie. Jedyne co możemy wiedzieć na pewno to to ze nic nie wiemy. Reszte moze być tylko prawie pewna lub prawie niemożliwa,dlatego mówię o Bogu w kategoriach prawdopodobieństw. Prawdopodobienstwo jego istnienia zaś wydaje się być brutalnie małe. Obawiam się ze zbyt małe jak dla mnie. przecież ja nawet w lotka nie gram!.
Uznaję iż niema juz sęsu rozmyślać na te tematy.
Chyba najwyższy czas poświęcić się życiu doczesnemu(czyt.nauce na egzamin)
Dzięki bogu wyciągnąłem wreszcie jakieś wnioski;)
Pozdrawiam serdecznie!

Co przez to rozumiesz? Czy bez "głębokiej wiary" "niegodnie" przeżywa się trudne sytuacje? Co w ogóle oznacza sformułowanie "przeżyć godnie"?

Ps: szkoda, że moje pytanie o Spinozę (przełożenie teorii cząstek na substancję wg Spinozy) pozostało bez odpowiedzi . Byłam ciekawa jak to sobie poukładałeś.

Powiedziałabym raczej, że nie da się tego istnienia wykluczyć ze względu na nieweryfikowalność. Drobna, acz znacząca różnica semantyczna;)

Bóg jest nieprzestrzenny, a zatem nie istnieje!

Do maly_kwiatek:
W tym miejscu również nie próbuję dowodzić nieistnienia Boga. Ot, nie mogłam się oprzeć, żeby nie wykazać tej malutkiej niekonsekwencji