Heavalus
Nie jest pewne skąd się biorą skłonności homoseksualne. Obecnie jest bardzo popularna teoria że są w 100% wrodzone i nieuleczalne, ale jak to z popularnymi teoriami - to jest przesada. Nie jestem żadną specjalistką, ale trochę interesowałam się tym tematem i z informacji które udało mi się znaleźć wynika, że faktycznie na orientację seksualną mogą mieć zasadniczy wpływ nieprawidłowości hormonalne w życiu płodowym ale nie jest to zapewne jedyna przyczyna. Wydaje mi się że jest tak że nawet jeśli ktoś ma wrodzone skłonności to mogą się one nie ujawnić albo mogą się ujawnić i zostać pogłębione przez czynniki psychologiczne (np. brak miłości ojca) i wtedy, jeśli nie całkowicie to przynajmniej częściowo można by je leczyć.

Gdyby było tak, że skłonności homoseksualne są w 100% wrodzone i niezmienne to nie byłoby takich przypadków że ludzie z nich wychodzą, a czytałam kiedyś historię chłopaka z "Odwagi", który wyleczył się z homoseksualizmu, znalazł dziewczynę i ożenił się. Jaki był dalszy ciąg tej historii - nie mam pojęcia, ale pokazuje ona że można jeśli nie całkowicie zmienić orientację to przynajmniej częściowo poradzić sobie z tym problemem.

I być może faktycznie masz rację, że częścią problemu jest twoje "wewnętrzne dziecko". Nie ma tu do rzeczy nic zaradność czy kompetencje, można być Indiana Jonsem, McGyverem czy choćby Rambo ale w głębi serca pragnąć uwagi i miłości. I niezależnie od tego czy w twoim przypadku ten brak odczucia miłości jest bezpośrednio powiązany ze skłonnościami to dobrze by było żebyś tak czy inaczej coś z nim zrobił.

O, właśnie. Myślałeś może o jakiejś wspólnocie? Wspólnota nie pomoże ci wyjść z homoseksualizmu, ale da poczucie wsparcia i akceptacji innych ludzi, a to jest tak ogólnie, w życiu, bardzo ważne. Poszukaj w swojej okolicy jakiejś wspólnoty. Osobiście polecam Odnowę w Duchu Świętym albo Drogę Neokatechumenalną (przy czym przypuszczam że w twojej sytuacji neokatechumenat byłby lepszym wyjściem, ale sprawdź sam).

Trzeba się modlić i rozmawiać z Duchem Świętym o tej, ważnej, kluczowej dla rozwoju człowieka sprawie. To co dobre dla jednego, może nie być dobre dla drugiego. Ludzie w takich sytuacjach wpadają w wielki popłoch i pomieszanie. Tymczasem dobrym kierunkiem w tej sytuacji jest koncentracja na Bogu, by odczytać Jego wskazówki. I zaufać Mu. Bo bez zaufania do Boga, człowiek staje się kreacjonistą życia, zastępuje Boga, zamiast Go słuchać.

Te metody o których piszą jumik i Silva być może coś pomogą, jednak nie zastąpią Twojego osobistego dialogu z Bogiem.

Ale wiadomo, jak z nimi walczyć.Czy każda bez wyjątku popularna teoria jest przesadna?I tak przedstawia to literatura fachowa - jedna z, ale na pewno nie jedyna, tak?Co to znaczy "częściowo wyleczyć się z homoseksualizmu"?W jaki sposób można częściowo poradzić sobie z tym, nie zmieniając jednocześnie orientacji?To fajnie by było wiedzieć, jaki był dalszy ciąg.

Może nie każda, ale kiedy jakieś teorie naukowe przedostają się do społeczeństwa to często są bardzo upraszczane. Już nie raz spotykałam się z argumentem "homoseksualizm jest wrodzony, nie da się go leczyć, tak twierdzi medycyna!" kiedy lekarze wcale nie są zgodni co do tego jak powstają skłonności homoseksualne.

Jak mówiłam - nie jestem specjalistką, nie czytałam opracowań stricte medycznych ale z paru książek na temat mózgu a płci (z "Płcią mózgu" na czele) które czytałam mniej więcej tak to wygląda - lekarze raczej ogólnie się zgadzają że przyczyną homoseksualizmu są zmiany w budowie mózgu które nastąpiły pod wpływem zaburzeń hormonalnych w czasie życia płodowego. Jednak niektórzy, szczególnie katolicy, upierają się przy uwarunkowaniach psychologicznych (brak właściwej relacji z ojcem itd). Po zapoznaniu się z argumentami zarówno jednych i drugich wyszło mi z tego że być może skłonności homoseksualne przynajmniej w dużej części są wrodzone ale to czy się ujawnią i pogłębią może zależeć od różnych okoliczności. Ale to już mój własny wniosek po pobieżnym zapoznaniu się z różnymi stanowiskami.

Ale mówiąc krótko: tak, specjaliści wskazują na różne możliwe przyczyny skłonności homoseksualnych, zarówno wrodzone jak i nabyte.

Raczej miałam na myśli leczenie ze skutków różnych "czynników psychologicznych", które mogą ale nie muszą być bezpośrednio związane z homoseksualizmem. Np. jeśli ktoś nie miał zdrowej relacji z ojcem (co, według niektórych, może być przyczyną skłonności homoseksualnych) i ma z tego powodu jakieś urazy czy problemy z osobowością to powinien coś z tym zrobić tak czy inaczej. Może okaże się że rzeczywiście miało to wpływ na jego orientację seksualną i wtedy jakaś terapia być może pomoże, ale nawet jeśli nie to taka terapia i tak przyniesie pozytywne skutki.

Jak wyżej. Być może może się okazać, że nie można zmienić orientacji, ale można sobie częściowo poradzić z taką sytuacją ucząc się akceptować taki stan, budować zdrową, bogatą osobowość, znaleźć jakiś sens życia itd. Czyli po prostu zaakceptować swoją sytuację i nauczyć się cieszenia życiem mimo skłonności homoseksualnych.

Haevalus, przede wszystkim powinieneś zapoznać z metodami leczenia. Wiele z nich jest niestety szkodliwych. Im bliżej zapoznasz się z tematem, tym większa szansa, że na takie nie trafisz. Można zacząć tutaj:
http://en.wikipedia.org/wiki/Sexual_orientation_change_efforts

Sądzę, że powinieneś jednak zdawać sobie sprawę z faktu, iż wiele z organizacji naukowych uważa zmianę orientacji za niemożliwą (poza szczególnymi, rzadkimi przypadkami, gdy problem tkwi w czymś innym). W związku z tym może być tak, że niestety nie istnieje możliwość tak jednoznacznego wyjścia z tej sytuacji.

Kiedyś zapadła mi w pamięć pewna wypowiedź na tym forum (co prawda w niezbyt sensownej rozmowie ale nie można mieć wszystkiego). Może chcesz przeczytać? viewtopic.php?p=540810#p540810

No właśnie, nie masz pojęcia, a ten etap jego życia pokazałby czy ta zmiana była prawdziwa i trwała. Przypuszczam, że jest sporo homoseksualistów, którzy mają żony i dzieci, którzy sobie wmawiają, że cytryny są słodkie.

Jestem homoseksualistą ...

Na początku tez siebie nienawidziłem. Ale homoseksualizm sam w sobie nie jest grzechem ani karą za coś.
Kościół nas nie wyklucza chyba że popełnimy grzech przeciw 6 przykazaniu tzn. czynem czyli np. seks, myślą czyli np. oglądanie porno czy wyobrażanie sobie kolegi nago, mową czyli mówieniem ... czyli tak jak wszyscy ludzie także hetero...

Gej katolik niestety- lub na szczęście- jest zobowiązany do celibatu. Wiem że to trudne.

Spokojnie - w Kościele nie zostajesz sam.
Leczenie jak to określiłeś pewnie istnieje ale jest trudne. Bo nie jest łatwo zmienić orientację.
Ja myślę że wytrzymam w celibacie i nawet jeśli kogoś pokocham to będę umiał zachować granice. Mogę się z Nim spotykać, rozmawiać, grać w piłkę, możemy sobie pomagać ...

Masz prawo do swojego zdania i ja jak najbardziej to akceptuję i szanuję.

Pomogę Ci się zmienić ale nie obiecuję wiele. Oferuję głównie rozmowę.
Spokojnie. W tej sytuacji nerwowe posunięcia czy działania pod wpływem emocji Ci zaszkodzą.

Modlitwa i czytanie Pisma Świętego są pierwszym stopniem przy jakiekolwiek problemach. Kochaj coraz bardziej Boga i bliźnich.

Wiem że w Poznaniu działa grupa "Odwaga" ale nie znam szczegółów jej działania. W większych miastach istnieją grupy wsparcia dla takich ludzi jak my. Pewnie też zakonnicy czy inni duchowni mogą Cię wspierać.

W Łodzi działa grupa Odnowy w Duchu Świętym ... są tam Msze o uzdrowienie. Są też Msze o uwolnienie.

Radzę też porozmawiać z księdzem, spowiednikiem, przewodnikiem duchowym ... musisz wybrać odpowiednią osobę ... jest wielu księży.

Jest wielu ludzi i pewnie spotkasz się z wieloma opiniami ale Ty na spokojnie musisz znaleźć swoją drogę do Boga i wytrwale nią iść. Za nóż się w Nim i pytaj Go...

Jeśli chcesz podam ci mojego maila...

226285222 - telefon zaufania dla gei i lezbijek i ich bliskich

Katowice - 32 253-05-00 Katolicki Telefon Zaufania (całodobowy)

Częstochowa - 32 365-22-55 Jasnogórski Telefon Zaufania

Witam,
Jestem studentką psychologii i prowadzę badania do pracy magisterskiej. Praca dotyczy terapii reparatywnych (takich jak oferuje np Odwaga). Poszukuję zatem osób, które brały udział w tego rodzaju terapiach i byłyby chętne nawiązać ze mną kontakt i pomóc w badaniach (są to kwestionariusze w wersji online, całkowicie anonimowe). Jeśli są tu takie osoby (albo ktoś zna takie osoby) i chcą dowiedzieć się czegoś więcej, bardzo proszę o kontakt mailowy: badanie.psychologia2018@gmail.com

Udzięlę odpowiedzi na wszystkie pytania i wątpliwości. Będę bardzo wdzięczna za kontakt i za pomoc.