I co to zmienia w stosowaniu zasady oszczędności i prostoty przy wyborze hipotezy?


Czyli doszedłeś to tego, co ci napisałem ze 3 posty temu - chowając się za 'innym porządkiem śwaita' żeby ten 'stworzył' Boga nic ci nie daje. Ciągle to dodatkowy, zbyteczny byt.


1. OK pisałeś że Stwórca należy nie do porządku tego świata co miało zwalniać nas z obowiązku wyjaśnienia, skąd się wziął. No zastosuj sobie tę zasadę do świata i masz ten sam efekt - tylko prostsze wyjaśnienie o jeden byt.

2 i 3 Bo musi być zdolny do zaprojektowania i stworzenia ad nihilum już szalenie skomplikowanego wszechświata. Czyli moej koljene zdanie, które brzmi :Byt zdolny do świadomego zaprojektowania oraz wyprodukowania z niczego wszechświata będzie od niego bardziej skomplikowany.

A możesz to napisać teraz językiem nauk przyrodniczych - bo dla mnie poetyckie określenia typu 'istnieć samym istnieniem' nic nie znaczą?


Nie rozumiem. To ten zegarek lepiej wytłumaczyć akcją ufoludków jednak?


Ateiści tak twierdzą, bo tak mówi nauka i to ma sens.
Alternatywą jest tłumaczenie Johnnego, że świat musi miec cel, bo nie podoba mu się odpowiedż 'bo tak' na pytanie o celowość.


Napisałeś, ze naukowcy zapominają o pomyśle rozdzielnych magisteriów. Chwile wcześniej pisałeś Nie czytałeś P. Daviesa (fizyk brytyjski)? Albo niedawno wydanej po polsku książki "Teoria Boga" B. Haischa (astrofizyk niemiecki)Rozumiem, że skoro pomylili magisteria to nie warto ich czytać?

Przy tym podejściu wszyscy jesteśmy we wszystkim agnostykami. Mało praktyczne podejście.

Może dlatego, że jeszcze nikt nie wyszedł w tłumaczeniu tej różnicy poza rytualne :Acro nadal nie rozumie różnicy?

Właśnie oto chodzi, że nie wiadomo czy „przed” WW czyli w tej „osobliwości” czas był absolutnie „zerowy” (to tylko domysły). Jeśli WW był tylko jednym z etapów ewolucji Wszechświata (jak pisałem wcześniej) to czas nadal istniał, po prostu dążył asymptotycznie do zera (T=1/X), czyli w praktyce nigdy go nie osiąga, no chyba, że stanie się Bogiem.
Musisz mieć cały czas na względzie to że patrzymy na wszechświat z pozycji mrówki i nasze teorie i zapatrywania zawsze mogą ulec zmianie i to radykalnie.


A kto cię zmusza do tego aby być agnostykiem? Uważasz, że taka postawa jest bardziej właściwa, słuszna (bo nie o racjonalizm tu chodzi), przecież to rzecz gustu.
Oczywiście, że nie można „udowodnić” istnienia Boga w sensie Absolutnym, (czyli jak w moim podpisie) ale można badać Jego „ciało”, czyli Uniwersum, wystarczy udowodnić, że istnieje coś więcej, czyli coś pomiędzy Absolutem a światem materialnym jaki znamy, a to już można badać. Wystarczy udowodnić, że energia naszych myśli po śmierci ciała nadal istnieje a cała ateistyczna filozofia się zawali, (a na to jest mnóstwo pośrednich dowodów, przesłanek). Nasz fizyczny świat jest tylko jedną z możliwych płaszczyzn na których mogą istnieć jakieś tam formy życia, czyli nie jedyną.
Przygotuj się na ewentualne rozczarowania gdy uruchomia LHC (na pełną moc) będzie ci łyso jeśli wyskoczą tam jakieś "duszki"

Acro, dla mnie teorie naukowe są jedynie punktem wyjścia do dalszych rozważań na temat Boga, a więc nie ograniczam się do jednego źródła wiedzy, (są jeszcze inne). Zresztą na tym właśnie polega holistyczne, dogłębne poznanie jakiegoś zagadnienia. Natomiast u Ciebie nauka to jedyne kryterium poznania, czyli jest twoim jedynym guru ze wszystkimi tego ograniczeniami włącznie (sceptycyzm naukowy). No tak ale przecież w coś trzeba wierzyć.
Mam takie dziwne wrażenie, że obecna nauka (a szczególnie fizyka kwantowa) stanęła pod takim wysokim murem którego nie może przeskoczyć, i jeśli nie zmieni własnych poglądów to sama na siebie ukręci bicz.

Czy czas może być Bogiem, skoro jest to tylko pojęcie abstraktycje i odnosi się tylko do świata materialnego?

Nie wiem, z czego powstał kosmos (mam nadzieje kiedyś dowiem się), ale chyba nie mógł powstać z niczego... (Czy jest coś, co powstało z niczego?)

To, że tłumaczenia "zgubił go człowiek" albo "zostawił go ufoludek" nie są tłumaczeniami "jednym bytem".



Ale ja nic takiego nie robię.



Bez przerwy tłumaczę, że tego się nie da zrobić.



Tzn. jak?



Dlaczego uważasz, że to są "poetyckie określenia"? I dlaczego dla ciebie nic one nie znaczą? Bo chcesz, żeby nie znaczyły?



Ani jedno, ani drugie nie będzie wyjaśnieniem "jednym bytem"!



Jak może mieć sens, skoro nic nie ma sensu? Tak mówi nauka? To w takim razie nauka bredzi. Oczywiście, nauka niczego takiego nie mówi. To tylko ateistom (w tym ateistom-naukowcom) się wydaje, że tak mówi. Jak w Bogu Urojonym - słynny naukowiec mówi Dawkinsowi: "wie pan, nie wydaje mi się, żebyśmy istnieli po coś". Ciekawe, jak daleko zaszłaby biologia, gdyby naukowcy prowadzili badania na zasadzie: "wie pan, nie wydaje mi się, żeby liście były zielone po coś", "wie pan, nie wydaje mi się, żeby żyrafa miała długą szyję z jakiegoś powodu", "wie pan, nie wydaje mi się, żeby to, że ta muszka przypomina osę miało jakiś szczególny cel".



Tak, Johnnyemu nie podoba się taka odpowiedź i hołdowanie takiej odpowiedzi uważa Johnny za uwłaczające ludzkiemu rozumowi i sensowności całego ludzkiego poznania (w tym badań naukowych). Johnny zatem będzie PRZYJMOWAŁ (bez dowodu) odpowiedź przeciwną tak długo, jak długo nie zostanie mu wykazane w sposób nieodparty, że rzeczywiście jedyną odpowiedzią na całość rzeczywistości jest "bo tak" - czyli, że ludzki rozum jest we wszechświecie dziwaczną dewiacją, a wszelki racjonalizm - oszustwem, dobrym co najwyżej dla nie dość jeszcze rozwiniętych istot.



Przecież tłumaczę, że nie pomylili.



No to wychodzę, na poziom najbardziej podstawowy: o ile mi wiadomo, insekty z planety Coolex wymyśliłeś sobie w tym samym momencie, w którym o nich napisałeś (chyba że czytałem za mało sci-fi i nie natrafiłem). Czy z Bogiem jest tak samo?

I owszem, czas to pojęcie wirtualne, i dotyczy świata nie tylko materialnego (jak piszesz) ale każdego innego, prócz Boga, oczywiście, (istnieją światy niematerialne), czas jest nawet warunkiem koniecznym aby mogło zaistnieć cokolwiek.
Trzeba zacząć od tego, że wszystko co istnieje lub „będzie” istnieć jest projekcją mentalną Boga, można by powiedzieć, że myśl to podstawowy budulec Wszechświata. W rzeczywistości Wszechświat nie został "stworzony" (jak się zwykło uważać) lecz wyłonił się „wyemanował” z Boga – Absolutu. Skoro „czas” dla Boga wynosi „zero” czyli nie istnieje (bezruch) to; wszystko to co nazywamy światem (i być może jeszcze więcej) musi od „zawsze” zawierać się w Bogu. Czyli w rzeczywistości świat nie został „stworzony” ex nihilum (z niczego), lecz wręcz przeciwnie, z „wszystkiego” (ex Deus), czyli z Boga. Nie wydaje mi się aby Bóg był czarodziejem i wyciągnął świat z kapelusza, na "początku" nie było nic, bęc i już jest, Nie mówiąc już o tym że nie było żadnego początku, skoro nie było czasu Jedyne słuszne założenie jest takie, że w Bogu było wszystko od zawsze, oczywiście w sensie potencjalnym.

Ale czas to nie wszystko, przestrzeń i materia także należą do rzeczywistości wirtualnej. Myślę, że należałoby się raczej zapytać – czy żyjemy w świecie wirtualnym i czy sami jesteśmy wirtualni (nierzeczywiści)? Ktoś może powiedzieć, że to absurd, przecież wiem, że jestem mogę się nawet uszczypnąć No tak ale…

Chodzi o to, że czas, przestrzeń i materia są ściśle ze sobą powiązane jedno bez drugiego nie istnieje. Wygląda to tak jak gdyby wszystko powstało z matematycznego bezwymiarowego punktu który z jakiegoś powodu ekspandował „napęczniał”.

Bóg to taka czarna no może biała dziura (brzmi bardziej pozytywnie), nie tyle połykającą wszystko, co przeciwnie, ekspandującą. Bóg to taka osobliwość, gdzie nie tylko załamują się wszelkie prawa fizyki ale także wszelka ludzka logika oparta na zasadach przyczynowo – skutkowych. Boga można logicznie rozpatrywać do pewnego momentu, czyli tak jak w przypadku czarnej dziury, do granicy horyzontu zdarzeń, wszystko co „po-za” niknie w jego otchłani. Trzeba pamiętać, że jesteśmy więźniami systemu który powołał ten świat i nas samych do istnienia, i w żaden sposób nie możemy wyjść poza ten system, wyjść poza system znaczy tyle samo co zrozumieć Boga.

Masz rację, z niczego może powstać tylko nic, nawet Bóg nie może wyczarować coś z niczego. Takie myślenie to spuścizna po średniowiecznych myślicielach a szczególnie Arystotelesa, Tomasza z Akwinu oraz naśladowców. Zresztą trudno się dziwić, przecież w tamtych czasach nikt nie słyszał o względności czasu, Wielkim Wybuchu, czy o fizyce kwantowej.
To co nam w świetle współczesnej wiedzy (szczególnie fizyki) wydaje się oczywiste, dla tamtych umysłów było niewiarygodne, po prostu nie mieściło się to w ich głowach, nie mówiąc już o tym, że aby otrzymać jakąś odpowiedz wpierw trzeba umieć zadać odpowiednie pytanie.
To naturalne, że nasze wyobrażenia zmieniają się, to nauka ciągle je weryfikuje, przecież coraz więcej wiemy o otaczającym nas świecie i nas samych. Pewnie ci za 100 lat będą mówić - przecież o tym wie nawet dziecko w przedszkolu.

Zgadzam się.. Nawet z naukowego punktu widzenia - my wszyscy to kawałki słońca (bez niego nie byłoby nas)

I następne pytanie z czego powstało słońce? Ale na pewno nie z niczego!

Skoro to pytanie retoryczne i wiesz z czego, to po co pytasz?

No jednym przecież: w przypadku pierwszym, ten byt to człowiek, w drugim - ufok.


Zrozumiale. Określenia typu "jednostkowość', ''istnienie samym swoim istnieniem', choć brzmią uroczo, nic dla mnie nie znaczą.


Rety, ty jakąś radość znajdujesz w takich filozoficznych bajaniach? Proszę, podaj mi definicję tych wyrażeń. Nic nie znaczą, bo nie znam takich znaczeń. bez podtekstów.


A iloma?!


Pojechałeś kolego!
Istnieje kolosalna różnica między pytaniami: "po co żyrafa ma długą szyję?" a "dlaczego żyrafa ma długą szyję". Pierwszych pytań naukowcy nie zadają (wobec innych podmiotów, niż zachowania ludzi), drugie - jak najbardziej.


No to Johnny odwrócił kolejność. Przyjmuje byt (zjawisko - powszechność rozumu, celowość) za istniejący dopóki ktoś nie udowodni, ze tak nie jest. Dokładnie odwrotnie, niż działa logika.

OK, nie zrozumiałem - myślałem, że ich rekomendujesz.


Zmierzasz do tego, że w wymyślony byt można wierzyć tylko wtedy, gdy został wymyślony odpowiednio wcześniej?
Ja wiem, czy Bóg od tych insektów się rózni - np ty jesteś tylko tym drugiem, a nie pierwszym. Czemu jednak jedno ma być wiarygodniejsze od drugiego, choć jedno i drugie jednakowo nie zostało potwierdzone ani zaprzeczone?

No tak można pomyśleć, że wszystko jest iluzją...
Ale bardziej spodobała się mi inna myśl, którą niedawno usłyszałem - że każda chwila naszego życia w ogólnej świadomości(w Bogu) trwa wiecznie... Ta myśl robi naszą codzienność bardziej ciekawą i cenniejszą, wydaję mi się...

Jeżeli chodzi o tzw. "wielki wybuch" to nie mógł on powstać sam z siebie, musiała zadziałać na niego jakaś siła sprawcza. Po za tym materii nieożywionej nie da się ożywić więc nie mogła ona sobie "o tak" po prostu się ożywić. Na to wszystko musiała mieć wpływ jakaś istota rozumna, absolut - czyli Bóg.

A to wszystko dlatego, że tako rzecze Likin, czy może masz coś na popracie swoich pomysłów?