Tak, to tylko fotelowe dywagacje.

Sprawa byłaby prostsza gdyby chodziło tylko o mnie.
Przed takimi dylematami stawali ludzie w pierwszych wiekach, a potem w czasach kontrreformacji.

Ciekawi mnie dlaczego na przykład wybrał Islam. Spośród religii z którymi chrześcijanie się zetknęli ten akurat był dla chrześcijan najbardziej tolerancyjny.

Starożytni chrześcijanie osobiście z takimi dylematami mieli do czynienia. Męczennicy ginęli za wiarę, a pragmatyczni musieli jakoś zataić przed ówczesnymi ludźmi że są wyznawcami Chrystusa.Nie mnie sądzić czyjkolwiek wybór.

Ja nie widzę tu żadnego dylematu. Jeżeli wierzę w to, że moja rodzina pójdzie do nieba, to właściwie dlaczego jej śmierć miałbym uważać za coś, czego należy unikać? Dla wierzącego nie ma żadnej alternatywy "krzyż albo życie", bo dla niego krzyż właśnie ZAPEWNIA życie. W opisanym przypadku pozwolenie na śmierć rodziny byłoby na gruncie tej wiary działaniem na jej korzyść. Z pewnością byliby zadowoleni z tego stanu rzeczy i pogratulowaliby mi wyboru, kiedy już dołączę do nich w niebie.

Trochę gorzej byłoby, gdyby jakiś członek mojej rodziny był ateistą, bo wtedy oczywiście po śmierci poszedłby do piekła, a tego bym mu przecież nie życzył. O życie ateistów trzeba dbać, dopóki się nie nawrócą. Szczerze mówiąc, w ogóle nie wiem, jak mógłbym spokojnie żyć, wierząc, że mój ojciec, żona czy córka pójdą na wieczne i niemożliwe do odkupienia tortury, jeśi przypadkiem umrą zanim zdążą zmienić swe błędne poglądy. Ale to już na inny temat.

małe sprostowanie:
dla radykałów islamskich nie ma takiego czegoś jak ateizm; jesteś biały tzn. katolik.