Odwagi
Myślę o Tobie Membaris

O tak własnie, umów się ze swoim spowiednikiem na rozmowę w cztery oczy. To pomaga, takie wyznanie, takie wyzewnętrznienie się właśnie przed kapłanem. Mnie osobiście też pomógł mój duszpasterz taką właśnie rozmową.
To chyba jedyna pierwsza rzecz, jaką powinnaś zrobić. Szczera rozmowa z kapłanem.

No co ty Membaris, nie chcesz "porozmawiać" z egzorcystą. Drugiej takiej okazji w życiu (ziemskim ofkoz ) nie dostaniesz. Wrażenia nieziemskie, a jakie efekty specjalne

Nospheratu zastanawiam się co chcesz osiągnąć swoimi "tekstami" i wątpliwymi mądrościami Nie myślę żeby było to dobre miejsce na takie "drażnienie się" z innymi osobami a zwłaszcza z takimi które mają jakiś problem.
pozdrawiam

Ja już nawet tych wypowiedzi nie komentuję nonsperatu (czy jakoś tak)...
Bolą one ale co mi tam...

Membaris nie poddawaj sie, szukaj...
Ja kiedys tez mialem zalamanie wiary...pomogl mi kolega. Podczas kolejnej naszej debaty teologicznej kiedy staralem sie mu wyjasnic dlaczego nie wierze powiedzial zebym popatrzyl na swiat, na siebie i zobaczyl ze to wszystko nie moglo powstac ot tak - z pewnoscia potrzebowalo genialnego Konstruktora - Boga ktory to stworzyl i wprowadzil w ruch.
Od tego momentu zaczalem myslec nad tym wszystkim - po raz pierwszy od dluzszego czasu poszedlem do Kosciola i, uwazam to za cos niezwyklego poniewaz bylo to zupelnie przypadkowe (a moze i nie?:), czytana byla w tym dniu przypowiesc o synu marnotrawnym....
Teraz szukam dalej i nie przestane bo chce byc blizej prawdy ktora jest Jezus Chrystus...chociaz jest ciezko bo nie zawsze zgadzam sie z tym co glosi Kosciol Katolicki, ale to nie ten watek
Nie bede Cie namawial do spowiedzi (jak inni) bo sam nie chodze (bylo o tym w innym watku) ale do glebokiego zastanowienia sie nad soba.
NIE UZALAJ SIE NAD SOBA - DZIALAJ A ZNAJDZIESZ SILE

chester nie ma przypadkow wszystko jest dokladnie zaplanowane przez Szefa

pozdrawiam

Już staram się działać...
Przyczyniła się do tego może też trochę śmierć papieża
Bo czy chciałam czy nie, kilka razy musiałam być w kościele... I jeden raz mnie coś tknęło... Coś - nie wiem co...
Pomijam fakt, że ćźle się w kościele czuję... Ale co tam

Membaris nie daj się !!

Dziękuję wam wszystkim za wsparcie. Jakby nie było już jest troszkę lepiej. No, tylko jeszcze przez gardło nie chcą mi przechodzić słowa modlitwy i wszędzie widzę jakieś złe rzeczy jeśli chodzi o to, w czym tego widzieć nie powinnam. No i jeszcze mi troche pozostał wstręt doświętych rzeczy, bardzoi przeszkadzał mi ostatnio medalik poświęcony... ALe może się jakoś uda... Tylko ciągle braknie mi nadziei...

Jak to musiałaś być. Nic przecież na siłę. Kto cie zmusił?
Chyba widzę w tobie jakąś iskierkę nadziei!!!
Ja myślę, że to ON - Papież. ON emanował swoją osobą, jakby przez Niego zstępował Duch św.

Albo się przejęzyczyłaś (że piszesz BRAKNIE MI NADZIEI) albo chciałaś specjanie sobie coś wmówić już wybiegając w przyszłość. Mam ufność, że miało być i w zamyśle było" CIĄGLE BRAKUJE MI..." Poczekaj więc, nadzieja przyjdzie, musisz tylko chcieć. Wreszcie po to tutaj ruszyłaś ten temat.
Jestes "zakręcona" tym swoim problemem; i fajnie, że dyskutujesz tu z nami. Jeżeli jeszcze tej nadziei w tobie nie ma - poczekaj. Daj jej dojrzeć w sobie. Bo wiary, jak się domyślam nadal w tobie nie ma, tak???
Chociaż: 1. to wiara, 2. to nadzieja, 3. to miłość...

3manko

nie chodziło mi oto , że wogóle nioe mam nadzieji.... to jest tak, że raz wierzę, że się wszystko uda, a raz nie... tak jakbym miała nadzieję i nie miała... tak na zmiane...
ale i tak jest lepiej... Dziękuję wam

A, Membaris; to nie jest brak wiary w pojęciu katolicyzmu. To zwykłe zwątpienie. Ale wątpić, błądzić jest rzeczą ludzką. I to wyjaśnia sprawę.
Każdy z nas wątpi, ja też, to chyba normalne? Np. przygotowuję się do czegoś z ufnością, że mi się to uda... a później powątpiewam, czy na pewno. Nigdy do końca nie wiemy, czy się uda, czy nie. Jaki obrót sprawa weźmie?
No, dla mnie to normalne

Membaris, wierzę ci że twój kryzys to nic przyjemnego. Znam to uczucie. Też przechodziłem duży kryzys wiary, lęk i załamanie. Bóg człowieka doświadcza cierpieniem ale go nie opuszcza. On uwolni cię od złego jeśli szczerze pragniesz tego. Jeśli się porządnie zmotywujesz i zmobilizujesz do pracy nad sobą a przede wszystkim do modlitwy to wiem że twoja wiara jeszcze cię zadziwi.
Proszę cię módl się najmocniej jak potrafisz za siebie i twoich bliskich. Wiem że ci się uda.
Przesyłam ci na PW modlitwy do Ducha Świętego którymi modlęsię codziennie. Mnie pomogły i tobie też pomogą.
Pozdrawiam cię i pamiętam o tobie w mojej modlitwie.
Trzymaj się ręki Pana.

Membaris
Nie martw sie Jestes na dobrej drodze
Milosierdzie Boga jest przeogromne,juz tego doswiadczasz
Wiec nie boj sie,powoli wszystko sie wyprostuje
Tez ofiarowuje swoja pomoc modlitewna
Usmiechnij sie-Bog Cie kocha
Pozdrawiam