Jeśli masz silne opory przed terapeutą, który nie jest "katolicki", to zdecydowanie polecam takiego, którego orientacja jest religijna, bo w gruncie rzeczy o to chodzi, abyś miała do niego zaufanie.

Natomiast jeśli nie budzi to w Tobie specjalnych zahamowań, to skorzystaj z pomocy kogoś kto nie kieruje się w pracy wytycznymi religijnej ideologii. Masz wtedy szanse przyjrzeć się także swojej wierze z innego punktu widzenia.

Dzięki za odpowiedzi. Zastanawiałam się nad tym jakiś czas temu. Będąc w lepszej kondycji psychicznej, modląc się z nadzieją, z wiarą , wydawało mi się , że więcej mi daje właśnie modlitwa i rozmowa z Bogiem (tak mi się wydawało) niż wizyty u psychologa. Chodzę na nie właściwie z rozpędu, choć bez przekonania. Chodziłam długo do psycholog niekatoliczki (co nie przeszkadzało mi) choć polecane pewne lektury czy pewne działania „magiczne”(joga, feng-shui itp.) nie bardzo były przeze mnie akceptowane. Pomyślałam, że u psycholog katolika można by powiązać pewne stany psychiczne z doświadczeniami (tak mi się zadawało) wiary. Ksiądz, z którym zdarzało mi się rozmawiać nie bardzo był w stanie zrozumieć np. coś takiego jak depresja. W stanie przygnębienia pryska też moja krucha wiara w kogokolwiek, i cokolwiek. Terapeuta, do którego trafiłam teraz wyznaje zasadę swojej anonimowości co do przekonań (tak ponoć jest profesjonalnie).. Może to i dobre. Stwierdził, że moja wiara w cuda przeszkadza mi normalnie żyć. Chyba ma rację.