Tak sobie rozważam i myślę, że skoro Pan Jezus jest synem jednorodzonym, który zstąpił na Ziemię i umarł za nasze grzechy by nas zbawić to sensowym wydaje się stwierdzenie, że nie mógł ewentualnie zstąpić na jakąś inną planetę, by ponownie umrzeć za ludzi (istoty myślące?) by zbawić ich grzechy.
Nie mógłby to też być nikt inny skoro Chrystus jest JEDNORODZONYM synem.
A zatem niemożliwe jest istnienie jakiejkolwiek cywilizacji we wszechświecie.

W Twoim rozumowaniu jest pewna luka. Nie wykluczyłeś możliwości, że Jezus mógł zstąpić tylko na Ziemię by umrzeć za grzechy wszystkich inteligentnych istot we Wszechświecie.

Jezus był Żydem. Nie był Majem, Indianinem, Chińczykiem ani Polinezyjczykiem. Jako człowiek nie miał prawdopodobnie żadnego kontaktu z żadną z tych kultur. Pomimo tego chrześcijanie wierzą, że Jezus umarł nie tylko za grzechy Żydów, czy Rzymian, ale również za grzechy Majów, Indian, Chińczyków i Polinezyjczyków. To samo może dotyczyć ewentualnych inteligentnych istot pozaziemskich.

Coś się Panu B. ten Wszechświat nie udał. Nie dość że entropia i ewolucja, nie dość że anieli upadli, nie dość że ożywione żebro skusiło swego dawcę, to jeszcze i istoty pozaziemskie są skażone.

Gdybym był na miejscu Pana B. to podałbym się do dymisji, lub coś na ten kształt.

Jezus jest nazywany jednorodzonym jeśli chodzi o zrodzenie z Boga.
W tym właśnie sensie jest Jednorodzonym Synem.

Inaczej kolędę "Pójdźmy wszyscy do stajenki" ze słowami:
Witaj Jezu nam zjawiony, Witaj dwakroć narodzony,
musielibyśmy umieścić w temacie Nonsensy i bzdury w kościelnych pieśniach.
Tutaj Pismo nie pozostawia cienia wątpliwości, że Jego śmierć była wydarzeniem jednorazowym:


Inaczej musiałby cierpieć wiele razy od stworzenia świata.
A tymczasem raz jeden ukazał się teraz na końcu wieków na zgładzenie grzechów przez ofiarę z samego siebie.
A jak postanowione ludziom raz umrzeć, a potem sąd,
tak Chrystus raz jeden był ofiarowany dla zgładzenia grzechów wielu (...)
(Hebrajczyków 9:26-28)

wiedząc, że Chrystus powstawszy z martwych już więcej nie umiera, śmierć nad Nim nie ma już władzy.
Bo to, że umarł, umarł dla grzechu tylko raz, a że żyje, żyje dla Boga.
(Rzymian 6:9-10)

Oczywiście mógł, tylko dlaczego czyniłby ewentualnym istotom taki problem z poznaniem siebie, każąc czekać aż ludzie ich odnajdą gdzieś w kosmosie w ramach jakieś misji (apostolskiej nie kosmicznej).

A nie idzie raczej o "Syna Jego Jedynego, Pana naszego"? Czyli nie ma i nie będzie innego syna.

Udał się udała, ale Pan Bóg dał człowiekowi wolną wolę.
To ludziom się wydaje, że wiedzą jak będzie najlepiej i robią po swojemu.


Ale na szczęście nie jesteś.
Pan Bóg dał swojego nam Syna, Który umarł za nasze grzechy. Wykupił w ten sposób nasze winy.
Mało Ci? Tu chodzi o ZBAWIENIE, o życie wieczne!

Z tego, co tu przeczytałem wyłania się całkiem ciekawy ciąg logiczny:

1. Tylko my (jako cywilizacja) jesteśmy depozytariuszami tajemnicy zbawienia.
2. Możemy tę wiedzę (i idący za nim fakt zbawienia) przekazać dopiero po dotarciu do innych.
3. Moment kontaktu uzależniony jest od bardzo wysokiego (z naszego punktu widzenia) poziomu rozwoju technologicznego i naukowego.
4. Być może to nie my podążymy do "nich", tylko "oni" do nas, zakładam możliwość asymetrii poziomu rozwoju na naszą niekorzyść.
5. Jeśli tak będzie, to poziom "onych" będzie jeszcze wyższy.
6. W warunkach zetknięcia się cywilizacji na tak wysokim (niewyobrażalnym dla nas obecnie) poziomie technologicznym po akcie kontaktu nie będziemy omawiać kwestii "politycznych" (z galaktycznego punktu widzenia) ani technologicznych, tylko opowiadać "im" o jakimś nieudowadnialnym fragmencie naszej mitologii, o którym nie mają zielonego pojęcia (założyliśmy z góry, że inne cywilizacje nie miały możności zetknąć się ze Zbawicielem).
7. Strona kontaktu między-rasowego zachowująca się w tak dziwaczny (to bardzo delikatne określenie) sposób z całą pewnością nie zostanie potraktowana z pełną powagą.

Oczywiście to nie jedyne rozwiązanie. Może "oni" również wykształcili jakiś rodzaj wierzeń? I co wtedy? Międzyplanetarna wojna religijna czy może kseno-prozelityzm?

O wlasnie, dziekuje za przypomnienie:

do tego wszystkiego co wyliczylem powyzej, nalezy dodac, ze zamordowal swojego syna, ofiarujac go samemu sobie na ofiare przeblagalna. Nie dosc wiec, ze schizofrenik, to jeszcze nie lepszy od molocha (wiec dodatkowo i demencja, bo kazal niszczyc fizycznie wyznawcow tegoz molocha).

Ladnego Pana B. chcecie - katolicy - eksportowac w Galaktyke.

Ja bym wam radzil przeczytac "Podróż Ósmą" Ijona Tichego. Może wam przejdzie... chociaz przypuszczam, ze watpie.

Cinekk o co Ci właściwie chodzi?

Pan Bóg dał nam swojego Syna z MIŁOŚCI bo nas kocha!

Ostatnio natknęłam się na to. Przeczytaj.

Św. Paweł mówi:
"Chrystus umarł zgodnie z pismem za nasze grzechy" (1 Kor 15, 3).

-
Sam Pan Jezus oświadcza, że:
"przyszedł aby służyć i oddać swoje życie na okup za wielu" (Mt 20, 28).
Świadectwo autora pierwszego listu św. Piotra wskazuje na to, że tak też cel śmierci Jezusa pojmował pierwotny Kościół:
"Wierzcie bowiem, że z waszego, odziedziczonego po przodkach złego postępowania zostaliście wykupieni (...) drogocenną krwią Chrystusa jako baranka niepokalanego i bez zmazy" (1 P. 1, 18n).
Św. Paweł powie ponadto, że Bóg Ojciec "dla nas uczynił grzechem Tego, który nie znał grzechu" (2 Kor 5, 21); że "własnego Syna nie oszczędził, ale Go za nas wszystkich wydał" (Rz 8, 32).
U źródeł zaś takiego zachowania się Ojca wobec Syna daje o sobie znać miłość Boga do całego rodzaju ludzkiego.
"Bóg okazuje nam swoją miłość właśnie przez to, że Chrystus umarł za nas, gdyśmy byli jeszcze grzesznikami" (Rz 5, 8 ).

Jeszcze dokładniej tę samą myśl wyraża Jan Ewangelista:
"W tym przejawia się miłość, że nie my umiłowaliśmy Boga, ale że On sam nas umiłował i posłał Syna swojego jako ofiarę przebłagalną za nasze grzechy" (1 J 4, 10).

Miłość jest również głównym motywem zbawczych działań Jezusa.
"Umiłowawszy swoich (...) do końca ich umiłował" stwierdza Jan Ewangelista (J 13, 1).
A Paweł tak rozumuje:
"Miłość Chrystusa przynagla nas, pomnych na to, że skoro jeden umarł za wszystkich, to wszyscy pomarli" (2 Kor 5, 14).
Prawie wszystkie zacytowane dotychczas teksty Pisma św. Precyzują znaczenie formuły: "za nas". Za nas - to znaczy dokładnie za nasze, grzechy, grzechy albo, jak mówi św. Paweł:
"dla pojednania nas z Bogiem przez śmierć Syna Bożego" (Rz 5, 10);
lub jeszcze dokładniej Jan, powtarzający słowa Jezusa:
"Za nich ja poświęcam w ofierze samego siebie, aby i oni byli uświęceni w prawdzie" (J 17, 19).

Jezus idzie dobrowolnie na śmierć:
"aby w swoim ciele ponieść nasze grzechy na drzewo" (1 P. 2, 24)
-

@aniluap

Ostatnio natknęłam się na to. Przeczytaj. (...)

To jest dział Wiara a nauka. W związku z tym wszelkie „dowody” z Pisma są w tym dziale bezwartościowe.

Swoją drogą to dziwne, że katoliczka deklaruje, że z cytowanymi treściami zetknęła się dopiero ostatnio. Czyżby neofitka?

Nie, jestem w pewnej wspólnocie i prowadziłam nie dawno spotkanie. Szukałam pomocnych artykułów, dlatego napisałam, że ostatnio się na TEN akurat fragment natkęłam. Pomógł mi on przedstawić realizowany temat.


Możesz jaśniej?

Czego nie rozumiesz w słowie "nauka"?

@aniluap

Możesz jaśniej?

Czym jest ten dział i jakie obowiązują tu zasady. Ważne! (dot. działu Wiara i Prawda)


Czyli w tym dziale liczą dowody z nauk przyrodniczych a nie „dowody” z Pisma.

A może ci ewentualni Kosmici nie potrzebują, by ktoś za nich umarł??
Poczytajcie sobie Trylogię Międzyplanetarną C. S. Lewisa...